Θα πάτε στο δικαστήριο; Πηγαίνετε!

 

 

Η τουρκική πλευρά δεν κοιμάται όπως οι διαμένοντες στον νότο. Κινητοποιήθηκαν αμέσως μετά από τις ομολογίες των δύο ηλικιωμένων μελών της ΕΟΚΑ. Προέβησαν σε καταγγελία στην εισαγγελία. Ζητούν να δικαστούν εκείνοι που σκότωσαν και πέταξαν σε πηγάδια 68 Τουρκοκύπριους. Θα καταχωρήσουν αγωγή και στον νότο, λένε. Θα μεταφέρουν το θέμα και στα Ηνωμένα Έθνη και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, λένε. Τη δήλωση αυτή έκανε ο Σύνδεσμος Οικογενειών Πεσόντων και Αναπήρων Πολέμου. Ελπίζω να μην μείνουν στα λόγια. Και να καταχωρίσουν πράγματι αυτή την αγωγή. Έτσι, πρώτη φορά οι «εγκληματίες πολέμου» θα οδηγηθούν στο δικαστήριο. Οι δολοφονίες διαπράχτηκαν ως έγκλημα πολέμου και δεν ζητήθηκε λογοδοσία γι’ αυτές μέχρι σήμερα. Όμως, κάτι ξεχνούν οι διαμένοντες στην τουρκική πλευρά. Αυτές οι αγωγές θα είναι αμοιβαίες. Σίγουρα δεν θα καθίσει άπρακτη και η ελληνοκυπριακή πλευρά. Και θα ετοιμάσουν και εκείνοι πολύ πιο φουσκωμένους φακέλους.

Η τουρκική πλευρά συμπεριφέρθηκε πιο έξυπνα από την ελληνοκυπριακή πλευρά πάνω σε αυτό το θέμα. Άρπαξε αμέσως στον αέρα τις ομολογίες των δύο ηλικιωμένων μελών της ΕΟΚΑ. Και η ελληνοκυπριακή πλευρά θα μπορούσε να αρπάξει στον αέρα τις ομολογίες του γνωστού δηλωσία στην τουρκική πλευρά. Που οι ομολογίες του είναι πολύ πιο τρομερές από τις ομολογίες των δύο μελών της ΕΟΚΑ. Ο άνθρωπος είπε ξεκάθαρα ότι «το να σκοτώνω ήταν η τέχνη μου». Σκεφτείτε. Μετέτρεψε τις δολοφονίες σε τέχνη. Δεν ξέρω τι έκανε η ελληνοκυπριακή πλευρά μετά από αυτές τις δηλώσεις. Εξέδωσε ένταλμα σύλληψης για εκείνο τον άνδρα; Καταχώρισε αγωγή; Προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων; Δεν ακούσαμε τίποτα! Ή μήπως τέθηκε και αυτό στο ράφι για χάρη της ειρήνης; Ως γνωστόν, υπάρχει μια παράξενη πεποίθηση στο μυαλό των Κυπρίων οπαδών της ειρήνης. Λένε να ξεχάσουμε το παρελθόν, να κοιτάξουμε το μέλλον. Όποιος πέθανε, πέθανε. Ό,τι έγινε, έγινε. Εμείς να κοιτάξουμε τη δουλειά μας! Όποιος τους το έβαλε αυτό στο κεφάλι, τους το έβαλε. Όμως, δεν μπορείς να οδηγήσεις ένα αυτοκίνητο χωρίς να κοιτάς πίσω. Μήπως τυχαία έβαλαν εκεί το καθρεφτάκι εκείνο;

Η τουρκική πλευρά θα πάει στο δικαστήριο; Να πάει! Να πάει αν είναι έτοιμη να λογοδοτήσει και για εκείνους που σκότωσε η ίδια. Εγώ περίμενα να το κάνουν αυτό οι οπαδοί της λύσης και της ειρήνης. Όμως, εκείνοι δεν θέλουν να μιλούν καν για αυτές τις δολοφονίες. Το θεωρούν επιβλαβές για την ειρήνη αυτό. Όταν δεν μιλάει κανείς, μήπως αυτές οι αλήθειες παύουν να υπάρχουν; Πώς μπορούν να κάνουν ειρήνη εκείνοι που φοβούνται και αποφεύγουν να αντικρύσουν την ιστορία;

Κοιτάξτε και τι άλλο υπάρχει. Ο Τύπος της Τουρκίας, που έγινε ειδικός στη διαστρέβλωση τέτοιων ειδήσεων, παραποίησε και τις ομολογίες των δύο μελών της ΕΟΚΑ. Ψέματα ενσυνείδητα. Τι γράφουν; Δήθεν ο Μακάριος οργάνωσε αυτές τις δολοφονίες. Εκείνος ήταν επικεφαλής της υπόθεσης, λένε! Όμως, οι άνθρωποι λένε ξεκάθαρα ότι ο Μακάριος προσωπικά σταμάτησε αυτά τα εγκλήματα. Γίνεται τόση πολλή διαστρέβλωση; Να που γίνεται. Και γίνεται πολύ στα ΜΜΕ δεξαμενή του Ταγίπ!

Και οι δύο πλευρές κάλυψαν τα εγκλήματα μέχρι σήμερα. Στην επίσημή τους πολιτική αρνήθηκαν και οι δύο πλευρές ότι διέπραξαν εγκλήματα. Οι ελληνοκυπριακές τηλεοράσεις δεν τολμούν ακόμα να προβάλουν το ντοκιμαντέρ για το χωριό Μαράθα του αγαπητού μου φίλου Τόνι Αγκαστινιώτη. Ακόμα υπάρχουν Ελληνοκύπριοι, οι οποίοι δεν γνωρίζουν και δεν δέχονται αυτό το έγκλημα, που είναι ένα από τα μεγαλύτερα ομαδικά εγκλήματα του 1974. Πού μπορούμε να φτάσουμε αποκρύπτοντας, συγκαλύπτοντας και απορρίπτοντας; Και στις δύο πλευρές, η μεγαλύτερη ασέβεια είναι αυτή που επιδεικνύεται στους νεκρούς. Οι πολιτικοί τους κάνουν μόνο αντικείμενο εκμετάλλευσης στις εκλογές! Γι’ αυτό, ό,τι και αν γίνει, κοιτάξτε να μην πεθάνετε. Δεν ακούτε τις φωνές που έρχονται από το χώμα; Στους τάφους με σταυρούς και μισοφέγγαρα ακούγονται φωνές που λένε «μήπως γι’ αυτό που συμβαίνει σήμερα πεθάναμε εμείς»; Μιλούν με τους αγγέλους όταν εγκαταλειφθούν. Τους ρωτά το παιδί που δολοφονήθηκε στην αγκαλιά της μητέρα του: «Ακόμα ζουν οι θείοι που μου κάρφωσαν μια σφαίρα στην καρδιά; Τι τους έκανα»;