Θα φτιάξω τείχος. Να μείνει απέξω ο εχθρός. Και έγινε το τείχος. Μακρύ, ψυχρό και ανάποδο. Μείνανε οι Μεξικανοί από την άλλη και μείνανε οι Αμερικανοί καθαροί και αμόλυντοι. Τζείνοι ποτζεί και τούτοι ποδά να πούμε. Μα οι Αμερικανοί που τον ψήφισαν συμφώνησαν ότι ο Τραμπ είχε τότε δίκιο. Ο εχθρός πρέπει να μείνει εκτός των ΗΠΑ.
Παρ’ όλα αυτά ο Τραμπ δεν ηρέμησε ποτέ. Ο εχθρός ήταν εκεί. Οι Μεξικανοί έβρισκαν τρόπο να μπαίνουν στα άγια αμερικανικά χώματα. Των ντόπιων γηγενών Αμερικανών με καταγωγή την Ιρλανδία, την Αγγλία, τη Γαλλία, σου ’πα μου ’πες και τα τοιάυτα. Μα ο Τραμπ το πάλευε ηρωικά. Έξω από την πόρτα ο εχθρός και αφού κατατρόπωσε τους μετανάστες από το Μεξικό αντιλήφθηκε ότι κάποιοι συνεργάτες τους ήταν σύμμαχοι του εχθρού και τους απέλυσε. Δεν βοηθούσαν. Διέλυσε επίσης άχρηστες ομάδες του Λευκού Οίκου που όπως είπε δεν έβλεπε τη χρησιμότητά τους. Τον κατηγόρησαν επίσης για συμπαιγνία με τη Ρωσία στις εκλογές. Ηρωικός άνθρωπος. Μα οι εχθροί πάρα πολλοί.
Ποιος θα μπορούσε να ξεχάσει τους Ευρωπαίους, τους Πέρσες, πότε-πότε τους Τούρκους, τον Κιμ Γιονγκ-ουν. Αχ αυτός ο Κιμ… ίνδαλμα για τον Ντόναλντ. Πώς τα καταφέρνει ρε παιδί μου. Να τους έχει όλους σούζα. Και επειδή δεν άντεχε την αίγλη του Κιμ, έγιναν φίλοι. Βέβαια. Περπάτησαν μαζί στο σύνορο. Τα είπανε, τα ξαναείπανε και αποφασίσανε να συνεχίσουνε να παίζουν τη μαργαρίτα: «να το πατήσω το κουμπί, να μην το πατήσω το κουμπί».
Μα ο μεγαλύτερος εχθρός είναι η Κίνα. Το εμπόριο, τα οικονομικά συμφέροντα, ο chinavirus που έφτιαξαν, καταπώς είπε. Έξω ο εχθρός. Μα ο κορωνοϊός εισέβαλε. Έτσι πέθαναν αρκετοί και ακόμα πεθαίνουν (αυτή την περίοδο περίπου 1.000 την ημέρα). Μα ο εχθρός δεν ήταν τόσο ο ιός από την Κίνα όσο οι δημοσιογράφοι που του το θύμιζαν. Και αυτή η Κινέζα ρεπόρτερ και η άλλη η ξανθιά τέλος πάντων… επειδή δεν άντεχαν την υπεροχή του. Έφταιγε φυσικά και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας. Ξέρω, έλεγε, έχω εδώ κάτι και ξέρω, και έδειχνε το κεφάλι του. Και αναρωτιόντανε οι χαζοί οι δημοσιογράφοι τι να εννοεί: το χτένισμα, τη φράντζα…
Και μια μέρα έγινε ένας φόνος από βία. Βία που ξεκινάει από ρατσισμό. Και ξέσπασε ο πραγματικός εχθρός του Τραμπ. Και δεν ήταν έξω από το τείχος, δεν ήταν μακριά στην Ευρώπη ή στην Κίνα. Και φυσικά δεν αφορούσε έναν μόνο φόνο. Χρόνια τώρα αστυνομική βία και ρατσισμός. Και το μίσος που έσπερνε και συνεχίζει να σπέρνει άρχισε και πολλαπλασιάζεται εναντίον του και αυτός κρύβεται και πετάει δηλώσεις στο τουίτερ από το καταφύγιό του. Σε μια χώρα που ο καθένας δικαιούται να έχει όπλο. Σε μια χώρα που ψήφισε κάποτε αυτόν τον Τραμπ. Σε μια χώρα που η διαφορετικότητα τους έκανε έθνος αλλά τους χωρίζει ο ρατσισμός.
- Για την ιστορία, το 1993 δολοφονήθηκε μετά από στυγνή αστυνομική βία ο Κύπριος γιατρός Λένας Κάκκουρας στη Νέα Υόρκη. Οι δύο ένοχοι δεν τιμωρήθηκαν.
