michalis.h@politis.com.cy
Στη δεκαετία{ του ’80, μία θετική διάγνωση με τον ιό του AIDS ισοδυναμούσε με θανατική καταδίκη. Σήμερα τα δεδομένα άλλαξαν άρδην ως προς την αντιμετώπιση της ασθένειας. Παραμένουν, όμως, οι προκαταλήψεις και ο στιγματισμός. Tα όσα ακούστηκαν στη συνεδρία της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Βουλής την περασμένη Δευτέρα, δεν τιμούν κανένα, δεν τιμούν το κατά τα άλλα κράτος Δικαίου.
Οι οροθετικοί και οι ασθενείς με AIDS που ζουν στην Κύπρο υποφέρουν. Και δεν είναι λίγοι: Τα τελευταία χρόνια διαγιγνώσκονται κατά μέσο όρο περίπου 100 νέα περιστατικά ετησίως. Δυστυχώς, εν έτει 2022 εξακολουθούν να ζουν στο περιθώριο και καθημερινά καλούνται να αντιμετωπίσουν το στίγμα του κοινωνικού αποκλεισμού. Σύμφωνα με το κέντρο υποστήριξης ανθρώπων που ζουν στην Κύπρο με HIV/AIDS, τα περιστατικά κοινωνικού αποκλεισμού αυξάνονται. Υπάρχουν διακρίσεις στο τομέα της εργασίας, στις προσλήψεις, ακόμη και στο Δημόσιο, στερούνται το δικαίωμα σε πρόωρη σύνταξη. Πέρυσι καταγράφηκε περιστατικό άρνησης ιατρικής περίθαλψης φορέα του AIDS που έχριζε άμεσης ιατρικής βοήθειας κ.ά. Αυτές οι προκαταλήψεις οφείλονται κατά κύριο λόγο στην παραπληροφόρηση που υπάρχει ή, αν θέλετε, στην έλλειψη σωστής ενημέρωσης για την ασθένεια. Ο ιός της ανοσοανεπάρκειας (HIV) μεταδίδεται με τη σεξουαλική επαφή χωρίς χρήση προφυλακτικού. Δεν μεταδίδεται ούτε από τον αέρα, ούτε με το άγγιγμα, ούτε με την ομιλία, ούτε με την κοινή χρήση αντικειμένων... Οι ασθενείς με HIV, εάν δεν υποβληθούν στην κατάλληλη θεραπεία, τότε αναπτύσσουν το Σύνδρομο Επίκτητης Ανοσοανεπάρκειας (AIDS) που θεωρείται πιο επικίνδυνο για την υγεία του ασθενούς. Οριστική θεραπεία δεν υπάρχει ακόμη. Ωστόσο, το 90% των περιπτώσεων των ασθενών μπορούν να ζήσουν με τον ιό για πολλά χρόνια με κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή.
Οι οροθετικοί – ασθενείς με AIDS έχουν και αυτοί το δικαίωμα στη ζωή και το κράτος οφείλει να τους το διασφαλίσει. Πώς; Ακολουθώντας το παράδειγμα της Ελλάδας και πολλών άλλων ευρωπαϊκών χωρών που υιοθέτησαν μια μακρά λίστα με οδηγίες για τους οροθετικούς – ασθενείς με AIDS βασισμένη στην Οικουμενική Διακήρυξη Προστασίας Ανθρωπίνων και Ατομικών Ελευθεριών. Ενδεικτικά, παραθέτουμε τα παρακάτω:
- Η πολιτεία έχει υποχρέωση με τη συνεχή ενημέρωση του πληθυσμού να συμβάλλει στη γνώση κάθε πολίτη για το πώς θα προστατεύεται από τη μετάδοση του ιού. Έχει υποχρέωση να προστατεύει τους οροθετικούς και ασθενείς με AIDS από κάθε κοινωνική διάκριση και εχθρική αντίδραση εναντίον τους.
- Οι εργαζόμενοι με οποιαδήποτε ασθένεια, συμπεριλαμβανομένης και της μόλυνσης από τον ιό του AIDS, θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με κατανόηση και να τους επιτρέπεται να εργάζονται ανάλογα με τις δυνατότητές τους.
Ο εργοδότης που γνωρίζει ότι ο εργαζόμενος είναι οροθετικός ή ασθενής με AIDS είναι υποχρεωμένος να τηρεί εχεμύθεια. Το ίδιο ισχύει και για όλους όσους κατέχουν διευθυντικές θέσεις.
- Τα νοσοκομεία, οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό υποχρεούνται να παρέχουν περίθαλψη σε οροθετικούς ή ασθενείς με AIDS. Κατά κανέναν τρόπο δεν αποτελεί δικαιολογία ο φόβος μετάδοσης του ιού στους ίδιους.
