Μια βραδιά στην ησυχία της πεταλούδας (Για τον έρωτα, τη ζωή και τον θάνατο, αντί για την πολιτική)

 

Αν υπάρχει στη ζωή σας κάποιος που σας λέει «αν πεθάνεις, δεν θα μπορέσω να ζήσω», ποτέ δεν θα μπορέσετε να κρατείτε προστατευμένο το δικαίωμα θανάτου σας. Κάποιος που ποτέ δεν θα θέλατε να πεθάνει πριν από εσάς. Δεν θέλετε να πεθάνετε, όμως δεν φοβάστε τον θάνατο. Δεν θέλετε να πεθάνετε για να μην λυπήσετε εκείνους που αγαπάτε. Το γεγονός ότι καταλάβατε μόλις άσπρισαν και έπεσαν τα μαλλιά σας πάρα πολλά πράγματα τα οποία δεν καταλαβαίνατε όταν ήσασταν νέος, δεν σας εμποδίζει να νοσταλγείτε εκείνες τις μέρες. Πλέον δεν νιώθετε εκείνον τον παλιό ενθουσιασμό μπροστά στα πράγματα για τα οποία ήσασταν πολύ ενθουσιασμένοι. Δεν σας σαστίζουν τα πράγματα που παλιά σας σάστιζαν πολύ. Βγάλατε από τη ζωή σας κάποιους που αγαπούσατε τόσο πολύ ώστε θα μπορούσατε να δώσετε ευχαρίστως τη ζωή σας αν το ζητούσαν. Διότι είναι πιο εύκολο να αντέξεις την απουσία τους παρά εκείνα που έκαναν. Ακόμα και κατά τις πιο ευτυχισμένες στιγμές σας, έχετε θλίψεις που δεν μπορείτε να βγάλετε και να πετάξετε από την καρδιά σας. Θέλετε να αποτραβηχτείτε για ώρες σε μια ακροθαλασσιά και να ατενίζετε τα νερά χωρίς να σκέφτεστε απολύτως τίποτα. Ακόμα και αν αποφεύγετε τους πάντες, δεν μπορείτε να αποφύγετε τον εαυτό σας. Έστω και αν δεν σας κάνει κανείς να λυπάστε, δεν μπορείτε να μην κάνετε τον εαυτό σας να λυπάται. Ακόμα και αν λύσετε όλα όσα αποκαλείτε πρόβλημα, πάλι ξέρετε ότι σας απομένει ένα πρόβλημα που η λύση του δεν εξαρτάται από εσάς. Σε τέτοιες ώρες απορροφούμαι σε ένα τουρκικό τραγούδι. Ακούω τραγούδια από έναν τραγουδιστή που πέθανε πριν χρόνια. Περιμένω πολλά χρόνια, δεν έγινε πραγματικότητα το όνειρό μου. Αγαπώ και εγώ να ακούω το τραγούδι που αγαπούσε να ακούει η μητέρα μου όταν έπλεκε γεμενί. Μήπως ήταν όνειρο ή πραγματικότητα όλα αυτά; Δεν μεταφέρθηκε ποτέ νερό με τενεκέδες από τη βρύση του δρόμου. Τα βράδια των Χριστουγέννων δεν ερχόταν Ελληνοκύπριος βιολιστής στην πόρτα μας να παίξει βιολί. Πάντα προστίθενται στις έγνοιες του μέλλοντος τα όνειρα του παρελθόντος. Στους δρόμους προς την Πάφο τραγουδά ελληνικά τραγούδια ένας Τούρκος οδηγός. Παίζουν οι σειρήνες του στρατιωτικού νόμου. Οι Άγγλοι στρατιώτες μας βάζουν στα σπίτια μας με την ξιφολόγχη.

