«Είμαστε πολλοί που δεν φάγαμε» του Χρήστου Πουργουρίδη

Ο γενικός ελεγκτής της Δημοκρατίας είναι πιο επικίνδυνος και σίγουρα πιο ζημιογόνος από τον υπουργό Εξωτερικών. Η ζημιά που έχει προκαλέσει ο γενικός ελεγκτής στην αποτελεσματική λειτουργία της ευρύτερης δημόσιας υπηρεσίας και κατ’ επέκταση στα δημόσια οικονομικά είναι τεράστια αλλά πολύ δύσκολο να κοστολογηθεί. Με τη συμπεριφορά του ο γενικός ελεγκτής έχει μετατρέψει όλους τους δημοσίους υπαλλήλους σε άβουλα όντα που δεν τολμούν να πάρουν γρήγορα και έγκαιρα καμία απόφαση. Σε μια εποχή που τα πράγματα κινούνται με ξέφρενους ρυθμούς και ασύλληπτες ταχύτητες η δική μας Δημόσια Υπηρεσία χάρη στους λαϊκισμούς του γενικού ελεγκτή κινείται με ρυθμούς χελώνας. Οι καθυστερήσεις που προκαλούνται στη λήψη αποφάσεων για την αγορά υλικού και υπηρεσιών και στην κατασκευή έργων συχνά διπλασιάζουν το κόστος. Ο γενικός ελεγκτής κινείται στη βάση των συνθημάτων: «Ελέγχω μια διεφθαρμένη χώρα», «όλοι οι επιχειρηματίες είναι διεφθαρμένοι, το ίδιο και οι περισσότεροι δημόσιοι υπάλληλοι», «οι λίγοι δημόσιοι υπάλληλοι που δεν είναι διεφθαρμένοι προσεγγίζονται από διεφθαρμένους επιχειρηματίες που τους διαφθείρουν». Σπάνια περνά μια μέρα χωρίς να μιλήσει για κάποιο φαινόμενο διαφθοράς. Αλλά στοιχεία που να αποδεικνύουν την ύπαρξη του φαινομένου παρουσιάζονται κάθε Χριστούγεννα...

Η συμπεριφορά του θυμίζει μία από τις πολλές ιστορίες του χότζα. Κάθε πρωί, αναφέρει η ιστορία μας, ο χότζας έδερνε τη σύζυγό του. Ένας γείτονας που παρακολουθούσε την αθλιότητα αυτή λέει μια μέρα στον χότζα, «μα αφού η γυναίκα σου δεν έκαμε τίποτε το κακό γιατί τη δέρνεις;». Και ο χότζας φουσκωμένος από έπαρση για τη σοφία του του απαντά: «Τη δέρνω για να μην κάμει κάτι κακό»! Χωρίς αμφιβολία, αν υπήρχε μια άλλη αντίληψη για τη δικαιοσύνη στη χώρα μας, ο γενικός ελεγκτής θα είχε πάει προ πολλού στη φυλακή για το έγκλημα της κατ’ εξακολούθηση δυσφήμησης, αλλά και των οικονομικών και άλλων συνεπειών που αυτή είχε για τη χώρα. Μέσω των δηλώσεών του ο γενικός ελεγκτής, είτε σκόπιμα είτε άθελά του, έχει επιτύχει από τη μια να μειώσει την αυτοεικόνα και την αυτοεκτίμηση των πολιτών, ιδιαίτερα αυτών που εργάζονται στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και των επιχειρηματιών και, από την άλλη, να δημιουργήσει το αίσθημα της συνενοχής. Πρόκειται ουσιαστικά για μια άσκηση νοητικής και ψυχολογικής βίας, που είναι πολύ πιο εκτεταμένη και πιο αποτελεσματική από οτιδήποτε άλλο. Δυστυχώς, αυτή η άσκηση νοητικής και ψυχολογικής βίας οδήγησε ένα μεγάλο ποσοστό των πολιτών να πιστεύει ότι δεν είναι λανθασμένα και άδικα αυτά που λέει ο γενικός ελεγκτής. «Όλοι φταίμε, άρα ή όλοι να πληρώσουμε ή κανένας. Αυτό είναι δίκαιο», λένε κάποιοι. Άλλοι φωνάζουν: «οι κλέφτες στη φυλακή, αλλά ποια φυλακή να τους χωρέσει αφού είναι τόσοι πολλοί;». Όχι! Δεν είναι καθόλου έτσι. Δεν είμαστε ούτε διεφθαρμένος ούτε τεμπέλης λαός. Είμαστε ένας εξαιρετικός λαός, με σημαντικές αρετές, όπως το φιλότιμο, η φιλοδοξία για διάκριση, η εφευρετικότητα, η προσαρμοστικότητα, το συναίσθημα, η εργατικότητα, η λεβεντιά, το πείσμα, το μυαλό και πολλές άλλες. Στη μικρή μας χώρα, παρά τις συμφορές που προκάλεσε η τουρκική κατοχή, έχουμε πολλά υπέροχα παραδείγματα εξαιρετικών επαγγελματιών, επιχειρήσεων, επιστημόνων, δημοσίων υπαλλήλων, ακόμη και πολιτικών. Αλλά και οι ώρες που εργαζόμαστε ετησίως σε σύγκριση με άλλες χώρες της ΕΕ είναι περισσότερες. Πράγματι, στη χώρα μας υπήρξαν διεφθαρμένοι που «έφαγαν», όπως υπάρχουν σε όλες τις χώρες λιγότερο ή περισσότερο, όμως αυτό δεν χαρακτηρίζει τη φυλή μας.

