«Μια φορά κι έναν καιρό, όπως λεν τα παραμύθια» του Θεόδωρου Θεοδώρου

 

 

«Umarιm yeni yιl, Kιbrιslι Turkler ve Kιbrιslι Rumlar olarak yeniden birlesmis bir vatanda barιs icinde yasamamιza izin verir. Mutlu yιllar», Νίκος Αναστασιάδης, Δεκέμβριος 2015.

«Ο νέος χρόνος να φέρει μόνιμη ειρήνη, ηρεμία και ευημερία σε όλους τους Κυπρίους. Καλά Χριστούγεννα και Χρόνια Πολλά», Μουσταφά Ακιντζί Δεκέμβριος 2015.

Το ότι οι ευχές του ΠτΔ καταγράφονται στα τουρκικά και του Τ/Κ ηγέτη στα ελληνικά δεν είναι ούτε τυπογραφικό λάθος ούτε εκ παραδρομής αντιστροφή των δηλώσεων.

«Εύχομαι ο καινούργιος χρόνος να μας επιτρέψει, Τουρκοκύπριους και Ελληνοκύπριους, να ζήσουμε και πάλι ειρηνικά σε μια επανενωμένη πατρίδα. Χρόνια Πολλά», είναι η ελληνική μετάφραση των πιο πάνω ευχών του ΠτΔ.

Οι από κοινού ευχές των δύο ηγετών (ΠτΔ στην τουρκική και Τ/Κ ηγέτη στην ελληνική) μεταδόθηκαν την παραμονή των Χριστουγέννων του 2015 σε οπτικογραφημένο μήνυμα.

Στο βίντεο των ευχών, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν έλειψαν και τα παραλειπόμενα στα οποία, εκτός του φιλικότατου κλίματος, κυριαρχούσαν το «φίλε μου» και το «ρε κουμπάρε».

Ναι, όσο απίστευτο και αν φαίνεται, είναι πέρα για πέρα αληθινό. Δύο «κουμπάροι» με κοινό όραμα μια επανενωμένη ελεύθερη πατρίδα.

«Οι κοινές χριστουγεννιάτικες ευχές αποτελούν το καλύτερο σύμβολο ελπίδας για μια μεγάλη ευρωπαϊκή Κύπρο το 2016», ήταν η άμεση αντίδραση της ΕΕ με ανάρτηση στο twitter του τότε επικεφαλής της υπηρεσίας εκπροσώπων Τύπου της Κομισιόν και σημερινού αντιπροέδρου Μαργαρίτη Σχοινά.

«Την ώρα που ο Πρόεδρος Αναστασιάδης χαριεντιζόταν με τον Μουσταφά Ακιντζί, ο οποίος το τελευταίο χρονικό διάστημα έχει μετατραπεί σε έναν άριστο εκφραστή των θέσεων του τουρκικού επεκτατισμού, τα διεθνή μέσα ενημέρωσης στην ουσία εξίσωναν την Κυπριακή Δημοκρατία με το ψευδοκράτος», η αντίδραση της ΕΔΕΚ. Απίστευτο, όταν σου ευχηθούν Χρόνια Πολλά στα ελληνικά και εσύ τους απαντήσεις στη γλώσσα τους, τότε αποδυναμώνεται η κρατική σου οντότητα.

Στο ίδιο πνεύμα κινήθηκαν και οι αντιδράσεις των άλλων κομμάτων του «πατριωτικού» μετώπου.

«Η έκταση και ο τρόπος της προβολής που έχει πάρει η κίνηση αυτή και η διεθνής αναμετάδοση και σχολιασμός δίνουν μάλλον αρνητικές διαστάσεις στο γεγονός. Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στην παρουσίαση του γεγονότος από το Εuronews, η οποία ήταν παραπλανητική έως αρνητική για το Κυπριακό», η επισήμανση των Οικολόγων για τις κοινές ευχές.

