Απόν αντρέπεται ο κόσμος εν δικός του

Οι σχέσεις Κυπριακής Δημοκρατίας και ΟΥΝΦΙΚΥΠ βρίσκονται ίσως στη χειρότερή τους φάση. Μετά την απαλλαγή μας από την Ελίζαμπεθ Σπέχαρ όλοι ήλπιζαν ότι ο νέος αντιπρόσωπος των ΗΕ, Κόλιν Στιούαρτ, θα ήταν διαφορετικός. Δυστυχώς, «διαψευστήκαμε» και πάλι. Ήδη κόμματα του απορριπτικού μετώπου, λίγους μόνο μήνες από την ανάληψη των καθηκόντων του, ζητούν την ανάκλησή του.

Αφορμή, τα έργα στο γήπεδο της Τσεντίκαγια. Το Υπουργείο Εξωτερικών προέβη σε έντονα διαβήματα και όπως αναφέρεται σε ρεπορτάζ της εφημερίδας «Ο Φιλελεύθερος», ο υπουργός των Εξωτερικών, Ιωάννης Κασουλίδης, ήταν τόσο έντονος που «απείλησε» τον κ. Στιούαρτ ότι η αν συνεχιστεί αυτή η στάση τότε η Κυπριακή Δημοκρατία δεν θα συναινέσει στην ανανέωση της ειρηνευτικής δύναμης τον Ιανουάριο του 2023. Όντως, «μεγάλη τιμωρία» για την ειρηνευτική δύναμη αν πραγματοποιήσουμε την απειλή μας.

Είναι πράγματι δύσκολο να πιστέψει κάνεις ότι φτάσαμε σε τέτοιο σημείο να απειλούμε τους κυανόκρανους, η παραμονή των οποίων είχε καταντήσει εθνικός στόχος.

Όλοι γνωρίζουν τον αγώνα δρόμου και τις υποχωρήσεις που κάθε έξι μήνες κάναμε για να ικανοποιήσουμε τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου ασφαλείας με αντάλλαγμα τη θετική τους ψήφο για την ανανέωση της δύναμης η οποία, για την ιστορία, ήρθε στην Κύπρο τον Απρίλιο του 1964 με στόχο να παραμείνει για τρις μήνες και παραμένει για 58 χρόνια. Το Συμβούλιο Ασφαλείας μάλιστα συνήλθε 120 φορές για την ανανέωση της παραμονής της.

Αντί να μας απασχολήσει η ουσία, δηλαδή αντί να απαντήσουμε στο ερώτημα γιατί πάντα έχουμε πρόβλημα με τα ΗΕ, ακολουθούμε την πολιτική της τζάμπα μαγκιάς, χωρίς να αντιλαμβανόμαστε την κρισιμότητα της παρουσίας της ειρηνευτικής δύναμης. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο το γεγονός ότι πέραν των 30 ειδικών συμβούλων και δεκάδων αντιπροσώπων του ΓΓ, κατ’ εμάς, ήσαν όλοι ανεξαιρέτως εναντίον μας και στήριζαν τις τουρκικές θέσεις. Οι ειδικοί σύμβουλοι, Άλβαρο ντε Σότο, Αλεξάντερ Ντάουνερ και Έσπεν Μπαρθ Άιντε, ήσαν μόνο μερικοί από τους τελευταίους «φιλότουρκους» εκπροσώπους των ΗΕ.

Το θέμα με την μη αντικειμενική στάση του ΟΗΕ άνοιξε επίσημα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατά την ομιλία του στην εκδήλωση των Μορφιτών. Μετά το υπονοούμενο με το «επιτήδεια ουδέτερος» για τον ΓΓ, τώρα μπήκαμε σε απευθείας αντιπαράθεση με τον διεθνή οργανισμό.

Όποιος και να διοριστεί ειδικός απεσταλμένος, σε μερικούς μήνες του αρχίζουμε τον πόλεμο παρουσιάζοντάς τον ως «φιλότουρκο» και σίγουρα εναντίον των δικών μας συμφερόντων. Παρ' όλα αυτά επικρίνουμε τον ΓΓ για τη δυστοκία του να διορίσει νέο εκπρόσωπό του. Μήπως περιμένουμε να διορίσει κανέναν Ε/Κ πολιτικό ή διπλωμάτη;

Δυστυχώς, αυτό που εσκεμμένα μας διαφεύγει είναι ότι ο διεθνής οργανισμός μας θεωρεί αναξιόπιστους και δεν είναι σίγουροι αν πράγματι θέλουμε λύση στο πρόβλημά μας.

Ιδίως ο Αντόνιο Γκουτέρες γνωρίζει όσο κανένας άλλος τα «κατορθώματά» μας κατά τις διασκέψεις για το Κυπριακό στη Γενεύη και στο Κραν Μοντανά. Αυτό, άλλωστε, αντανακλάται και στις εξαμηνιαίες του εκθέσεις προς το Συμβούλιο Ασφαλείας.