Πρέπει να υπάρχει στη ζωή σας κάποιος που λέει «αν πεθάνεις, δεν θα μπορώ να ζήσω». Κάποιος που στέλνει χαιρετίσματα με την πρωινή αύρα στο τζάμι προτού πλακώσει το χρώμα του δειλινού. Έχετε μια ζωή που δεν είναι ρυθμισμένη στις ώρες του έρωτα. Δεν είναι ζωή κατά παραγγελία αυτή. Εσείς τη διαλέξατε όταν αρχίσατε να περπατάτε προς τον κόσμο. Αφότου καταλάβατε ότι βρίσκεστε σε ένα χάνι με δύο πόρτες, σας φαίνονται αστεία πάρα πολλά πράγματα που θεωρούσατε πολύ σοβαρά. Νιώθετε ότι δεν μεγαλώσατε καθόλου μόλις αγαπήσετε σαν τα παιδιά. Περνούν λειψές οι μέρες σας που φεύγουν χωρίς να ακούσετε τη φωνή που σας ψιθυρίζει σε αγαπώ. Σας αρέσουν περισσότερο οι παιδικές συμπεριφορές παρά οι ώριμες συμπεριφορές. Πικραίνεστε σαν τα παιδιά. Συμφιλιώνεστε σαν τα παιδιά. Με τον καιρό καταλαβαίνετε ότι είστε δίδυμοι στο πνεύμα. Ύστερα νυχτώνει, πλακώνουν τα καρέ. Ένα τραπέζι. Ένα τραπέζι φαγητού. Λίγος ο χρόνος μας. Να φιληθούμε. Να διηγηθούμε ο ένας στον άλλο αναμνήσεις που θα μας κάνουν να γελάσουμε. Να αγαπήσουμε ο ένας τον άλλο τόσο πολύ ώστε να μπορούμε να διηγηθούμε ο ένας στον άλλο τις αναμνήσεις μας για τις οποίες ντρεπόμαστε και τις οποίες θεωρούμε πολύ ανόητες. Να μην θεωρήσουμε κουσούρια πράγματα που έχει η αγαπημένη μας και δεν τα θεωρούσαμε κουσούρια για τον πατέρα μας. Πρέπει να κτίσει στην καρδιά μας έναν στοργικό και συγχωρητικό θρόνο μια μητέρα που δεν φωνάζει στον γιο της όταν μπαίνει στο σπίτι με λασπωμένα τα πόδια του. Να θυμώσουμε. Να βρίσουμε. Να φωνάξουμε. Να χορέψουμε, να τραγουδήσουμε και να φιληθούμε μετά.

Πρέπει να υπάρχει στη ζωή σας κάποιος που σας λέει «σε πεθύμησα». Κάποιος που δεν κουράζεστε να τον περιμένετε. Κάποιος που ακόμα έστω και αν όλοι μένουν μακριά, έστω και αν σηκωθούν να φύγουν, θα τον νιώθετε κοντά σας. Κάποιος που αγαπά τα μυθιστορήματα και τις ταινίες που αγαπάτε, κάποιος που δεν φοβάστε να του αποκαλύψετε τις αδυναμίες σας. Το πνεύμα σας είναι κουρασμένο από πράγματα που προσπαθούσατε πολύ να πείτε για πολλά βράδια, όμως δεν μπορέσατε να τα πείτε. Κουραστήκατε να τα θάβετε όλα μέσα σας. Δεν μπορείτε να μεταφέρετε ένα τόσο μεγάλο νεκροταφείο μέσα στην καρδιά σας. Τόσο καιρό τα όνειρα και οι επιθυμίες σας που καταπιέζετε προσπαθούν απεγνωσμένα να πεταχτούν έξω από το ατσάλινο κλουβί με την πιο γυμνή τους μορφή. Στη ζωή σας πρέπει να υπάρχει κάποιος που σας δίνει την ευκαιρία να γνωρίσετε τον εαυτό σας. Κάποιος που παρατείνει τις στιγμές ευτυχίας σας όσο μπορείτε να τις παρατείνετε. Κάποιος που όταν λέτε «σε αγαπώ» σας αποκαλεί «ψεύτη» πειράζοντάς σας. Στα χωριά και στις κωμοπόλεις από τις οποίες πέρασα με τρένο είδα ανθρώπους που σαν να μην είχαν καμία έγνοια πέρα από το να ζήσουν. Ήξερα ότι και εκείνοι δεν είχαν πάει ακόμα στην ωραιότερη θάλασσα που θα μπορούσε να πάει κανείς. Εσύ δεν ήσουν ένας από εκείνους. Διότι είχε πέσει όλμος πάνω στο γραμμόφωνο που έπαιζε τραγούδια του Καζαντζίδη. Και διότι δεν είχε αλλάξει καθόλου τόσα χρόνια μετά η στάση που είχες στις παιδικές σου φωτογραφίες.

Άνοιξε λίγο το παράθυρο τώρα. Να έρθει ο Ιούνιος στο δωμάτιό μας. Ο χρόνος μας είναι λίγος. Μια βραδιά στην ησυχία της πεταλούδας. Στο μαξιλάρι σου που μυρίζει φούλι.