Εδώ δεν υπάρχουν δύο πλευρές - Και δεν πρόκειται για «κατοχή»

Του Ben-Dror Yemini*

Όχι, δεν υπάρχουν «δύο πλευρές». Και όχι, δεν πρόκειται για την «κατοχή». Και όχι, δεν είναι ότι «δεν έχουν πολιτική προοπτική». Αυτές οι ψευδαισθήσεις και οι ψευδείς ισχυρισμοί δεν θα περιορίσουν την τρομοκρατία. Αντιθέτως, θα την ενθαρρύνουν. Το γεγονός ότι υπάρχουν πολλοί χρήσιμοι ηλίθιοι, οι οποίοι ανήκουν στους πεφωτισμένους και προοδευτικούς κύκλους ανά το παγκόσμιο, περιλαμβανομένου και του Ισραήλ, και οι οποίοι προβάλλουν αυτές τις δικαιολογίες για την τρομοκρατία, δεν καθιστά απαραίτητα και τις απόψεις τους ορθές.

Δεν υπάρχει κανένας «κύκλος της βίας». Υπάρχει μια παλαιστινιακή πλευρά, η οποία πρόσκειται στο Ιράν ή στους τζιχαντιστές, και η οποία δεν δείχνει κανένα ενδιαφέρον για συμφιλίωση και ειρήνη, αλλά μάλλον ενδιαφέρεται για την καταστροφή του εβραϊκού κράτους. Ο μυθικός ηγέτης των Αράβων της Παλαιστίνης ήταν ένας Ισλαμιστής ναζί, ο μουφτής Haj Amin al-Husseini, που κήρυσσε την εξόντωση των Εβραίων. Η παρακαταθήκη του είναι ζωντανή. Η Χαμάς και η Τζιχάντ είναι οι συνεχιστές του και βαδίζουν στα βήματά του. Η υποκίνηση του μίσους εναντίον των Εβραίων εξακολουθεί να υφίσταται. Η ΕΕ προειδοποιεί ότι θα σταματήσει τη χρηματοδότηση, αλλά αυτές είναι μόνο απειλές.

Υπάρχει άλλη μια πλευρά. Η πλευρά των Εβραίων που εκδιώχθηκαν από σχεδόν κάθε χώρα της υφηλίου, διέφυγαν ή απελάθηκαν από την Ευρώπη ή από αραβικές χώρες. Διεκδίκησαν το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης και εγκαθίδρυσαν το κράτος τους. Η άρνηση των Αράβων να συμβιβαστούν οδήγησε σε διπλή «Νάκμπα» (καταστροφή), τόσο για τους Παλαιστινίους όσο και για τους Ισραηλινούς. Κατά τη διάρκεια της πολυετούς διένεξης, οι Εβραίοι έχουν κατ’ επανάληψη τείνει χείρα ειρήνης, πρόθυμοι να προχωρήσουν σε μεγάλες παραχωρήσεις. Η χείρα ειρήνης έχει επανειλημμένα απορριφθεί. Και όταν οι Παλαιστίνιοι επιλέγουν Τζιχάντ και τρομοκρατία, το Ισραήλ πρέπει να απαντά. Όταν οι Αμερικάνοι σκότωσαν τον ηγέτη της Αλ Κάιντα, Οσάμα Μπιν Λάντεν, κανένας δεν καταδίκασε «και τις δύο πλευρές». Επομένως, ευχαριστώ τον Πάπα ο οποίος καταδικάζει τη βία στο διάγγελμά του κάθε Κυριακή. Ωστόσο, η βία ανήκει εξ ολοκλήρου στην πλευρά που υποστηρίζει την τρομοκρατία, εκπαιδεύει τα παιδιά της να μισούν και ταυτίζεται με τα μηνύματα του αντισημιτισμού και του ρατσισμού.

