Τοπική Αυτοδιοίκηση και επιχειρείν

Ένας δυστυχώς, παραμελημένος, αλλά εξαιρετικά σημαντικός, ρόλος της οποιασδήποτε Τοπικής Αυτοδιοίκησης, είτε τούτη είναι δημαρχείο ή κοινοτικό συμβούλιο, είναι και η διευκόλυνση του επιχειρείν στον χώρο ευθύνης της.

Μέχρι σήμερα, πέρα από τις εισπράξεις κάθε λογής φόρων και επιβαρύνσεων, κάποιες, και δυστυχώς σημαντικές λόγω μεγέθους και υπόστασης, τοπικές αρχές έκαναν και κάνουν εξαιρετικά πολύ λίγα όσον αφορά την καλλιέργεια της οικονομικής δραστηριότητας στις τοπικές κοινωνίες που βρίσκονται υπό τη διαχείρισή τους.

Δεν φταίνε, βέβαια, αποκλειστικά για αυτό, αφού μεγάλο μερίδιο ευθύνης φέρει και η κεντρική κυβέρνηση και οι συναφείς με αυτό ημικρατικοί οργανισμοί και εκείνα τα συγκεκριμένα υπουργεία και κρατικές υπηρεσίες που αντί να σκέφτονται όλη μέρα πώς θα βελτιώσουν τις συνθήκες οικονομικής δραστηριότητας εντός των αστικών και μη αστικών περιοχών, ασχολούνται με διαχείριση παγιωμένων και εν πολλοίς ξεπερασμένων διαδικασιών, και άλλων μορφών οριοθετήσεων ευθύνης. Όμως, στο μερίδιο που τους αναλογεί, κάποιοι μεγάλοι αστικοί δήμοι, και συγκεκριμένα αυτός της Λευκωσίας, αλλά και κάποιοι άλλοι των περιχώρων της, έχουν να επιδείξουν τραγικά αποτελέσματα όσον αφορά το ρόλο και δράση τους για την ενίσχυση είτε των επενδύσεων εντός των ορίων τους, είτε της υποβοήθησης του επιχειρείν, γενικότερα.

Και τούτο δεν είναι θέμα ιδεολογίας και ούτε αφορά το αν κάποιος κυβερνητικός ή δημοτικός υπάλληλος πιστεύει στην ελεύθερη οικονομία, επειδή τα όποια ιδεολογήματα του κάθε υπαλλήλου δεν ενδιαφέρουν την πολιτεία, αν και θα έπρεπε. Ενδιαφέρουν όμως οι θέσεις και οι ενέργειες των πολιτικών προσώπων που έχουν την ευθύνη για τη διευκόλυνση της εύρυθμης και παραγωγικής λειτουργίας της κοινότητάς τους, που τέτοια δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς υγιή οικονομική δραστηριότητα. Και για να υπάρξει υγιής οικονομική δραστηριότητα, χρειάζεται η εποικοδομητική εμπλοκή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Καμιά ακάθαρτη, ακαλαίσθητη, ανοργάνωτη και σχοινοβατούσα κοινωνικά και πολιτιστικά πόλη δεν κατάφερε να προσελκύσει επενδύσεις ουσίας και βάθους, και ούτε αποτέλεσε προϊόν ελεύθερης επιλογής για κατοίκηση και εμπορική δραστηριοποίηση. Η Λευκωσία σε αυτό, ουσιαστικά, απέτυχε. Η τραγική κατάσταση γύρω από το παραδοσιακό κέντρο της πόλης, η παγίωση της φτώχειας ανάμεσα στους εκεί κατοίκους, η ανυπαρξία επιχειρηματικού ενδιαφέροντος για αξιοποίηση των εκατοντάδων κενών, και σε μεγάλο βαθμό εγκαταλειμμένων πλέον, εμπορικών ακινήτων, η επιφύλαξη των νέων ανθρώπων να κατοικήσουν μόνιμα και να δραστηριοποιηθούν μόνιμα σε ένα αμιγώς αστικό πλαίσιο και τα όσα τούτο αποστερεί από την οικονομία και την αειφορία ολόκληρης της Κύπρου, έπρεπε να μην αφήνουν κανέναν δήμαρχο να κοιμηθεί το βράδυ.

Ο εξωραϊσμός και η «ανακαίνιση» εμπορικών οδών γύρω και μέσα στο κέντρο δεν αρκεί. Η παροχή βραχύβιων και πενιχρών κινήτρων για δημιουργία επιχειρηματικής δραστηριότητας και ιδιοκατοίκησης σε υποβαθμισμένες και «ακριτικές» ζώνες, επίσης δεν αρκεί. Χρειάζονται περισσότερα. Χρειάζεται να βγουν οι τοπικοί «άρχοντες» στο παζάρι, να δουν, να ακούσουν, να καταλάβουν την πόλη τους. Και χρειάζεται να βγουν και στο εξωτερικό και να προβάλουν, να διαφημίσουν τα πλεονεκτήματα του τόπου τους και να δημιουργήσουν και να δώσουν κίνητρα για την προσέλκυση επενδύσεων εντός των πόλεων τους. Επενδύσεων που δεν αρχίζουν και δεν τελειώνουν στην ανάπτυξη της γης, αλλά προεκτείνονται στη δημιουργία βάθους στο μαλακό υπόστρωμα της οικονομίας, συμπεριλαμβανομένης και της καλλιέργειας αστικών νοοτροπιών και εθίμων. Τέτοιων ενεργειών και επενδύσεων που να δημιουργούν ποιοτικές θέσεις εργασίας, επιχειρηματικής δραστηριότητας και ζωής.

Χρειάζεται, επίσης, να αξιοποιήσουν ακόμα καλύτερα και ακόμα περισσότερο τα όποια ευρωπαϊκά προγράμματα υπάρχουν, επειδή υπάρχουν πολλά, για να δημιουργήσουν στοχευμένες δράσεις ώστε να φτιαχτούν ομαδοποιήσεις δραστηριοτήτων (clustering) που θα βοηθήσουν την ανάπτυξη διαφοροποιημένου χαρακτήρα αλλά και εξειδικευμένης οικονομικής δραστηριότητας. Αντί αυτών, κάποιοι δήμοι, συμπεριλαμβανομένου και αυτού της πρωτεύουσας, δεν παραλείπουν να μαζεύουν τέλη και να πουλούν εικονικές θέσεις στάθμευσης σε οποιονδήποτε «τολμά» να ανοίξει μια καφετέρια ή ένα εστιατόριο. Καιρός να αλλάξουν όλα αυτά, δεν νομίζετε;