Έπεσαν και πάλι οι μάσκες. Η διεθνής αναμετάδοση και ο σχολιασμός ότι μπορούμε να ζήσουμε σε μια ενωμένη πατρίδα είναι αρνητική διάσταση.

Την αισιοδοξία βέβαια που δημιούργησε το μήνυμα των ηγετών ακολούθησε η ανώμαλη προσγείωση αμέσως την επομένη, ανήμερα τα Χριστούγεννα. «Ο στόχος της Τουρκίας για κατάκτηση και τουρκοποίηση ολόκληρης της Κύπρου είναι ξεκάθαρος. Έχουν παρέλθει οι ψευδαισθήσεις για τον ηγέτη των Τουρκοκυπρίων Μουσταφά Ακιντζί ο οποίος έχει αποβάλει το επικοινωνιακό του προσωπείο», δήλωνε στο χριστουγεννιάτικό του μήνυμα, που αναγνώστηκε στους ιερούς ναούς, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος.

Όλο αυτό το κλίμα ευφορίας που δημιούργησε, τουλάχιστον στο εξωτερικό, η ενέργεια των δύο ηγετών δεν ήταν κάτι το ξαφνικό. Ας μην ξεχνούμε τη δήλωση του ΠτΔ την 4η Νοεμβρίου του ίδιου έτους για ενδεχόμενο λύσης ακόμα και εντός του 2016, λίγο μετά την ολοκλήρωση της συνέντευξής του με τους διευθυντές ειδήσεων των τηλεοπτικών σταθμών παγκύπριας εμβέλειας.

Όλα τα πιο πάνω δημιουργούν απορίες και βασανιστικά ερωτήματα. Τι μεσολάβησε και πάγωσε το «χαριέντισμα» που διέκρινε η ΕΔΕΚ; Μήπως όλο αυτό ήταν ένα τέχνασμα του Μουσταφά Ακιντζί ο οποίος απέβαλε το επικοινωνιακό του προσωπείο, όπως δήλωνε ο Αρχιεπίσκοπος; Μήπως η μετέπειτα πορεία που πήρε το εθνικό μας θέμα οφείλεται μόνο στην Τουρκία η οποία τότε ήταν διαλλακτική και λίγους μήνες μετά, στο Μοντ Πελεράν 2, μετατράπηκε σε αδιάλλακτη; Πώς το «φίλε Μουσταφά» και το «ρε κουμπάρε» έγιναν «Το μόνο που μέσα από τις αξιώσεις του επιδιώκει είναι την ομηρεία και τον πλήρη έλεγχο της Κύπρου από την Τουρκία», όπως αναφερόταν σε ανακοίνωση της προεδρίας στις 19/4/2019;

Πώς το κοινό περπάτημα της 3ης Μαΐου του 2015 στα σοκάκια της ελεύθερης και κατεχόμενης Λευκωσίας, έχοντας ανά χείρας γαρύφαλλα, διαδέχθηκε η καχυποψία για τον Τ/Κ ηγέτη θεωρώντας τις ενέργειές του υστεροβουλία, κόλπο, συνωμοσία, εμπαιγμό και συμπαιγνία με τον κατακτητή;

«Πολιτική είναι η ικανότητα να παρουσιάζεις σήμερα τι θα γίνει αύριο και να εξηγείς αύριο γιατί δεν έγινε», έλεγε ο μεγάλος Ουίνστον Τσώρτσιλ. Στο τι θα γίνει αύριο είμαστε λαλίστατοι. Εκεί που διαχρονικά χωλαίνουμε είναι να απαντήσουμε, με ειλικρίνεια και χωρίς περιστροφές, στο γιατί δεν έγινε. Να δώσουμε επιτέλους μια πειστική απάντηση στα πιο πάνω ερωτήματα εκτός από τα τετριμμένα, δηλαδή την τουρκική αδιαλλαξία και τους ξένους δάκτυλους.