Πράγματι, ως λαός, όπως όλοι οι λαοί, έχουμε ελαττώματα και αδυναμίες. Πράγματι, ο καθένας από εμάς έχει τη δική του ευθύνη για την τριτοκοσμική μιζέρια που χαρακτηρίζει κάποιες από τις συμπεριφορές μας. Άλλο αυτό, όμως, και άλλο οι γενικεύσεις και οι κατηγορίες για έναν ολόκληρο λαό ή για μια ολόκληρη νευραλγική υπηρεσία όπως η Δημόσια ή για μια ολόκληρη σημαντικότατη τάξη όπως οι επιχειρηματίες. Είμαστε πολλοί που δεν «φάγαμε». Που για να ζήσουμε δουλέψαμε σκληρά, με καθαρά χέρια και αξιοπρεπώς, είτε στον ιδιωτικό είτε στον δημόσιο τομέα. Που συμβάλαμε όσο μπορούσαμε –με το μυαλό, την ψυχή, την καρδιά και τα χέρια μας– σε ό,τι θετικό και στην όποια πρόοδο αυτής της χώρας. Όλοι εμείς δεν έχουμε κανένα –μα κανένα!– λόγο να αισθανόμαστε μειωμένη αυτοεκτίμηση και συνενοχή. Γι’ αυτό η δυσφήμηση του λαού μας και η άσκηση νοητικής και ψυχολογικής βίας από τους «αδιάφθορους» της Ελεγκτικής Υπηρεσίας αποτελούν ένα τεράστιο έγκλημα, μια κοινή συκοφαντία και μια κοινή προπαγάνδα για να μας δημιουργείται το αίσθημα της συνενοχής στα δικά τους οικονομικά εγκλήματα κατά της χώρας. Για να το πω πιο απλά. Στον γενικό ελεγκτή είπαμε να κάνει μπάνιο το μωρό για να το καθαρίσει. Και από το πολύ «λούσιμο» το έπνιξε. Και επιδιώκει τώρα να μας κάνει συνένοχους του «φόνου» αυτού. Εκείνοι που τον διόρισαν και συνεχίζουν να τον ανέχονται δεν θα κόψουν ποτέ τα κρίματα αυτού του λαού.