«Δεν είναι όλοι ίδιοι» του Χρήστου Πουργουρίδη

Ο φίλος μου στο Facebook Χρίστος Χάσικος, από το Δίκωμο, σε σχόλιό του κάτω από το άρθρο μου της περασμένης βδομάδας, στο οποίο έκαμα αναφορά στους τρεις «βασικούς» διεκδικητές της Προεδρίας (Αβέρωφ, Μαυρογιάννη, Χριστοδουλίδη), μου υπέδειξε «ότι μεταξύ των τριών υποψηφίων υπάρχουν σοβαρές διαβαθμίσεις. Τουλάχιστον ο ένας…..». Συμφώνησα χωρίς δισταγμό με το σχόλιό του. Έχω συχνά από τη στήλη αυτή ασχοληθεί με το θέμα του πώς κερδίζουμε την εμπιστοσύνη του άλλου, και με το «άλλος» αναφέρομαι κατά κανόνα στους Τ/Κύπριους και την Τουρκία. Και έχω υποδείξει ότι στη διαδικασία για να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη, δύο ζητήματα είναι κρίσιμα.

Πρώτον, η ανοιχτή επικοινωνία, μέσω της οποίας μπορούμε να μειώσουμε την αβεβαιότητα του άλλου για το ποιοι είμαστε, τι πιστεύουμε, ποιες είναι οι αξίες μας, πώς βλέπουμε τις σχέσεις μας και άλλα. Δεύτερον, πρώτα πρέπει να δώσουμε εμείς εμπιστοσύνη στον άλλον για να έχουμε αυξημένες πιθανότητες να πάρουμε. Όταν απελευθερώθηκα από τα δεσμά που κρατούσαν φυλακισμένη τη σκέψη μου αναφορικά με τις σχέσεις που πρέπει να διαμορφώσουμε με την Τουρκία, υιοθέτησα σαν αρχή μου το «δώσε εμπιστοσύνη πρώτος, για να πάρεις». Και για να γίνουν πιο κατανοητά τα γραφόμενά μου για την έννοια της εμπιστοσύνης και των συνεπειών της, προέβαλα ως παράδειγμα τους πολιτικούς.

Είναι τοις πάσι γνωστό, ανεξαρτήτως του ότι καθένας από εμάς αναγκάζεται να ψηφίζει κάποιους, πως κατά τα τελευταία 40 χρόνια η εμπιστοσύνη των πολιτών στους πολιτικούς είναι σε απελπιστικά χαμηλά επίπεδα. Γιατί όμως; Η συμπεριφορά των πολιτικών (πάντα σε μέσους όρους, διότι δεν είναι όλοι ίδιοι) χαρακτηρίζεται συχνά από τη μη τήρηση των υποσχέσεών τους. Κλασικό παράδειγμα, ο απερχόμενος Πρόεδρος του οποίου η συμπεριφορά οδήγησε στο να γίνει ανέκδοτο η λέξη «δεσμεύομαι». Πολλές αποφάσεις τους εξυπηρετούν «δικούς» τους ανθρώπους, υπάρχει ανεντιμότητα, δεν είναι ειλικρινείς, συχνά λένε πράγματα που δεν τα πιστεύουν για να χαϊδέψουν τα αφτιά μας και να πάρουν την ψήφο μας. Και οι τρεις υποψήφιοι υπήρξαν στενοί συνεργάτες του απερχομένου Προέδρου. Για μένα τούτο συνιστά ένα φοβερό μειονέκτημα. Σίγουρα, υπάρχουν διαβαθμίσεις αναφορικά με τη σχέση που είχαν και την επίδραση που μπορούσαν να ασκήσουν και δεν την άσκησαν, για να αποτρέψουν τα φαινόμενα σήψης και διαφθοράς που διέσυραν την Κύπρο σε όλα τα πλάτη και μήκη του πλανήτη μας. Και κυρίως, για να αποστρέψουν ολέθριους χειρισμούς στο Κυπριακό, που μας έφεραν στο χείλος του βαράθρου της διχοτόμησης.

Στον εαυτό μου θα θέσω τα πιο κάτω εξής ερωτήματα και με αυτά κατά νου θα πάρω τις αποφάσεις μου. Πώς να εμπιστευτούμε κάποιον, όταν τα μέχρι τώρα έργα και οι πράξεις του δεν αποδεικνύουν ότι ξέρει και ότι μπορεί να ανταποκριθεί στα όσα κηρύσσει ή μας υπόσχεται; Γιατί να έχουμε εμπιστοσύνη στα λόγια, τις ιδέες, τις γνώμες και τα επιχειρήματα κάποιου, όταν πιστεύουμε ότι δεν έχει τις γνώσεις και το μυαλό; Γιατί να εμπιστευθούμε έναν πολιτικό ότι θα μπορέσει να αποτρέψει τα σχέδια της Τουρκίας, όταν δεν διαθέτει κύρος και αξιοπιστία στην ΕΕ και τα άλλα διεθνή κέντρα; Οι δύσκολες και επικίνδυνες καταστάσεις που βιώνουμε σήμερα απαιτούν από τον καθένα μας, με τρόπο επιτακτικό πλέον, να οξύνουμε την πολιτική νοημοσύνη μας, ώστε να κάνουμε σωστές πολιτικές επιλογές για 'μας και για το μέλλον του λαού μας.