Δεν τον ξέχασαν, ξέχασαν τους δολοφόνους του

Είναι η 24η επέτειος της δολοφονίας του Κουτλού Ανταλί. Δολοφονήθηκε δεχόμενος πυροβολισμούς μπροστά στο σπίτι του στη Λευκωσία στις 6 Ιουλίου του 1996. Όπως όλες οι πολιτικές δολοφονίες, γράφτηκε και αυτή στις ανεξιχνίαστες. Ο φάκελος τέθηκε στο ράφι προτού διαλευκανθεί η δολοφονία και αφέθηκε να σκονίζεται. Δεν βόλευε την Τουρκία, ούτε και την εδώ διοίκηση των συνεργατών της η διαλεύκανση. Άλλωστε, μήπως δεν είναι εκ μέρους τους που σχεδιάστηκε η δολοφονία; Γνωρίζουν εκείνους που τράβηξαν τη σκανδάλη. Τους γνωρίζουν από εκείνο το βράδυ. Τους προστάτευσαν. Δηλαδή, από μια άποψη δεν αποκάλυψαν τον εαυτό τους. Είμαι πολύ περίεργος. Άραγε δεν ήξερε εκ των προτέρων γι’ αυτή τη δολοφονία και ο Ραούφ Ντενκτάς, όπως το Γραφείο Ειδικού Πολέμου στην Τουρκία;

Δεν εκπλήττομαι για το γεγονός ότι αυτοί κρύβουν τους δράστες αυτής της δολοφονίας και δεν έχουν διαλευκάνει το γεγονός. Αυτό που ουσιαστικά με εκπλήττει είναι η αριστερά. Δηλαδή το CTP. Πόσες φορές ήρθε στη διοίκηση και έφυγε μέσα σε αυτά τα 24 χρόνια. Ειδικά το 2005 κάθισε μόνο του στους θώκους. Πήρε και την κυβέρνηση. Και τη βουλή. Και το προεδρικό. Αν ήθελε, θα μπορούσε να έκανε πολλά. Θα μπορούσε να κατέβαζε από το ράφι τον φάκελο του Κουτλού Ανταλί και να άρχιζε μιαν υγιή έρευνα. Δεν το έκανε καθόλου αυτό. Μάλιστα, επιχείρησε να εμποδίσει τη σύζυγο του Κουτλού Ανταλί, Ιλκάι Ανταλί, η οποία προσπάθησε να το κάνει αυτό. Ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ προσωπικά έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να αλλάξει γνώμη στην κυρία Ιλκάι, η οποία καταχώρισε αγωγή κατά της Τουρκίας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ευτυχώς δεν κατάφερε να την κάνει να αλλάξει γνώμη. Η κυρία Ιλκάι κέρδισε τη δίκη στο ΕΔΑΔ. Το δικαστήριο έκρινε ένοχη την Τουρκία επειδή δεν διεξήγαγε ικανοποιητική έρευνα για τη δολοφονία και την καταδίκασε να πληρώσει αποζημίωση στην οικογένεια. Πείραξε πολύ αυτό τον τότε πρέσβη της Τουρκίας στη Λευκωσία, Αϊντάν Καράχαν. Επέπληξε σχεδόν την Ιλκάι Ανταλί. «Σου άρεσε αυτό που έκανες;» της είπε. «Τώρα αυτή η αποζημίωση θα πληρωθεί κόβοντας από το στόμα του λαού της Ανατολίας»!

Ο Τεμά Ιργκάτ. Είναι συνταξιούχος αστυνομικός. Ήταν ένας από εκείνους που είχαν το καθήκον να διερευνήσουν αυτή τη δολοφονία τότε. Κοιτάξτε τι λέει. Μια μέρα καθώς καθόταν σε ένα μπουφέ και έπινε τον καφέ του, τον πλησίασε κάποιος. Άρχισε να μιλά: «Όταν σκοτώθηκε ο Κουτλού Ανταλί ήμουν εκεί. Είδα το γεγονός από την αρχή μέχρι το τέλος. Ήταν τρία άτομα. Ο Αμπντουλλάχ Τσατλί, ο Χουσεΐν Ντεμιρτζί και ένα νεαρό αγόρι που έφερε από την Τουρκία ο Τσατλί. Έβαλαν εκείνο τον νέο να διαπράξει τη δολοφονία. Αμέσως μετά το συμβάν τον πήραν στο αεροδρόμιο και τον έστειλαν στην Τουρκία. Όταν εσύ αργότερα είχες επιληφθεί του γεγονότος και έγραψες άρθρα στην εφημερίδα «Yeniduzen» ενοχλήθηκαν πολύ και αποφάσισαν να σκοτώσουν και εσένα, αλλά ύστερα άλλαξαν γνώμη. Ανέθεσαν στον Χουσεΐν Ντεμιρτζί το καθήκον να κάψει το σπίτι και το αυτοκίνητό σου. Και εκείνος το έκαψε με δύο παιδιά από τη Σίντα».

