ΡΙΚ. Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κρεμλίνου

Από όσα θλιβερά καταγράφονται αυτές τις τελευταίες εβδομάδες στην Κύπρο με αφορμή την εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία, το πιο αισχρό, αλλά και ντροπιαστικό για όλους μας με διαφορά, είναι το κατάντημα του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου.

Δεν ξέρω εάν κάποιοι εκεί στο ΡΙΚ δεν είναι σε θέση να καταλάβουν τι σημαίνει να διαχειρίζονται δημόσιο χρήμα και ότι, ως εκ τούτου, υπάρχουν όρια τα οποία υπαγορεύονται από έναν στοιχειώδη επαγγελματισμό, ενίοτε δε και από την εξίσου στοιχειώδη δημοσιογραφική εντιμότητα.

Ξέρω όμως ότι κάποιοι, αρχής γενομένης από την κυβέρνηση, έχουν την ευθύνη να τους το υποδείξουν. Και ολοφάνερα δεν τους υποδεικνύουν για να συνεχίζεται αυτό το αδιανόητο αίσχος.

Την περασμένη βδομάδα, την ώρα που ως απεσταλμένοι του «Πολίτη» βρισκόμασταν στο Κίεβο καταγράφοντας τη φρίκη από τις ωμότητες που διέπραξαν και την εκτεταμένη καταστροφή που προκάλεσαν οι κατοχικές δυνάμεις σε όλες τις πόλεις που είχαν καταλάβει έξω από το Κίεβο, έμαθα ότι ο ανταποκριτής του ΡΙΚ στη Μόσχα Θανάσης Αυγερινός ισχυριζόταν ότι η πόλη στην οποία βρισκόμουν ήταν κλειστή προκειμένου να στηθεί περίπου σκηνικό για να… ενοχοποιηθεί το Κρεμλίνο!

Περπατώντας στα ερείπια αυτών των πόλεων, μιλώντας με τους συγγενείς των θυμάτων, επισκεπτόμενος ομαδικούς τάφους και βλέποντας τη λύσσα με την οποία οι εισβολείς τιμώρησαν τους Ουκρανούς για την αντίσταση που προέβαλαν, ομολογώ ότι σκέφτηκα αρκετές φορές γιατί ως φορολογούμενος πολίτης αυτής της χώρας θα πρέπει να ανέχομαι έναν τύπο ο οποίος βρίσκεται στη Μόσχα, 900 χιλιόμετρα μακριά σε μια άλλη χώρα ή όταν είναι στην Ουκρανία είναι στην άλλη άκρη, στο Ντονέτσκ με το στρατό κατοχής και τους Τσετσένους εξτρεμιστές και φίλους του Πούτιν (αλλά ξέρει τι γίνεται στο Κίεβο), και ο οποίος μεταφέρει αυτούσια την τερατώδη προπαγάνδα του καθεστώτος Πούτιν να φτάνει σε αυτό το σημείο. Την ώρα μάλιστα που το ΡΙΚ δεν είχε μπει καν στο κόπο να ζητήσει για σκοπούς διασταύρωσης έστω την άποψη των μοναδικών Κύπριων δημοσιογράφων οι οποίοι μετέδιδαν από εκεί και από την Ουκρανία και να τους ζητήσουν να πουν, στο κάτω – κάτω, τι έβλεπαν επί τόπου, αν δεν το καταλάβαιναν εκείνοι από τις φωτογραφίες και τα κείμενα. Εκεί, στην κλειστή για σκοπούς... σκηνοθεσίας κατά τον Αυγερινό και το Κρεμλίνο, περιοχή!

Νυχθημερόν ο τύπος αυτός μεταδίδει την προπαγάνδα και τα fake news του Πούτιν διαστρεβλώνοντας ό,τι συμβαίνει επί του εδάφους με βάση τα όσα το Κρεμλίνο διοχετεύει στα απολύτως ελεγχόμενα από το καθεστώς πια ΜΜΕ της Ρωσίας, ταΐζοντας την κυπριακή κοινή γνώμη με τοξικά ψέματα – με τους φόρους μας – αμφισβητώντας τα εγκλήματα και καταφεύγοντας σε ειρωνείες για τις σφαγές διότι λέει εκείνος δεν τις είδε! Και λογικό είναι, όταν είναι στη Μόσχα ή εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά στην ισοπεδωμένη Μαριούπολη στην οποίο μόνο ο ίδιος βλέπει την κατάσταση «να επανέρχεται στην ομαλότητα», εκτός πια και ζούμε σε κάποιο κόσμο της Marvel ή κάτι ανάλογο και ο Αυγερινός είναι ένα είδος σούπερ ήρωα με ανάλογες ικανότητες. Ο PutinMan ας πούμε.