Το επιχείρημα του υπουργού των Εξωτερικών είναι ότι η πολιτική μας βούληση για λύση είναι δεδομένη και αυτό αποδεικνύεται από την πρόταση για ΜΟΕ που υποβάλαμε μόλις ανέλαβε το υπουργείο, δεν πείθει κανένα.

Μα, επιτέλους, γιατί πάντα υποτιμούμαι τη νοημοσύνη των άλλων; Γιατί δεν ήμασταν εξίσου εποικοδομητικοί και συνεργάσιμοι όταν ηγέτης των κατεχομένων ήταν ο Μουσταφά Ακιντζί;

Κανονικά θα έπρεπε να είμαστε ευγνώμονες προς στον διεθνή οργανισμό που ακόμα ασχολείται μαζί μας. Κυριολεκτικά, όποια πέτρα σηκώσεις σε διεθνή σκάνδαλα θα βρεις τη μικρή μας πατρίδα «πρώτο τραπέζι πίστα». Διαφθορά, ξέπλυμα βρόμικου χρήματος και πολλά άλλα, σε σημείο που έχουμε παγκοσμίως ταυτιστεί με τη διαφθορά και την απάτη. Επιπρόσθετα, οι κινήσεις μας κατά και μετά τη διάσκεψη στο Κραν Μοντανά δείχνουν ότι το εθνικό μας θέμα είναι πολύ κάτω στις προτεραιότητές μας.

Ο Ιωάννης Κασουλίδης υπήρξε υπουργός των Εξωτερικών κατά την τελευταία διάσκεψη στο ελβετικό θέρετρο. Αν και ως υπουργός των Εξωτερικών δεν είχε άμεση εμπλοκή, σίγουρα γνωρίζει, ή καλυτέρα θα έπρεπε να γνωρίζει με κάθε λεπτομέρεια τα διαμειφθέντα στο ελβετικό θέρετρο, και ειδικότερα κατά το τραγικό δείπνο. Ακόμα είναι ίσως ο μόνος που μπορεί να μην επιβεβαίωσε, αλλά όμως ούτε και διέψευσε, τις αναφορές του Προέδρου για λύση δυο κρατών.

Σίγουρα επανήλθε στο υπουργείο των Εξωτερικών με πατριωτικά κίνητρα, με στόχο να βοηθήσει στην επίλυση του κυπριακού. Άλλωστε, η μακροχρόνια πολιτική του πορεία αποδεικνύει ότι είναι από τους πολύ λίγους πολιτικούς με καθαρότατο λόγο αναφορικά με το εθνικό θέμα. Από την άλλη όμως, αν, ο μη γένοιτο, ευοδωθούν οι προσπάθειες της Τουρκίας για αναγνώριση ή έστω απόκτηση νομικής υπόστασης από το ψευδοκράτος, μπορεί στο τέλος να επικριθεί, σίγουρα αδίκως, για συνενοχή στην επερχόμενη οριστική διχοτόμηση.

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι ο υπουργός των Εξωτερικών κάνει υπεράνθρωπες προσπάθειες ανατροπής των συνεχιζόμενων τετελεσμένων. Όμως, από την άλλη, ως εμπειρότατος σε θέματα διεθνούς διπλωματίας, δέκα μήνες μετά που βρίσκεται και πάλι στο Υπουργείο των Εξωτερικών, θα έχει ήδη συνειδητοποιήσει ότι η εικόνα της Κύπρου ως μια αναξιόπιστη ημικατεχόμενη χώρα δεν μπορεί να αλλάξει εύκολα. Τα πέντε χρόνια απραξίας στο εθνικό θέμα και οι ατυχέστατοι χειρισμοί μας δεν διαγράφονται εν μία νυκτί, ούτε με ΜΟΕ, ούτε με δηλώσεις ετοιμότητας για λύση, τη στιγμή μάλιστα που το «τρένο Ακιντζί» χάθηκε οριστικά και ο διεθνής παράγοντας μας θεωρεί εξίσου υπεύθυνους για το πρωτόγνωρο τέλμα που βρίσκεται σήμερα το Κυπριακό. Οι μόνες μας αμυδρές ελπίδες παραμένουν τα ΗΕ και η ενωμένη Ευρώπη, και για αυτό θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στις συμπεριφορές μας. Ειδικότερα ο Ιωάννης Κασουλίδης θα πρέπει να είναι φειδωλός στα διαβήματά του προς την ειρηνευτική δύναμη, γιατί διαφορετικά θα ισχύσει και για αυτόν η σοφή κυπριακή παροιμία «Απόν αντρέπεται ο κόσμος εν δικός του».