Η πληγή που μας μένει

Προσπαθούσα πραγματικά να σκεφτώ τι θα ήθελα προσωπικά να εκφράσω για την υπόθεση στην Αγία Νάπα. Όχι από τη νομική σκοπιά, καθώς πιστεύω αυτή έχει αναλυθεί και θα συνεχίσει να αναλύεται και στο μέλλον, ειδικά ενόψει έφεσης και της επιστροφής της νεαρής γυναίκας στη Βρετανία και τη δημοσιότητα που θα συνεχίσει να εξελίσσεται. Σε «φίλια» μάλιστα, πλέον, για την ίδια, εδάφη.

Άλλωστε, την άποψή μου ως νομικός την έχω ήδη εκφράσει: Διαφωνώ με την απόφαση για νομικούς λόγους. Διαφωνώ ότι αποκαταστάθηκε οποιαδήποτε «δημόσια βλάβη» ή ότι με την απόφαση υπηρετήθηκε η έννοια του κράτους δικαίου. Διαφωνώ με αποφάσεις επιλεκτικής απονομής δικαιοσύνης, οι οποίες, ουσιαστικά, καταστρατηγούν, κατά την άποψή μου, την ίδια την έννοια της δικαιοσύνης. Διαφωνώ με πολλά που έχουν λεχθεί, ή που έχουν γραφτεί, πίσω από την "ασφάλεια" του πληκτρολόγιου, όπου ο μισογυνισμός, ο σεξισμός και η υποκριτική ηθική συνήθως κυριαρχούν. Διαφωνώ και με την προσπάθεια εκμετάλλευσης μιας εμφανώς τραυματισμένης ψυχής για προώθηση οποιασδήποτε άλλης ατζέντας.

Κυρίως, όμως, διαφωνώ με την αδυναμία μας, ως κοινωνία, για ακόμα μια φορά, να εξετάσουμε την επαναλαμβανόμενη ανάγκη για πόλωση, όποιο και αν είναι το θέμα, όποιες και αν είναι οι περιστάσεις, όποιοι και αν είναι οι εμπλεκόμενοι.

«Είτε την πιστεύεις, είτε όχι»…

Αυτές κατέληξαν δυστυχώς να είναι οι μόνες αποδεκτές επιλογές για θέση ή άποψη στην εν λόγω υπόθεση. Προσωπικά, αυτό το δίλημμα δεν με απασχολεί. Γιατί ΚΑΙ στις δύο αυτές επιλογές, το μόνο που προσωπικά διαπιστώνω είναι μια πληγή με ακατάσχετη αιμορραγία.

Πληγή, που άρχισε ως γρατζούνισμα πριν από δεκαετίες και που τα περιστασιακά και πρόχειρα τσιρότα δεν πέτυχαν ποτέ να την επουλώσουν. Η πρόσφατη υπόθεση της Αγίας Νάπας απλώς αποκάλυψε την πληγή αυτή, τραβώντας για ακόμα μια φορά, επίπονα και βασανιστικά, το τσιρότο. Όμως, η πληγή ήταν ήδη, ανέκαθεν, εκεί.

Και σηματοδοτεί την αποτυχία, ή την άρνησή μας, ως κοινωνία, να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχει πρόβλημα.

«Υπάρχει πρόβλημα»

Υπάρχει πρόβλημα όταν η γυναίκα στην Κύπρο ακόμη πασχίζει να κερδίσει τη θέση που δικαιούται σε οποιοδήποτε κέντρο λήψης αποφάσεων. Και παρά το γεγονός ότι έχει κάνει όσα το κράτος της έχει ζητήσει για να στηρίξει την κοινωνία, έχει αναλάβει κάθε ρόλο που της ανατέθηκε, σε σχέση με την οικογένεια, την εργασία, τη μόρφωση (εδώ και χρόνια ο αριθμός γυναικών με τριτοβάθμια πτυχία έχει ξεπεράσει τον αριθμό των ανδρών).

Υπάρχει πρόβλημα, παρά το γεγονός ότι γυναίκες έχουν πλέον αναλάβει τον κοινωνικό ρόλο του κράτους, αποτελώντας την πλειοψηφία των κοινωνικών λειτουργών, των εκπαιδευτικών, των μελών ΜΚΟ ακόμα και των δικηγόρων, από τη στιγμή που απουσιάζουν από την ηγεσία όλων αυτών των θεσμών ή φορέων.

Υπάρχει πρόβλημα, όταν κατατασσόμαστε στις τελευταίες θέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα θέματα ισότητας.

Υπάρχει πρόβλημα, όταν το ένα τρίτο των γυναικών ηλικιών 35-50 αναγκάζεται να επιλέξει είτε την καριέρα, είτε την φροντίδα εξαρτώμενων της οικογένειάς της, επειδή ουδεμία υποδομή υπάρχει για συμφιλίωση των δύο "κόσμων".

Υπάρχει πρόβλημα, όταν το χάσμα μισθού όχι μόνο είναι υπαρκτό, αλλά ακόμα πιο τραγικά μεταφράζεται και σε χάσμα συντάξεων, με τη σύνταξη των γυναικών να είναι η μισή σε σύγκριση με αυτή των αντρών.