Αυτή όμως η αθλιότητα, το να έχει γίνει η κρατική ραδιοτηλεόραση μιας χώρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης τελευταίο και ελεεινό κύμβαλο του Κρεμλίνου δεν οφείλεται μόνο σ’ αυτόν το τύπο. Είναι πολύ βαθύτερη, χρονολογείται άλλωστε το φαινόμενο και αυτό είναι ένα πρόσθετο και εξόχως σοβαρό σημείο το οποίο πρέπει να τύχει άμεσης διαχείρισης. Πόσω μάλλον όταν η ίδια η ΕΕ απαγόρευσε με τη σύμφωνο γνώμη της κυβέρνησής μας, κύριε Πρόεδρε, τα κανάλια αναμετάδοσης αυτής της τερατώδους βιομηχανίας την οποία έστησε το Κρεμλίνο για να βομβαρδίζει καθημερινά με ψέματα τον κόσμο και ειδικά την Ευρώπη, εδώ και χρόνια.

Και είναι βαθύτερη διότι, δυστυχώς, αυτή η λογική αναμετάδοσης του Κρεμλίνου και του ξεπλύματος των όσων συμβαίνουν στην Ουκρανία προωθείται και από κάποιους στο Τμήμα Ειδήσεων. Χθες, λ.χ., το πρωί, η πρώτη είδηση στο δελτίο του ραδιοφώνου ήταν η αισχρή συνέντευξη Λαβρόφ σε ινδικό κανάλι με την οποία απέδιδε τις δηλώσεις Ζελένσκι στη χρήση αλκοόλ ή ναρκωτικών. Μια είδηση η οποία έπαιξε ως παραπολιτικό παγκοσμίως, αφού ουδέν ον με στοιχειώδη νοημοσύνη τη θεώρησε σοβαρή. Μάλλον σοκ προκάλεσε, διότι πρόδιδε απελπισία και έλλειψη ψυχραιμίας, αδιανόητη για έναν ΥΠΕΞ.

Η δεύτερη είδηση, όμως, ήταν ακόμα χειρότερη. «Τα κρατικά βραβεία στους νεοναζιστές του Τάγματος Αζόφ και του Δεξιού Τομέα απένειμε ο Ουκρανός Πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι», μας… ενημέρωσε το ΡΙΚ, αναφερόμενο στην απόδοση τιμών από το Κίεβο στους τελευταίους μαχητές της Μαριούπολης.

Η επίσημη ανακοίνωση η οποία υπήρχε παντού, εκτός και εάν οι συνάδελφοι στο ΡΙΚ παρακολουθούν μόνο ρωσικά ΜΜΕ, έλεγε αυτολεξεί: «Μέγιστη ευγνωμοσύνη από όλο τον ουκρανικό λαό προς την 36η Ταξιαρχία, την Αζόφ, τη 12η Ταξιαρχία της Εθνικής Φρουράς της Ουκρανίας, τους συνοριοφύλακες, τους εθελοντές του Δεξιού Τομέα, το 555ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο, την Αστυνομία και τις αμυντικές δυνάμεις».

Αυτό και όλα τα άλλα αμέτρητα τα οποία βλέπουμε εδώ και καιρό στο ΡΙΚ αποτελούν ντροπή για όλους όσοι μπορούν να καταλάβουν τη διαφορά του όποιου πολέμου από την εισβολή, την απρόκλητη εισβολή ενός κράτους σε ένα άλλο (θύμα εισβολής κιόλας), με δολοφονίες, βιασμούς, λεηλασίες, βομβαρδισμούς αμιγώς κατοικημένων περιοχών και κοινές κλοπές -ρούχων, πλυντηρίων και ό,τι φαντάζεται κανείς- αλλά και απίστευτης βαρβαρότητας.

Εάν οι ιθύνοντες του Τμήματος Ειδήσεων και του ΡΙΚ ευρύτερα δεν μπορούν να αντιληφθούν ποια είναι η αποστολή τους, τότε είναι καιρός να τους εξηγηθεί ότι δεν βρίσκονται στη Μόσχα, στην οποία μπορούν να πάνε όποτε θέλουν, για να μεταδίδουν όσα fake news και όσες αθλιότητες γουστάρουν ή να παραποιούν τις ειδήσεις με βάση τις προσωπικές τους πεποιθήσεις.

Εκεί, μαζί με τον Θανάση Αυγερινό, μπορούν να αποταθούν για κρατική αρωγή από τον Πούτιν και το καθεστώς του το οποίο, αν με ρωτάτε, ειδικά στην περίπτωση Αυγερινού θα έπρεπε να ντρέπεται που δεν τον πληρώνει ήδη για την κάλυψή του. Επιτέλους, όμως, λίγος σεβασμός στα δημόσια ταμεία και τα όρια σε μια δημοκρατική χώρα δεν βλάπτουν. Ντροπή πια.

Υστερόγραφο: Καλό θα ήταν να ακούσουμε την άποψη του Προεδρικού, αλλά και του ηγέτη του ΔΗΣΥ επίσης, Αβέρωφ Νεοφύτου, εάν μπορούμε να τον αποσπάσουμε για λίγο από την προεκλογική του. Άλλωστε, για να σώσει τον τόπο δεν μπαίνει σε όλο αυτόν τον κόπο;