Χωρίς τέλος οι ημέρες χαράς για τον Πρόεδρό μας!

Την ώρα που το άρτι αναβαθμισθέν σε πανεπιστήμιο -παρά τις αντιδράσεις σύσσωμης της πανεπιστημιακής κοινότητας του Ισραήλ - ιδιωτικό κολέγιο IDC Χερτζλίγια…

… ιδιοκτησίας του Αμερικανού δισεκατομμυριούχου ιδιοκτήτη καζίνο και χρηματοδότη της δεξιάς - ακροδεξιάς στο Ισραήλ, όπως και του εποικισμού της Δυτικής Όχθης, αλλά και φίλου του Προέδρου μας, Sheldon Adelson, έκανε στον δικό μας δώρο ένα επίτιμο διδακτορικό στη φιλοσοφία…

… στην άλλη άκρη του πλανήτη, ο τέως επίτροπός μας στην ΕΕ Χρήστος Στυλιανίδης λάμβανε μια πρωτόγνωρη για Κύπριο πολιτικό διάκριση.

Ο Χρήστος Στυλιανίδης, ανακηρύχθηκε στη Νέα Υόρκη «Διεθνής Πρωτοπόρος» για την εκπαίδευση σε περιοχές έκτακτης ανάγκης (Global Champion for Education in Emergencies) από την παγκόσμια οργάνωση Education Cannot Wait, η οποία δραστηριοποιείται υπό την αιγίδα της UNICEF, στο πλαίσιο ειδικής εκδήλωσης που διοργανώθηκε υπό την αιγίδα του Προέδρου της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και παρουσία του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες.

Στο σκεπτικό της ανακήρυξης, η οργάνωση εξέφρασε «βαθύ θαυμασμό για τα επιτεύγματα και την εμπνευσμένη ηγεσία» του Χρήστου Στυλιανίδη ως Ευρωπαίου επιτρόπου Ανθρωπιστικής Βοήθειας και Διαχείρισης Κρίσεων.

«Δουλέψατε δυναμικά για να μπει η εκπαίδευση στο κέντρο των ανθρωπιστικών δράσεων, υποστηρίζοντας το δικαίωμα στην εκπαίδευση για εκατομμύρια κοριτσιών και αγοριών που βρίσκονται αντιμέτωπα με συγκρούσεις, καταστροφές και προσφυγιά», σημειώνεται στο σκεπτικό.

Για να προστεθεί: «Χάρις στο δικό σας όραμα και αφοσίωση, η Ευρωπαϊκή Ένωση λάμπει τώρα ως ένα παράδειγμα υλοποίησης της δέσμευσης να διατεθεί 10% της ανθρωπιστικής βοήθειας στην εκπαίδευση».

Είμαι βέβαιος ότι ο Πρόεδρός μας. ο οποίος, ίσως κατά λάθος -και όχι για να μην δυσαρεστήσει όπως λένε οι κακές γλώσσες τον οικονομικό διευθυντή του επιτελείου του στην προεκλογική- καρατόμησε τον επίτροπο και μαζί την πιο επιτυχημένη διεθνή μας παρουσία στο εξωτερικό…

… σε μια περίοδο μάλιστα που η Κύπρος παίζει στη διεθνή επικαιρότητα μόνο μέσα από σκάνδαλα και ρεζιλίκια τα οποία διάφοροι κακοί άνθρωποι αποδίδουν στην καταπληκτική και αφοσιωμένη στον λαό διακυβέρνηση Αναστασιάδη, ο Πρόεδρος λοιπόν, θα ένιωσε πραγματικά πολύ όμορφα που ο Στυλιανίδης λάμβανε τέτοιες τιμές από τον ΟΗΕ την ώρα που ο ίδιος λάμβανε κάτι άνευ αντικρίσματος και λόγω γνωριμιών. Όπως και δουλειών… άλλων.

Όχι! Είναι large o Πρόεδρος. Θα το χάρηκε!

Άστε που είναι και Λεμεσιανός και, μέρες που έρχονται, είμαι σίγουρος ότι ένιωσε προνομιούχος.

Δικαίως! Καθώς, πέρα από τα όσα προανέφερα για το παρασκήνιο και είχα παραθέσει και εκτενέστερα προχθές, έμοιαζε με εκείνην την τήβεννο που του φόρεσαν στη Χερτζλίγια να ανοίγει πρώτος το Τριώδιο. Την ώρα που όλοι οι υπόλοιποι καρναβαλισταί θα πρέπει να περιμένουν την 9η Φεβρουαρίου που πέφτει φέτος Τελώνου και Φαρισαίου. Λίγο είναι;

Όσοι και όσες δεν είδατε το κείμενο τις προάλλες, μπορείτε, εάν σας ενδιαφέρει, να το βρείτε εδώ.

Γαργαλιστικές οι λεπτομέρειες. Διαβάστηκε τρελά. Για αυτό σας λέω. Σίγουρα θα ένιωσε μεγάλη χαρά!

Μα, με τη διεθνή εικόνα της Κύπρου –στα χέρια του- και τα δημοσιεύματα για τα επιτεύγματά του από την εκθέσεις του OCCRP, μέχρι τους «New York Times» και τις προάλλες τη «Le Monde» και τον υπόλοιπο διεθνή Τύπο, τις δεικτικές ανακοινώσεις της Κομισιόν για τα διαβατήρια και τους φυγόδικους «συμπατριώτες» μας αγοραστές να αυξάνονται, τους «άριστους των αρίστων» που επέλεξε με το αετίσιο στον εντοπισμό της ακεραιότητας μάτι του να παραιτούνται συνεχώς ή απλώς να αποτυγχάνουν (όταν δεν καταλήγουν στη φυλακή) και με τόσα άλλα...

… πώς είναι δυνατόν να μην χάρηκε όταν σε μία χώρα την οποία παρέλαβε γκρεμισμένη σχεδόν και στην οποία κατάφερε να οικοδομήσει –αν μη τι άλλο- έναν οίκο ανοχής σε κάθε μορφής αντιδεοντολογική πρακτική για να πλουτίζει το inner circle των συγγενών και των φίλων ενώ οι άλλοι να ζουν με τρεις και εξήντα ή να φεύγουν…

… σ’ αυτή λοιπόν την επταετή πορεία του, πέτυχε σε έναν διορισμό ο οποίος διακρίνεται ακόμα διεθνώς, έστω κι αν αυτόν ειδικά επέλεξε να καρατομήσει;

Έτσι δεν είναι; Είναι τόσο σπάνιο, που εάν δεν ήξερε κανείς την ποιότητα του Στυλιανίδη, θα μπορούσε να μιλήσει και για θαύμα.

Κάτι σαν τη μεταφορά των -45 ήταν τελικά;- εκατομμυρίων των συμπεθέρων στην Αγγλία, τότε που τα λεφτά των άλλων είχαν αρχίσει να καίγονται εγκλωβισμένα στις τράπεζες.

Εκείνο βέβαια δεν ήταν επιτυχία του Προέδρου. Εάν δεν είδαν όραμα οι Συμπέθεροι, όπως εγώ εικάζω, κάτι «μαγικό» συνέβη. Κάτι υπερφυσικό. Αλλόκοσμο.

Και αυτά δεν τα καταλαβαίνω. Μπράβο Πρόεδρε!