Το πρόβλημα δεν αφορούσε ποτέ την «πολιτική προοπτική» ή την «ελπίδα για μια καλύτερη ζωή» για τον λόγο ότι oι ηθικοί αυτουργοί της τρομοκρατίας -αυτοί οι οποίοι τους στέλνουν, τους υποστηρίζουν και τους ενθαρρύνουν- δεν θέλουν καμία πολιτική προοπτική και καμία ελπίδα για καλύτερη ζωή. Θέλουν τον σκοτεινό κόσμο που δημιουργεί η Μουσουλμανική Αδελφότητα. Εξάλλου, το πρότυπό τους είναι ο μουφτής. Και ο τελευταίος αρχηγός αυτών και ολόκληρης της Μουσουλμανικής Αδελφότητας ήταν ο Sheikh Yusuf Qaradawi, ο οποίος κάλεσε τους μουσουλμάνους να «ολοκληρώσουν τη δουλειά που ξεκίνησε ο Χίτλερ». Οι ακόλουθοί του είναι αυτοί οι οποίοι ελέγχουν το πρόγραμμα της παλαιστινιακής τηλεόρασης, στην οποία το κάλεσμα για εξόντωση των Εβραίων είναι συνεχές.

Τότε, ίσως πρέπει να εντοπίσουμε το πρόβλημα στην κατοχή; Όταν νέοι από την Ευρώπη, εκατοντάδες ή χιλιάδες από κάθε χώρα, εγκατέλειψαν την άνετη ζωή τους για να ενταχθούν στο Ισλαμικό Κράτος, αυτό δεν ήταν αποτέλεσμα της κατοχής ούτε και έγινε για μια «πολιτική προοπτική». Ανάμεσά τους βρίσκονταν γιατροί και μηχανολόγοι και άλλοι επαγγελματίες. Τους έγινε πλύση εγκεφάλου μέσω των κοινωνικών δικτύων, των κηρυγμάτων στα τεμένη και του καθοδηγούμενου καναλιού Αλ Τζαζίρα. Ορισμένοι από αυτούς συμμετείχαν σε αποκεφαλισμούς.

«Η μεγαλύτερη απειλή των ΗΠΑ είναι το Ηνωμένο Βασίλειο», έγραψε το περιοδικό New Republic όταν αποκαλύφθηκε η έκταση της υποστήριξης που τύγχανε η Αλ Κάιντα ανάμεσα σε νεαρούς μουσουλμάνους στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αυτό συνέβηκε το 2006. Το άρθρο προκάλεσε αντιδράσεις. Όταν αργότερα χιλιάδες Βρετανοί προσχώρησαν εθελοντικά στις τάξεις του ISIS, έγινε ξεκάθαρο ότι αυτοί οι αριθμοί δεν αποτύπωναν απλά απόψεις και τάσεις. Και όταν ο αμερικανικός στρατός κινητοποιήθηκε εναντίον τους, κανένας δεν δήλωσε ότι «ο κύκλος της βίας θα έπρεπε να σταματήσει». Όπως όταν κανένας λογικός άνθρωπος, σε περίπτωση βιασμού γυναίκας από άνδρα, θα έλεγε ότι «ο κύκλος της βίας ανάμεσά τους πρέπει να σταματήσει». Το πρόβλημα αποτελούν εκείνοι που προτιμούν τον ιερό πόλεμο αντί την ειρήνη και τη συμφιλίωση, ακόμα και εάν παρουσιάζονται ως η αδύναμη πλευρά. Εκείνοι που αρνούνται όλες τις προτάσεις της διεθνούς κοινότητας να άρουν τον αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας και προτιμούν να ρίχνουν ρουκέτες - αυτοί αποτελούν το πρόβλημα.

Όταν δε αρχίσει κανείς να μιλά για το Ισραήλ, η τρέλα φτάνει σε νέα ύψη. Το κανάλι του Αλ Τζαζίρα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και το BBC δημοσίευσαν την ίδια επικεφαλίδα: «Εννέα Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν στην πόλη Τζενίν». Αυτό είναι πλύση εγκεφάλου. Επειδή εννέα τζιχαντιστές σκοτώθηκαν στην Τζενίν, μαζί και μια γυναίκα που βρέθηκε εν μέσω πυρών. Σχεδίαζαν μια τρομοκρατική επίθεση εναντίον του Ισραήλ, το οποίο απάντησε με ένα προληπτικό κτύπημα. Οι New York Times πήγαν ένα βήμα παρακάτω και ισχυρίστηκαν ότι ήταν το αποτέλεσμα της νέας δεξιάς κυβέρνησης. Μήπως η προηγούμενη κυβέρνηση δεν επιχείρησε στην Τζενίν; Και η αμερικανική κυβέρνηση δεν πολεμά τον τζιχαντισμό; Η γλώσσα που χρησιμοποιείται καθορίζει τον αντίκτυπο στην κοινή γνώμη.

