Ποιοι φταρνίζονταν το καλοκαίρι;

Αν φταρνιζόσασταν κύριε υπουργέ της Παιδείας όλο το καλοκαίρι, είναι γιατί όλοι οι γονείς σας συναφέρναμε. Θα φταρνίζονταν σίγουρα μαζί σας και πολλοί υπεύθυνοι, αρμόδιοι και άλλοι που πρωταγωνιστούν στον χώρο της εκπαίδευσης. “Πώς θα παν άραγε τα παιδιά μας σχολείο τον Σεπτέμβρη;”, “Θα ανοίξουν τα σχολεία; Δεν θα ανοίξουν;”. Μην μου πείτε ότι δεν έτυχε να σας ρωτήσουν...

Λέω... (μέσα Ιουλίου το είπα) δεν είναι δυνατόν! Θα 'χει γίνει ο σχεδιασμός. Ε... δεν είναι δυνατόν! Άλλωστε, από τον Απρίλιο-Μάιο δεν λέγαμε ότι έπεται δεύτερο κύμα κορωνοϊού; Το τοποθετούσαν μάλιστα οι ειδικοί το φθινόπωρο. Από τότε δεν ξέραμε ότι το εμβόλιο δεν θα ήταν έτοιμο φέτος; Άρα, από τότε ξέραμε ότι η νέα σχολική χρονιά θα ήταν διαφορετική. Με φυσική παρουσία θα χρειαζόταν να τηρούνται αποστάσεις, δεν θα υπήρχαν διπλανοί. Ένας-ένας στα θρανία. Λογικό, ε;

Γι’ αυτό έλεγα (από τα μέσα Ιουλίου), ε... δεν είναι δυνατόν! Σίγουρα θα έχουν μετρήσει αν μη τι άλλο στη διάρκεια του καλοκαιριού τις αίθουσες, τα τετραγωνικά σε σχέση με την απόσταση που πρέπει να τηρούν τα παιδιά στις τάξεις, τα θρανία. Θα έχουν σίγουρα (έλεγα από μέσα Ιουλίου) βρει τη λύση για το πώς θα κάθονται τα παιδιά στις τάξεις, αν τα παιδιά θα πήγαιναν κάθε μέρα σχολείο, μέρα παρά μέρα κ.λπ. Θα έχουν σίγουρα βρει τη λύση για τις τάξεις με μεγάλο αριθμό μαθητών. Θα έχουν φτιάξει λυόμενα. Θα 'χουν δει αν χρειάζονται επιπλέον εκπαιδευτικούς. Πόσο αυτό θα κοστίσει. Θα τα 'χουν κάνει. Λογικό, ε;

Κι αν τα πράγματα γίνονταν τρισχειρότερα (πιθανό σενάριο) και χρειαζόταν να ξαναμπούμε σε lockdown, ε... δεν είναι δυνατόν, θα έχουν φροντίσει στη διάρκεια του καλοκαιριού (έλεγα από τα μέσα Ιουλίου) να αναβαθμίσουν τα συστήματα WiFi, να βρουν λύση για το θέμα που μετατράπηκε σε μείζον με τα προσωπικά δεδομένα του εκπαιδευτικού στην τάξη, για να διεξάγεται ομαλά αν μη τι άλλο η online εκπαίδευση.

Νά όμως που είναι δυνατόν! Και η δική μου λογική ίσως τελικά να μην είναι λογική; Τέλη Αυγούστου και επικρατεί ανησυχία και προβληματισμός για την ομαλή έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς! Τέλη Αυγούστου ψάχνουμε λύσεις για μονά θρανία. Ψάχνουμε τους τρόπους για να τηρηθούν οι αποστάσεις.

Ένα είναι να μας πιάνει απροετοίμαστους μια πανδημία και να τρέχουμε πανικόβλητοι τελευταία στιγμή κι άλλο να ξέρουμε ότι θα την αντιμετωπίσουμε και να καθόμαστε να την περιμένουμε...

Τέσσερις μήνες. Τόσοι πέρασαν από τον Απρίλιο μέχρι σήμερα (για να μην μετρήσω και τον Μάρτιο). Όλο αυτό το διάστημα και ειδικότερα το διάστημα της καλοκαιρινής διακοπής των μαθημάτων, όταν οι αρμόδιοι δεν είχαν να ανησυχούν και για άλλα ζητήματα, αφού τα σχολεία ήταν κλειστά, γιατί δεν έγιναν οι σχεδιασμοί που τρέχουμε τώρα να κάνουμε τελευταία στιγμή;

Το “όλοι μάσκες” που ανακοινώθηκε αρχικά ήταν η πιο εύκολη λύση! Κι αυτή τελικά κατέρρευσε μετά τις έντονες αντιδράσεις που προκάλεσε στη δημοτική εκπαίδευση. Οι μάσκες είναι το τελευταίο μέτρο που θα έπρεπε να ανακοινωθεί. Αφού επιλύονταν όλα τα υπόλοιπα, τα οποία είναι χρονοβόρα, θέλουν σχεδιασμό, προγραμματισμό και άμεση υλοποίηση, ας ανακοινώνατε και τις μάσκες.

Θα μου πείτε, ήταν δύσκολη χρονιά. Δύσκολη και για τους πολιτικούς και για τα υπουργεία και για τους λειτουργούς τους. Να επικαλεστώ πάλι τη λογική; Το κράτος δεν δικαιούται να κουράζεται! Στα δύσκολα είναι που χρειάζεται να είναι παρόν, να εμπνέει εμπιστοσύνη, να βρίσκει λύσεις, να προλαβαίνει καταστάσεις, να είναι έτοιμο για το χειρότερο σενάριο. Ιδιαίτερα αν αυτό είναι προβλέψιμο. Τι είναι λογικό και τι όχι; Τελικά δεν ξέρω...