Σε όλα η απάντηση είναι «έχει ο Θεός»

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ

• Ο Λεμεσού δεν είναι «άγιος». Είναι «Θεός». Για να μην κακοκαρδίσει τους Ρώσους και το Πατριαρχείο Μόσχας, όταν ρωτήθηκε τι προτίθεται να κάνει με το ουκρανικό εκκλησιαστικό ζήτημα, αν εκλεγεί Αρχιεπίσκοπος απάντησε με θάρρος και παρρησία: «Έχει ο Θεός»!

• Αυτό είναι γνωστό άγιε Λεμεσού. Ο Θεός έχει, αλλά ο Θεός δεν ψηφίζει στην Ιερά Σύνοδο και δεν μνημονεύει προκαθήμενους Εκκλησιών. Ο ίδιος ο Αθανάσιος αφού τα φόρτωσε στον Θεό δεν μας είπε τι έχει σκοπό να κάνει και αν θα συνεχίσει να τον τραβάει από το ράσο το Πατριαρχείο Μόσχας μέσω των ολιγαρχών της Λεμεσού.

• Πάντως ο Ησαΐας την έκανε την κολοτούμπα του και μπήκε στον σωστό δρόμο αφήνοντας πίσω του το ρωσικό παρελθόν του. Τώρα θα μνημονεύει λέει τον μητροπολίτη Επιφάνιο που αναγνώρισε το Οικουμενικό Πατριαρχείο ως προκαθήμενο της Εκκλησίας της Ουκρανίας. Το ερώτημα είναι γιατί τώρα;

• Γιατί χρειαζόταν να προηγηθεί η σφαγή των ορθοδόξων στην Ουκρανία με τις ευλογίες του Πατριάρχη Μόσχας, για να γίνει η στροφή; Όπως και να έχουν τα πράγματα, κάλλιο αργά παρά αργότερα. Πάντως, μια επιφύλαξη την κρατάμε για να δούμε τι θα γίνει μετά τις αρχιεπισκοπικές εκλογές.

• Ο επίσκοπος Καρπασίας Χριστοφόρος, μας δούλεψε κανονικά. Είχε αποφασίσει να είναι υποψήφιος, έκανε και συγκεντρώσεις, έβγαινε και στα κανάλια… για να αποσύρει το ενδιαφέρον του την τελευταία στιγμή με τις γνωστές εξηγήσεις για την ενότητα, τον Θεό και μπλα μπλα μπλα.

• Όταν τελειώσουν οι εκλογές και αν τον δούμε τελικώς μητροπολίτη, παίρνοντας προαγωγή, τότε θα αντιληφθούμε πλήρως τα περί ενότητας και ορθοδοξίας. Ας μην μας δουλεύουν οι άγιοι πατέρες. Γνωρίζουμε πως είναι άνθρωποι και οι ανθρώπινες αδυναμίες και φιλοδοξίες είναι κατανοητές.

• Ο Πάφου Γεώργιος, έχει τον δικό του χαβά. Θέλει να πολιτικολογεί και έχει κολλήσει στο 2004 και στο σχέδιο Ανάν λες και δεν πέρασαν 18 χρόνια από τότε. Παράλληλα θέλει να έχει και λόγο στα της παιδείας. Ας του εξηγήσει κάποιος ότι θα εκλέξουμε Αρχιεπίσκοπο και όχι υπουργό Εξωτερικών, διαπραγματευτή ή υπουργό Παιδείας.

• Για τον Μόρφου Νεόφυτο, δεν έχουμε να πούμε και πολλά. Ξεκίνησε ως ένας από τους πιο προοδευτικούς αρχιερείς και κατέληξε ανέκδοτο με τις προφητολογίες, τις οσμές των ομοφυλοφίλων και τις προβλέψεις του Αστερίξ. Πάντως, όσοι συζητούν μαζί του, βάζουν το χέρι τους στη φωτιά πως τα έχει τετρακόσια, αλλά στοχεύει την εξασφάλιση ψήφων από τους νεοορθόδοξους, τους οπαδούς θεωριών συνωμοσίας και τους ψεκασμένους αντιεμβολιαστές.

• Η περίπτωση του Αμμοχώστου και Κωνσταντίας Βασιλείου, είναι η πιο περίεργη. Μέχρι τώρα δεν έχει δώσει λαβή για σχόλια ή επικρίσεις. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και καλό για την υποψηφιότητά του, καθώς πολλοί εξ αυτών που θα πάνε να ψηφίσουν είναι άνθρωποι που θέλουν να βλέπουν αγίους, οράματα, κενές περιεχομένου ομιλίες και προφητείες για σεισμούς, λιμούς και καταποντισμούς.

• Η παρουσία του τις τελευταίες ημέρες στα ΜΜΕ, δείχνουν έναν άνθρωπο μορφωμένο, μετρημένο που έχει επαφή με την πραγματικότητα. Ίσως αυτό να έχουν εντοπίσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο και η Εκκλησία της Ελλάδας που θα επιθυμούσαν την εκλογή του. Αν τα καταφέρει να μπει στο τριπρόσωπο έχει σοβαρές πιθανότητες να είναι ο επόμενος Αρχιεπίσκοπος.

• Οι πολιτικοί, πρέπει πάντως να νιώθουν άσχημα με όλη αυτή τη συζήτηση για τις αρχιεπισκοπικές εκλογές. Το ενδιαφέρον έχει μετατοπιστεί από τους ίδιους, στο πεδίο της Εκκλησίας. Ας πάρουν μαθήματα για το πώς γίνονται οι εκλογές, πώς γίνεται το παιχνίδι κάτω από την Αγία Τράπεζα και πώς τα αουτσάιντερ μετατρέπονται σε φαβορί.

• Πάντως η καταγγελία Ανδρέα Μαυρογιάννη στην Αρχή κατά της Διαφθοράς δημιούργησε λίγο ενδιαφέρον, γιατί κοντεύαμε να κοιμηθούμε με την άνευρη προεκλογική εκστρατεία, η οποία προκάλεσε τεράστια χασμουρητά.

• Το ερώτημα είναι το τι μπορεί να κάνει και πότε μπορεί να το κάνει, αυτή η Επιτροπή κατά της Διαφθοράς. Μέχρι στιγμής δεν έχουν ψηφιστεί οι κανονισμοί για τη λειτουργία της και ενώπιόν της έχει τρεις σοβαρότατες υποθέσεις. Η μία είναι η καταγγελία της Ά. Αριστοτέλους για πιθανή διαφθορά ανεξάρτητων ποινικών ανακριτών (πρώην αστυνομικών), η άλλη είναι η καταγγελία του Οδυσσέα Μιχαηλίδη για το επενδυτικό πρόγραμμα και η άλλη του Α. Μαυρογιάννη για τα όσα αναφέρονται στο βιβλίο του Μακάριου Δρουσιώτη για την περίπτωση Ριμπολόβλεβ κ.ά.

• Η επιτροπή κάνει τα πρώτα της βήματα και η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Αν μπορέσει να πείσει για την αποτελεσματικότητα και την ικανότητά της να λειτουργεί πραγματικά ανεξάρτητα τότε έχουμε ένα καλό εργαλείο για να ξεριζώσουμε αυτό το σαράκι. Αν στραβοπατήσει στην αρχή θα είναι πολύ δύσκολη η συνέχεια.

ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