Σίγουρα πολλοί ισχυρίζονται ότι δεν είναι η ώρα για ευθύνες. Όμως αν δεν ξέρουμε τι μεσολάβησε πώς μπορούμε να συνεχίσουμε στο μέλλον; Ας μην ξεχνούμε ότι «Όσο πιο πολύ πίσω πάμε στο παρελθόν, τόσο πιο μακριά στο μέλλον μπορούμε να δούμε», όπως και πάλι μας έλεγε ο «πατέρας της νίκης».

Πώς επιτέλους ζητούμε συνέχιση των συνομιλιών από το σημείο που σταμάτησαν στο Κραν Μοντανά όταν δεν γνωρίζουμε πού μείναμε;

Σε λίγες μέρες μπαίνουμε αισίως στο 2021. Βέβαια το αισίως είναι σχήμα λόγου και το λέμε μόνο και μόνο από συνήθεια γιατί η κατοχή της μισής μας πατρίδας συνεχίζεται, με την προοπτική επανένωσης να έχει καταστεί πλέον από αμυδρή μέχρι και ανύπαρκτη.

Οι ευχές αυτές τις μέρες δίνουν και παίρνουν. Εκτός από τα καθιερωμένα Χρόνια Πολλά, οι πολιτικοί μας, όπως είθισται κάθε χρόνο, μας εύχονται τα επόμενα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά να τα περάσουμε στα κατεχόμενα εδάφη μας σε μια ελεύθερη και επανενωμένη πατρίδα. Μέχρι και τα Χρόνια Πολλά κατάντησαν λαϊκισμός σε αυτόν τον τόπο. Οι πλείστοι από αυτούς που εύχονται τα σύνορά μας να είναι στην Κερύνεια ουσιαστικά μέχρι την οδό Λήδρας τα βλέπουν και αυτό στο καλύτερο σενάριο.

Για την Ιστορία και για να δούμε πόσο τραγική είναι η πραγματικότητα των αριθμών, καλό είναι να αναλογιστούμε ότι το 2021 κλείνουμε 47 χρόνια από την τουρκική εισβολή και 58 χρόνια από το 1963, δηλαδή από την πρώτη διχοτόμηση.

Κάνοντας μια αναδρομή σε παλαιότερες εποχές τέτοιες μέρες, αναφορικά με το εθνικό μας θέμα, η ελπίδα διαδέχεται την απογοήτευση και αντίστροφα. Σίγουρα ο χειρότερος Δεκέμβριος ήταν αυτός του 1963 όταν ο Εθνάρχης μας με την πρότασή του για τα 13 σημεία ουσιαστικά κατέλυσε το κράτος του 1960.

Αδιαμφισβήτητα το κοινό μήνυμα του Δεκεμβρίου του 2015 ανήκει στην άλλη κατηγορία, αυτήν της ελπίδας. Δυστυχώς όμως, αν και είναι τόσο αληθινό, είναι συνάμα και τόσο μακρινό που ανήκει πλέον στην Ιστορία. Κατάντησε μια ιστορική αναφορά για να θυμόμαστε ότι «Μια φορά κι έναν καιρό όπως λεν τα παραμύθια» η πατρίδα μας θα μπορούσε να επανενωθεί, μια προοπτική που σήμερα φαντάζει τόσο απίθανη. Για να θυμόμαστε ότι «Μια φορά κι έναν καιρό όπως λεν τα παραμύθια» υπήρξε ένας «κουμπάρος», ο Μουσταφά Ακιντζί, που μας καλούσε, στην ουσία μας εκλιπαρούσε, να συμφωνήσουμε για να απαλλαγούμε από την κατοχή και εμείς μιλούσαμε για τεχνάσματα, πυροτεχνήματα, άλλα πλαίσια του γενικού γραμματέα, πολιτικές ανισότητες και άλλες προφάσεις εν αμαρτίαις.