Η αυτοκρατορία των μαθηματικών

Δεν υπάρχει κάποιος λογικός στον πλανήτη που να μην μπορεί να αντιληφθεί τη σπουδαιότητα των μαθηματικών. (Εξαιρούνται οι εντελώς αφηρημένοι καλλιτέχνες και όσοι το παίζουν έτσι, οι δήθεν).

Από τα αρχαία χρόνια του λίθου όταν ο άνθρωπος μετρούσε τους σπόρους μέχρι το σήμερα του Διαστήματος και το αύριο της μηχανικής, της ιατρικής και της κάθε επιστημονικής εξέλιξης, τα μαθηματικά βρίσκονται παντού, σε κάθε σπίτι, μέσα στην αρχιτεκτονική του και τα αντικείμενα που το περιβάλλουν όπως τα σχήματα των κονσερβών ή μιας μπουκάλας χριστουγεννιάτικου κρασιού σε προσφορά -50%.

Μαθηματικά είναι η μουσική, με τον Πυθαγόρα να ασκείται στις κλίμακες και στις κινήσεις των ουράνιων σωμάτων, μαθηματικά έχει η ζωγραφική με τις διαστάσεις της, η βιολογία και η γεωγραφία. Μαθηματικά εμπεριέχουν οι προσπάθειες λύσης προβλημάτων κρατών όπως το Κυπριακό που μετράμε περιουσίες, αποζημιώσεις, αριθμό κατοίκων, παραλιών, βουνών, ποσότητες φυσικού αερίου και πλαστικών φυσιγγίων πεταμένων παντού, δουλειά δεκάδων χιλιάδων κυνηγών που αγαπούν το περιβάλλον και μάλλον το έθνος.

Κι όμως… πώς κατάφερε αυτή η μαγική επιστήμη της απόλυτα αφαιρετικής - αφηρημένης σκέψης της άλγεβρας να γίνει ίσως το πιο δύσκολο και σχεδόν μισητό μάθημα του κυπριακού σχολείου;

Είναι απλά συγκλονιστικό. Ρωτήστε οποιουσδήποτε δέκα, πενήντα, εκατό μαθητές από το γυμνάσιο και το λύκειο. Θα διαπιστώσετε πως το 40-50% αυτών πηγαίνουν ιδιαίτερα μαθήματα Μαθηματικών. Πολλοί γιατί δεν τα καταλαβαίνουν από την τάξη και μένουν πολύ πίσω και κάτω από τη βάση, αλλά και πολλοί άριστοι που θέλουν να κρατήσουν το λάβαρο της αριστείας και τον επόμενο μήνα. Σε κάθε περίπτωση τα μαθηματικά των σχολείων μας τροφοδοτούν έναν τεράστιο αριθμό μαθητών στα ιδιωτικά φροντιστήρια με το κόστος εκπαίδευσης της κυπριακής οικογένειας να αυξάνεται μήνα με τον μήνα. Μάλιστα εκπονούνται και σοβαρές ακαδημαϊκές μελέτες που θέλουν τους καθηγητές του κυπριακού λυκείου να προσαρμόζουν την ύλη τους στους ρυθμούς των φροντιστηρίων και όχι το ανάποδο.

Στα σύγχρονα - υπόλοιπα ευρωπαϊκά σχολεία οι μαθητές δεν πάνε ιδιαίτερα στα Μαθηματικά. Τα μαθηματικά λοιπόν για τους μαθητές του νησιού μας είναι κάτι το «ξένο». Και μόνο ένας ανόητος, ή πολλοί μαζί μπορούν και καταφέρνουν να καταστρέφουν την πιο μαγική επιστήμη.

Ο κύριος Φάνος όμως, έμπειρος βοηθός διευθυντής, μαθηματικός, η κυρία Σούλλα, νεαρή καθηγήτρια μαθηματικός, η κυρία Μελίνα, και αυτή μαθηματικός, όλοι αυτοί μαζί με την παρέα τους δήλωσαν πως το πρόβλημα μπορεί να είναι πολύ πιο απλό. «Οι μαθητές σήμερα δεν διαβάζουν», λέει ο κύριος Φάνος. «Δεν διαβάζουν όπως τα παλαιότερα χρόνια». Μάλιστα, υποστηρίζει πως τα σημερινά μαθηματικά είναι πιο απλά από πριν δέκα - είκοσι χρόνια. Και τα βιβλία καλύτερα, λέει. Ο κύριος Φάνος όμως τον ελεύθερό του χρόνο προσπαθεί να τον περνά σε ένα αμπέλι. Τρυγάει και κλαδεύει τα κλίματα. Ιδρώνει. Και θαυμάζει το τσαμπί το σταφύλι σαν να είναι οι κολλημένες ρώγες με τη σκόνη τους η απόλυτη μαθηματική ανατροπή των τύπων. Όταν μιλήσει στους μαθητές του για το αμπέλι και τον ιδρώτα κάτω από τον χαοτικό ήλιο, τον ακούνε με προσοχή. Μόλις ξεκινήσει -αυτό καθ' εαυτό το μάθημά του- ξεκινά και η απόγνωση.

Οι ώρες διδασκαλίας των Μαθηματικών στα κυπριακά σχολεία είναι σαν αυτές των Ελληνικών. Μαθηματικοί και φιλόλογοι είναι οι απόλυτοι αυτοκράτορες όλων των υπόλοιπων λαϊκών και ασήμαντων μαθημάτων. Αν είναι ποτέ δυνατόν. Βιολογία, Μουσική, Τέχνη, Γεωγραφία, Τεχνολογία, όλα αυτά και άλλα, μπροστά στα Μαθηματικά είναι σαν να μην υπάρχουν.

Η κυρία Άντρεα, μαθηματικός και αυτή, υποστηρίζει πως είναι εντελώς αφύσικο να κάνει «ταυτότητες» ο δεκατριάχρονος στις επτά και μισή το πρωί. Ποιος άνθρωπος πριν ξημερώσει ξεκινά τα Μαθηματικά; Ο Κύπριος μαθητής είναι η απάντηση. Ούτε καν η τράπεζα. Ούτε ο μητροπολίτης Ταμασού. Και επειδή τα ελληνικά έχουν επίλογο λένε, ενώ τα μαθηματικά κανέναν, εκτός από τους αφόρητους τύπους, χωρίς την εκμάθηση της ιστορίας πίσω από αυτούς, έτσι και εδώ κάπου πρέπει η κουβέντα να κλείσει. ΑΝ η γλώσσα με τη γραμματική της δεν έχει μαθηματικά… ή μήπως έχει (με την ταλαίπωρη γραμματική και το συντακτικό της); Και εδώ έρχεται και δένει και η άλλη κουβέντα των καθηγητών των μαθηματικών όταν λένε με απόγνωση… «Μα δεν καταλαβαίνουν ούτε την ίδια τη διατύπωση του προβλήματος».