H Teams ξανάρχεται

Κατά τα φαινόμενα, δάσκαλοι και καθηγητές θα ξανανοίξουν την teams για τα καλά. Επίσης, θα ξαναδούμε εκπαιδευτικά προγράμματα από το ΡΙΚ. Οι μαθητές θα ξαναμείνουν σπίτι. Θα κάτσουν μπροστά από έναν υπολογιστή να ακούνε τη φωνή της δασκάλας να τους μαθαίνει τα κλάσματα. Με ένα φλιτζάνι ζεστή σοκολάτα και τον αρφόν τους να τσιριλλά.

Για να πάει όμως η κατάσταση καλά, πρέπει να δούμε τι πήγε λάθος κατά τον πρώτο εγκλεισμό και να το βελτιώσουμε (οι δάσκαλοι λαλούν το αξιολόγηση προγράμματος).

Τα μαθήματα μέσω διαδικτύου σε 25 κοπελλούθκια έχουν τον δικό τους χαρακτήρα. Οι καθηγητές μιλούν κατά βάση μόνοι τους, και αυτό έχει ένα ξεχωριστό ενδιαφέρον, διότι έρχεται σε αντίθεση με τη χρήση πολυμέσων, που πλασάρει τα τελευταία χρόνια το υπουργείο, ως εναλλακτική και καλά διδασκαλία. Αποφάσισαν κάποιοι κάποτε, μέσω σκοτεινών διαδικασιών που δεν είναι επί του παρόντος να αναλύσουμε, πως ο μετωπικός δάσκαλος είναι κάτι το παρωχημένο και θα πρέπει να μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Ο καλύτερος δάσκαλος σήμερα είναι αυτός που μπορεί να κάμει το μάθημά του καβάτζιν, υπάρχουν και τέτοιοι. Και πρόσεξτε τώρα. Η πιο μεγάλη μοναξιά της διδασκαλίας γεννήθηκε μέσω της απόλυτης χρήσης της τεχνολογίας. Ήρθε δηλαδή η εξέλιξη να μας πει πως δεν είναι ακριβώς εξέλιξη η τεχνολογία και πως όσα πλάσαραν μέχρι τώρα τα επιθεωρητικά μυαλά δεν είναι τίποτε άλλο από μια απερίσκεπτη και ανούσια παπαγαλία της «εκπαιδευτικής μόδας». Γιατί, ναι, τα προγράμματα που αλλάζουν, και άλλα που πλασάρονται ως νέα, έχουν το δικό τους Brand στην αγορά της παιδείας και αγοράζονται και πουλιούνται πανάκριβα, έχοντας τους εισαγωγείς-πλασιέ πάνω στο υπουργείο. Οι δάσκαλοι και οι απλοί καθηγητές είναι κάτι σαν τα μικρομάγαζά τους.

Αν πάει λοιπόν κάτι λάθος, είναι ακριβώς αυτή η αντίληψη, πως με την τεχνολογία μπορείς να πετύχεις τον Ιησού Χριστό ακριβώς πάνω στη ρώγα του στήθους του. Το διαδίκτυο και η χρήση του στην εκπαίδευση ερέθισε όσο δεν πάει τον εκπαιδευτικό κόσμο. Και στο τελευταίο σχολείο της Κύπρου να μπεις σήμερα, θα νιώσεις πως δουλεύεις στην Down Jones εν ώρα αιχμής. Και όλοι μιλούν με κωδικούς, passwords και e-mail και nicknames και 10, 20, 30 giga.

Οι μαθητές όλα αυτά τα βαρέθηκαν πάρα πολύ σύντομα. Κάθονται στον καναπέ τους ή στο γραφείο τους και απλά περιμένουν να περάσει η ώρα για να μεν φαν τζιαι καλά απουσία. Ναι, κυρίες και κύριοι, ο καθηγητής βάζει απουσίες και από το σπίτι του. Αν είναι δυνατόν. H απουσία που το διαδίκτυο μάς θυμίζει και λίγο το σχολείο με τα τόσα παρωχημένα του συστήματα που κρύβει μέσα στα παλιοσυρτάρια του. Και ακριβώς τώρα γεννιέται «ο διχασμός». Η πάλη του νέου με το παλιό, η διάσταση, η βαρεμάρα και η ξιππασιά του πάθους. Και όσο γυρίζει ο τροχός των αντιθέσεων, άλλο τόσο καθαρίζει στο κέντρο του η αιώνια μορφή του κυπριακού σχολείου. Η φάτσα τούτη έχει πανικό και τρόμο. Είναι γερασμένη και σιγοψιθυρίζει «ξυπνάτε»…είναι η ώρα να μπείτε στο teams.