Ο Τεμά Ιργκάτ λέει το εξής: «Εγώ ήξερα ούτως ή άλλως ότι ο Χουσεΐν Ντεμιρτζί ήταν αναμειγμένος σε αυτή την υπόθεση. Έδωσα τις πληροφορίες στην αστυνομία από την πρώτη μέρα, αλλά το αποτέλεσμα είναι μηδέν! Δεν κατέστη δυνατόν να διαλευκανθεί ο φάκελος της δολοφονίας του Κουτλού Ανταλί, όμως εμείς ξέρουμε ότι τόσο η αστυνομία όσο και το κράτος ξέρουν εκείνους που έκαναν αυτή τη δουλειά και εκείνους που τους έβαλαν να την κάνουν».

Ο Χουσεΐν Ντεμιρτζί ζούσε στη Σίντα (Ινονού). Πήγαινε συχνά στη Σίντα και συναντιόταν μαζί του ο συνταγματάρχης Ναμίκ Κοτς που ήταν επικεφαλής των πολιτικών υποθέσεων εδώ στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Δεν μπορώ να ξέρω τι συζητούσαν. Όμως, μια μέρα πήρα ένα τηλεφώνημα. Μια φωνή που δεν γνώριζα. Μου είπε: «Να είσαι πολύ προσεκτικός, ανέθεσαν το καθήκον στον Χουσεΐν Ντεμιρτζί να σκοτώσει και εσένα μετά από τον Κουτλού Ανταλί». Και έκλεισε το τηλέφωνο. Κοίταξα από το παράθυρο. Ο Χουσεΐν Ντεμιρτζί έκανε βόλτες δίπλα στο πάρκο που βρίσκεται απέναντι από την εφημερίδα μας. Πάρα πολλοί δεν ξέρουν τι είναι οι πολιτικές υποθέσεις εδώ. Εσωτερικές και εξωτερικές μυστικές πληροφορίες. Στη στρατιωτική ιεραρχία έρχεται μετά τις ειρηνευτικές δυνάμεις και τη διοίκηση δυνάμεων ασφαλείας. Επικεφαλής τους υπάρχει πάντα ένας συνταγματάρχης. Η αστυνομία μας με αυτόν συνομιλεί. Παρακολουθεί τις καθημερινές υποθέσεις της αστυνομίας, δίδει οδηγίες. Εκεί παρακολουθούνται τα τηλέφωνά μας. Εκεί καθορίζονται οι «προδότες της πατρίδας» Νομίζω ότι έκανε πολλή δουλειά ο Χουσεΐν Ντεμιτζί και οι όμοιοί του.

Ο Χουσεΐν Ντεμιρτζί πέθανε πριν μερικά χρόνια. Θάφτηκε μαζί με τα μυστικά του. Όμως, εμείς ζήσαμε γνωρίζοντας ότι είναι ένας από τους βασικούς πρωταγωνιστές της δολοφονίας του Κουτλού Ανταλί. Δεν κάναμε τίποτα για να τον παραδώσουμε στη δικαιοσύνη. Μόνο αυτό; Όλο μαζί με δολοφόνους ζήσαμε. Ο δολοφόνος που σκότωσε τον Ντερβίς Καβάζογλου στη Λουρουτζίνα. Και ο άντρας στην Αμμόχωστο που έλεγε κομπάζοντας κοιτάζοντάς μας στα μάτια από την τηλεόραση πόσους πολλούς Ελληνοκύπριους αιχμάλωτους σκότωσε, λέγοντας «το να σκοτώνω ήταν η τέχνη μου». Από κανέναν δεν ζητήσαμε να λογοδοτήσει. Κανέναν δεν δικάσαμε. Σε κάθε επέτειο δολοφονίας τα αριστερά χέρια σηκώνονται στον αέρα λέγοντας «δεν θα ξεχάσουμε». Αυτόν δεν τον ξέχασαν! Ξέχασαν τους δολοφόνους του!