Υπάρχει πρόβλημα, όταν τα τελευταία χρόνια, 39 γυναίκες δολοφονήθηκαν από τον σύντροφο ή κάποιον άντρα στη ζωή τους, παρά το ότι στις πλείστες περιπτώσεις υπήρχαν προειδοποιήσεις για κίνδυνο, ο οποίος όμως δεν εξετάστηκε ποτέ σοβαρά.

Υπάρχει πρόβλημα, όταν είναι πλέον χιλιάδες οι καταγγελίες στις ΜΚΟ και στην Αστυνομία για περιστατικά βίας κατά γυναικών, αλλά οι υποθέσεις που οδηγούνται στη δικαιοσύνη είναι μόνο κάποιες δεκάδες.

Υπάρχει πρόβλημα, όταν 5 γυναίκες και 2 κορίτσια εξαφανίζονται και το σύστημα δεν τις αναζητεί καν. Υπάρχει πρόβλημα, όταν 5 γυναίκες και 2 κορίτσια δολοφονούνται από έναν άντρα, σε περίοδο 2 ετών, όταν ανενόχλητος αφέθηκε να διαπράξει τα εγκλήματά του.

Υπάρχει πρόβλημα, όταν σε ένα περιστατικό, κάποιο βράδυ, στην Αγία Νάπα, ενεπλάκησαν 10-12 άντρες και μία μόνο γυναίκα, διαπράχθηκαν διάφορα ποινικά αδικήματα, όπως παράνομη βιντεογράφηση και διανομή, αλλά στη δικαιοσύνη οδηγήθηκε μόνο η ΜΙΑ και μοναδική γυναίκα.

Υπάρχει πρόβλημα, όταν επιλεκτικά διώκονται αδικοπραγούντες.

Όταν επιλεκτικά εφαρμόζονται νομοθεσίες.

Όταν επιλεκτικά ανταποκρίνεται το κράτος σε δεσμεύσεις που ανέλαβε υπογράφοντας και κυρώνοντας διεθνείς συμβάσεις.

«Προβληματική διαδικασία»

Δεν ξέρω τι έγινε σε εκείνο το δωμάτιο στην Αγία Νάπα το βράδυ αυτό. Όποιος ή όποια δεν ήταν εκεί, δεν μπορεί να ξέρει. Ξέρω όμως τι ακολούθησε.

Μια προβληματική διαδικασία διερεύνησης, η οποία, στην καλύτερη περίπτωση, μόνο επιδερμικά και σίγουρα ετεροχρονισμένα, συμμορφώθηκε με πρόνοιες της νομοθεσίας μας. Πρόνοιες οι οποίες υπάρχουν, όχι μόνο για προστασία των θυμάτων βίας, αλλά επίσης και για τη διασφάλιση της διακρίβωσης της αλήθειας. Μια προβληματική διαδικασία και επιλεκτική προσαγωγή στη δικαιοσύνη, καταπατώντας μια άρρηκτη έννοια της δικαιοσύνης, την ισότητα.

Μια προβληματική υποκριτική ηθική στην κοινωνία, όπου, στην καλύτερη περίπτωση, λέει ότι «φταίνε όλοι το ίδιο», αλλά από μέσα μας έχουμε ξεκάθαρη την απάντηση για το εάν θα προτιμούσαμε να ήμασταν γονιοί του κοριτσιού ή των αγοριών που εμπλέκονται.

Ένα λανθασμένο μήνυμα προς τα αγόρια της κοινωνίας μας, ότι αυτά δικαιούνται να είναι ανήθικα, αλλά τα κορίτσια όχι.

Η απόφαση ναι, θα κριθεί στο δικαστήριο. Είτε στο Ανώτατο, είτε στο ΕΔΑΔ. Η έννοια της δικαιοσύνης όμως, είναι μεγαλύτερη από τα περιστατικά μιας οποιασδήποτε υπόθεσης. Και αυτή την έννοια έπρεπε το κράτος να υπηρετεί, να επιδιώκει και να προστατεύει.

Ναι η αρχή της διάκρισης των εξουσιών, ορθά, δεν επιτρέπει στην κυβέρνηση να παρέμβει σε αυτή τη διαδικασία. Όμως πρόδηλα, τόσα πολλά πήγαν λάθος σε αυτή την υπόθεση. Επειδή εδώ και χρόνια πάνε λάθος. Αλλά ουδείς τα αναζητεί.

Ίσως μια πραγματική μελέτη, από εμπειρογνώμονες, για αυτά τα λάθη, για τις προβληματικές διαδικασίες, για τις προβληματικές αποφάσεις που μας έχουν, δικαιολογημένα, καταστήσει, ως κράτος, ευάλωτους σε κατηγορίες, να μας δώσει τα εφόδια να αναγνωρίσουμε το πρόβλημα. Τόσο τη ρίζα του, όσο και τα παρακλάδια του

Επειδή το μεγαλύτερο πρόβλημα υπάρχει όταν δεν αναγνωρίζουμε το πρόβλημα.

Επειδή το μεγαλύτερο πρόβλημα υπάρχει όταν επιμένουμε απλά να βάζουμε τσιρότο. Μέχρι το επόμενο περιστατικό που απότομα θα το ξανατραβήξει.

Και θα μας δείξει, για ακόμα μία φορά, ότι η πληγή μας μένει.

apapadopoulos@foni.org.cy