«ΔΗΣΥ: Μαθήματα από την Αγγλία» του Χρήστου Πουργουρίδη

 

 

Όπως είναι πασίγνωστο, ασκώ εδώ και πολλά χρόνια έντονη κριτική στην πολιτική που ακολουθεί ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και η κυβέρνησή του, καθώς και στην ηγεσία του ΔΗΣΥ που συμπορεύεται μαζί του και του έδωσε στήριξη, πολύ συχνά ευθέως και ένθερμα και σε κάποιες περιπτώσεις με την ανοχή και σιωπή της. Πολλοί υποστηρικτές του Προέδρου και του ΔΗΣΥ, αλλά και μερικοί άλλοι, απαντούν στις επικρίσεις μου προβάλλοντας τη θέση ότι και όλοι οι προηγούμενοι Προέδροι βαρύνονται με πράξεις παρόμοιες με εκείνες του Αναστασιάδη και όλα τα κόμματα στο παρελθόν επέδειξαν την ίδια συμπεριφορά με αυτή του Δημοκρατικού Συναγερμού. Η θέση αυτή περιέχει μεγάλη δόση αλήθειας, αλλά δεν είναι απόλυτα ορθή. Υπάρχουν διαβαθμίσεις στην παραβατικότητα και στην απρέπεια. Πρόσθετα, οι κανόνες της πολιτικής ηθικής, τάξεως και δεοντολογίας δεν είναι στατικοί. Εξελίσσονται και διαφοροποιούνται ανάλογα με την κοινωνική πρόοδο. Για μένα είναι ιεροσυλία να λέει κάποιος ότι Κληρίδης και Αναστασιάδης είναι το ίδιο. Δεν παραγνωρίζω τη διαχρονική παθογένεια των κομμάτων και των ηγεσιών και ότι εξαιτίας της σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις το εκλογικό σώμα επιλέγει με κριτήριο τον «κάπως καλύτερο» ή, ακόμη πιο συχνά, τον «λιγότερο κακό» να κυβερνήσει. Όπου όμως εμφανίζεται το φαινόμενο αυτό, η ανευθυνότητα και η ανηθικότητα μοιράζονται. Όταν όλοι είναι «οι ένοχοι», στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ένοχος. Έτσι, κανένα κόμμα δεν θα πληρώσει την ανευθυνότητα και την ανηθικότητά του. Τη συλλογική ανευθυνότητα κομμάτων και ηγεσιών την πληρώνει η χώρα και ο λαός της.

Σε χώρες που η δημοκρατία δεν έχει τα τεράστια ελλείμματα του δικού μας πολιτικού συστήματος, τα πράγματα λειτουργούν πολύ διαφορετικά.

Στην Αγγλία, ο Πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον επέδειξε πρωτοφανή ανευθυνότητα για Άγγλο πολιτική ηγέτη. Ενώ η κυβέρνησή του θέσπισε αυστηρούς περιορισμούς στη διακίνηση των πολιτών (lockdown), ο ίδιος συμμετείχε σε πάρτι που διοργάνωναν στενοί του συνεργάτες στην πρωθυπουργική κατοικία! Το «σκάνδαλο» αποκάλυψαν τα ΜΜΕ και ακολούθησε θύελλα αντιδράσεων. Οι πιο πάνω έντονες αντιδράσεις προέρχονται μέσα από το ίδιο του το κόμμα. Οι προσκείμενες στο Συντηρητικό Κόμμα εφημερίδες, Daily Telegraph και Daily Express, μιλούν για εξέγερση στους κόλπους των Τόρις. Τα δημοσιεύματα μάλιστα αναφέρουν ότι άρχισε η διαδικασία για τη συλλογή υπογραφών από τους βουλευτές του κόμματος, για υποβολή πρότασης δυσπιστίας. Σύμφωνα με τους εσωτερικούς κανονισμούς του Συντηρητικού Κόμματος, όταν 54 βουλευτές υπογράψουν επιστολή δυσπιστίας, ξεκινά διαδικασία καθαίρεσης του ηγέτη του κόμματος. Όμως, πιο εντυπωσιακή είναι η αντίδραση από τους απλούς υποστηρικτές του εν λόγω κόμματος. Οι εφημερίδες κατακλύζονται από επιστολές αναγνωστών, που δηλώνουν ψηφοφόροι των Τόρις αλλά απαιτούν την παραίτηση του Πρωθυπουργού Τζόνσον. Έτσι συμπεριφέρονται οι βουλευτές και οι πολίτες σε μια μη ελλειμματική δημοκρατία.

Πολλά πολιτικά «αμαρτήματα» βάραιναν τον Πρόεδρο Αναστασιάδη σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής του στην προεδρία. Αμαρτήματα, αναμφιβόλως, πολύ πιο σοβαρά από εκείνα του Μπόρις Τζόνσον. Κάποια από αυτά ήσαν μάλιστα «θανάσιμα», για να χρησιμοποιήσω θεολογική ορολογία, όπως η πρόταση στον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών για λύση δύο κρατών. Παρά ταύτα, αντί αρνητικών αντιδράσεων και επικρίσεων εισέπραττε θωπείες και κολακευτικά σχόλια από την ηγεσία, τους βουλευτές, τα στελέχη και τους πιο πολλούς ψηφοφόρους του ΔΗΣΥ.  Διότι, όλοι πίστευαν ότι τον είχαν «ανάγκη». Ο καθένας, βέβαια, για τους δικούς του προσωπικούς υπολογισμούς και επιδιώξεις. Το ότι οι συμπεριφορές αυτές θα οδηγούσαν τον Πρόεδρο της Κύπρου στην πλήρη απαξίωση στην Ευρώπη, στη Γραμματεία του ΟΗΕ και αλλού, καθώς και στην πλήρη απομόνωση εντός του πανίσχυρου Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, με ό,τι αυτό θα συνεπάγετο για τις τύχες αυτού του τόπου, κανένα δεν ενδιέφερε. Ούτε και τους προβλημάτιζε το ότι οι συμπεριφορές αυτές προκαλούσαν τους περισσότερους ψηφοφόρους. Που, κάποια στιγμή, θα τους είχαν ανάγκη χωρίς εισαγωγικά. Τώρα, για να επιβιώσει ο ΔΗΣΥ ακολουθεί μια ανερμάτιστη στρατηγική που περιλαμβάνει ακόμα και προσέγγιση του ΕΛΑΜ, του παραρτήματος της Χρυσής Αυγής στην Κύπρο! Η εκλογική άνοδος του ΕΛΑΜ, όμως, συνδέεται με τις κυβερνητικές αδυναμίες και τα θαλασσώματα του Προέδρου. Αυτοί είναι οι βασικοί παράγοντες που θρέφουν κόμματα διαμαρτυρίας. Έσπειραν ανέμους, τώρα, ό,τι και να κάμουν, θα θερίσουν θύελλες.