Το Ισραήλ είναι, εξάλλου, δημοκρατία, και υπάρχουν Ισραηλινοί που προωθούν την προπαγάνδα των ψεμάτων και των δικαιολογιών, οι οποίες επιστρατεύονται στην υπηρεσία της τρομοκρατίας. Τις περισσότερες φορές έχουν καλές προθέσεις. Θέλουν να βοηθήσουν τους αδύναμους. Παλεύουν για μια ειρηνική λύση. Κανένας, όμως, δεν απαλλάσεται από τα ίδια τα γεγονότα. Και όταν βασικά γεγονότα παραγνωρίζονται, καθορίζεται ανάλογα και ο αντίκτυπος στην κοινή γνώμη. Στα διεθνή ΜΜΕ αυτό θεωρείται ότι είναι ακόμα μια έκφραση της ισραηλινής επιθετικότητας, ως μέρος της κατοχής, και οι Παλαιστίνιοι -δύστυχοι καθώς είναι- αναγκάζονται να απαντήσουν με τη δική τους δολοφονική μανία.

Μόλις πριν μερικές μέρες σημειώθηκε μια επίθεση αυτοκτονίας σε τέμενος στην πόλη Peshawar στο Πακιστάν. Μουσουλμάνοι σκότωσαν μουσουλμάνους. Τουλάχιστον 92 νεκροί, με τον αριθμό αυτό να αυξάνεται. Ο πραγματικός εχθρός των μουσουλμάνων και των Παλαιστινίων είναι η τρομοκρατία, η Τζιχάντ και η Χαμάς, και όχι εκείνοι που τους πολεμούν. Αυτό δεν σημαίνει ότι δικαιολογούνται όλα όσα έχει κάνει η Δύση ως μέρος του πολέμου κατά της τρομοκρατίας. Και δεν υπάρχει ανάγκη να δικαιολογείται κάθε Ισραηλινός στρατιώτης, ούτε ένας στους εκατό, που έβλαψε αδικαιολόγητα Παλαιστίνιο ούτε και η εγκατάσταση φυλακίων, τα οποία μόνο βλάπτουν την ασφάλεια. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε: ο ισραηλινός πόλεμος κατά της τρομοκρατίας, της Χαμάς και της Ισλαμικής Τζιχάντ, είναι ένας απαραίτητος και δικαιολογημένος αγώνας. Δεν υπάρχει λόγος να σταματήσει λόγω ακριβώς του παραλογισμού, ο οποίος επιτρέπει και δικαιολογεί αυτό τον αγώνα.

• ^* Δημοσιογράφος της εφημερίδας Yediot Aharonot, ερευνητής και συγγραφέας του best-seller Industry of Lies (Yediot Sfarim, 2014). Τα τελευταία δέκα χρόνια, ο Yemini διεξήγαγε σε βάθος έρευνα σχετικά με την αντι-ισραηλινή προπαγάνδα. Ο Yemini δίνει διαλέξεις σε κορυφαία ακαδημαϊκά ιδρύματα και Κοινοβούλια. Άρθρα του δημοσιεύονται σε πολλές κορυφαίες εφημερίδες ανά το παγκόσμιο. Υπήρξε ακτιβιστής της ειρήνης για πολλά χρόνια και υποστήριξε όλες τις πρωτοβουλίες ειρήνευσης. Υποστηρίζει ότι η αντι-ισραηλινή προπαγάνδα καθίσταται αληθινή απειλή για την ελεύθερη άποψη και την ελευθερία του λόγου και ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια στη διαδικασία συμφιλίωσης και ειρήνης.