Δεν είναι αστείο να είσαι ο Tζον Κλιζ στα 82

Δεν υπάρχει τίποτα το αστείο να περιφέρεσαι στα 82 σου και να λες αστεία, όχι γιατί αυτό είναι που γουστάρεις να κάνεις, αλλά γιατί ακόμη πρέπει με κάποιο τρόπο να βιοποριστείς.

Αυτό έπαθε, γιατί για πάθημα πρόκειται, ο Τζον Κλιζ, ιδρυτής μαζί με τους Ερικ Ερικ Αϊντλ, Τέρι Γκίλιαμ, Τέρι Τζόουνς, Μάικλ Πέιλιν και Γκράχαμ Τσάπμαν των εξαιρετικών Monty Python. Πόσοι όμως από εμάς έχουν ή θα έχουν τη μοίρα του φοβερού αυτού ηθοποιού, χωρίς μάλιστα να έχουν διασκεδάσει τη ζωή όσο ο Κλιζ; Πόσοι από εμάς δεν θα μπορέσουν να διαχειριστούν την περιουσία τους και θα βρεθούν να διανύουν την ένατη δεκαετία της ζωής τους και να δίνουν τη δική τους παράσταση «Last Time to See Me Before I Die» (Τελευταία Ευκαιρία να με Δείτε πριν Πεθάνω); Το πρόσφατο podcast «Κουμάντο στην τσέπη σου» με την Κλεοπάτρα Κιττή, εξηγεί πώς να αποφύγουμε συνηθισμένα λάθη στη διαχείριση της σύνταξής μας, καθώς δεν φτάνει μόνο να φροντίσουμε να έχουμε, αλλά να ξέρουμε και να τη διαχειριζόμαστε.

Πάντα γελούσα με τα αστεία του Τζον Κλιζ. Ανήκω σε αυτούς που πρώτα τον ανακάλυψαν από τη σειρά «Fawlty Towers», που στη χώρα μας την είδαμε για πρώτη φορά ως «Ένα τρελό, τρελό ξενοδοχείο». Εκεί που ως ξενοδόχος ο Κλιζ, ήταν ο πιο αγενής και ανίκανος άνθρωπος που είχα δει έως τότε και από τότε. Το επεισόδιο με τους Γερμανούς τουρίστες είναι ακόμη χαραγμένο στη μνήμη μου. Όταν αργότερα, μεγαλύτερος πια σε ηλικία, ανακάλυψα τη «Ζωή του Μπράιαν» (Life of Brian), ο ηθοποιός κέρδισε για πάντα μια θέση σε αυτούς που θεωρώ κορυφαίους. Ακόμη χρησιμοποιώ ατάκες από την ταινία αυτή, με πιο αγαπημένη τη στιχομυθία για το για το « People's Front of Judea». Οπόταν, ναι, θα ήθελα να τον δω πριν πεθάνει και ακόμη μπορεί να το κάνω. Ωστόσο, θα προτιμούσα για τον ίδιο να μην ήταν αναγκασμένος να κάνει τους ανθρώπους να γελούν με τα αστεία του και να αφοσιωνόταν εκεί που αυτός θα ήθελε. Ακόμη και στα «παραφυσικά φαινόμενα, δηλαδή φαινόμενα που δεν μπορούν να εξηγηθούν από την επιστήμη», που όπως είπε στη συνέντευξή του στη Λάουρα Ζανγκαρίνι της «Corriere della Sera» με αφορμή τις νέες του παραστάσεις και τα αποσπάσματά της που διαβάσαμε στο Protagon.gr. Αν ο Κλιζ θέλει να συλλογίζεται τον θάνατο και αν υπάρχει ζωή μετά, αυτό θα έπρεπε να κάνει και όχι να είναι ακόμη στον δρόμο και να διαπιστώνει πως «μια περιοδεία είναι ο μοναδικός τρόπος για τακτικά έσοδα» και να μας εξηγεί πως αν δεν χρειαζόταν χρήματα, «πιθανότατα δεν θα περιόδευα άλλο, είναι πολύ κουραστικό».

Ο ίδιος αποδίδει την οικονομική του κατάσταση στο τελευταίο του διαζύγιο που του κόστισε είκοσι εκατομμύρια δολάρια (από την τρίτη σύζυγό του Άλις Φέι Εϊκελμπέργκερ, με την οποία χώρισαν το 2009 έπειτα από 16 χρόνια γάμου). Ωστόσο, η αίσθηση που έχω, είναι πως δεν είναι μόνο αυτό. Ότι το διαζύγιο του κόστισε τόσα, είναι ενδεικτικό για πόσα άλλα εκατομμύρια πέρασαν από τον τραπεζικό του λογαριασμό. Και αν ο Κλιζ έχει βρει τη δικαιολογία του, εμείς, τι δικαιολογία θα πρέπει να βρούμε για το ταμείο προνοίας μας που από τώρα ξέρουμε πως θα ξεχρεώσει τα δάνεια και θα αγοράσει το αυτοκίνητο που πάντα ονειρευόμασταν; Και αν ακόμη υπάρχει κόσμος εκεί έξω που θέλει να ακούει τα αστεία του Κλιζ, εμάς ποιος θα θέλει να μας ακούσει, να μας διαβάσει ή να μας δει μπροστά του; Μάλλον κανένας. Είναι για αυτό που στο τελευταίο επεισόδιο «Κουμάντο στην τσέπη σου» μιλάμε για τα μεγαλύτερα λάθη που μπορεί να κάνει ένας συνταξιούχος. Ακούστε εδώ στην ιστοσελίδα του «Πολίτη» και στη δική του ιστοσελίδα, koumanto.com. Γιατί κάποτε και τα αστεία τελειώνουν, όσο μαύρο χιούμορ και να έχουμε.

Θυμηθείτε κορυφαίες στιγμές του Τζον Κλιζ και ακούστε το σχετικό επεισόδιο του «Κουμάντο στην τσέπη σου» εδώ:

https://www.youtube.com/watch?v=jcEws7il4EY

https://www.youtube.com/watch?v=SYkbqzWVHZI

https://www.koumanto.com/