Χρονιές έντασης

Μετά από μακρά περίοδο κατάπαυσης του πυρός άρχισαν χρονιές με ένταση στην Κύπρο. Μπορούμε να αποκαλέσουμε τη φετινή χρονιά «χρονιά έντασης». Όμως, οι άλλες χρονιές που θα ακολουθήσουν νομίζω ότι θα έχουν περισσότερη ένταση. Ζούμε τώρα αυτή την ένταση πριν ακόμα δούμε το φυσικό αέριο το οποίο θα βγει από τη θάλασσα. Θα δούμε και την περίοδο μετά που θα βγει. Και νομίζω ότι τότε θα περάσουμε ουσιαστικά μεγαλύτερη ένταση. Μόλις βγει το προϊόν. Τώρα είναι ακόμα ένα ταξίδι με ούτι σαν σε ένα λαϊκό τραγούδι. Κάποιοι το λένε αυτό «είδαμε το σημάδι, πηγαίνουμε προς την καταστροφή». Θα είναι προς την καταστροφή ή πού αλλού, δεν ξέρω όμως εκεί πάνε τα πράγματα. Αν μπορέσουμε να βγάλουμε αυτό το αέριο γεροί, το πουλήσουμε και πάρουμε τα λεφτά μας, θα είμαστε ευτυχισμένοι. Οι βάρβαροι δεν θα μας αφήσουν έτσι εύκολα. Νομίζω ότι θα ενδιαφερθεί πρώτη φορά για την Κύπρο ακόμα και ο κ. Τραμπ, που δεν βλέπει τίποτε άλλο εκτός από τα χρήματα. Θα του δείξουν πού βρίσκεται αυτό το νησί στον χάρτη. «Αυτό είναι;» θα ρωτήσει. Ίσως πρώτη φορά θα θελήσει να μάθει τι συμβαίνει εδώ. «Είναι ένας ελληνοτουρκικός καβγάς, ένα μοιρασμένο νησάκι», θα του πουν. «Καλά, ποιος το μοίρασε», θα ρωτήσει. «Φυσικά εμείς κύριε Πρόεδρε», θα του πουν. Μπορεί να φωνάξει και τον κ. Κίσινγκερ, αν δεν έχει πάθει Αλτσχάιμερ ακόμα, για να πληροφορηθεί πιο λεπτομερώς απ’ αυτόν. Ο κ. Κίσινγκερ μάς γνωρίζει καλύτερα από εμάς. Εκείνος υπολόγισε ακόμα και το μέχρι πού μπορεί να πάει ο τουρκικός στρατός το 1974. Αν και είναι μάστορας εισβολών και πραξικοπημάτων, θεωρήθηκε άξιος για το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης. Γιατί; Επειδή τέλειωσε τον πόλεμο στο Βιετνάμ! Η Αμερική είχε ούτως ή άλλως τελειώσει στο Βιετνάμ. Είχε ηττηθεί. Δεν ωφέλησαν σε τίποτα οι τόνοι βόμβες που έριξε στα χωράφια του Μενγκόγκ. Δεν της είχε μείνει άλλη επιλογή εκτός από το να τα αφήσει και να φύγει. Καθώς οι προελαύνοντες αντάρτες Βιετκόνγκ πλησίαζαν προς τον στόχο τους, οι τελευταίοι Αμερικανοί στρατιώτες σάστισαν μην ξέροντας πώς να φύγουν από τη Σαϊγκόν.

Φέτος η προσοχή του κόσμου θα είναι στη Μεσόγειο. Στην Κύπρο. Ήρθε η σειρά της θάλασσας μετά από τα κομμάτια γης που μας περιβάλλουν. Μετά την 45χρονη λεηλασία στο βόρειο τμήμα του νησιού, η Τουρκία θέλει μερίδιο τώρα και από τη θάλασσα. Αν δεν πάρει το μερίδιό της, τι θα κάνει; Θα επιτεθεί; Θα προβεί σε προκλητικές ενέργειες; Τι απόηχο θα προκαλέσουν στον κόσμο αυτές οι ενέργειες της Τουρκίας; Τι θα κάνει η Αμερική; Τι θα κάνει η Αγγλία, το Ισραήλ, η Ρωσία; Υπέβαλα αυτό το ερώτημα σε έναν φίλο μου πολύ καλό γνώστη, ειδικό σε θέματα Μέσης Ανατολής. «Σε αυτή την περίπτωση, θα επέμβει η Αμερική στην Τουρκία;» τον ρώτησα. «Οπωσδήποτε όχι», μου είπε. «Γιατί;» «Επειδή φέτος είναι χρονιά εκλογών στην Αμερική. Και οι Αμερικανοί συνήθως δεν προβαίνουν σε εξωτερικές επεμβάσεις σε χρονιές εκλογών». «Καλά, αν η Τουρκία επιτεθεί στην ελληνοκυπριακή πλευρά, το Ισραήλ τι θα κάνει; Θα πολεμήσει εναντίον της Τουρκίας στο πλευρό των Ελληνοκυπρίων;» «Ποτέ. Το Ισραήλ δεν θα κάνει απολύτως τίποτα», είπε. «Αλλά έχουν στρατιωτικές συμμαχίες με την ελληνοκυπριακή πλευρά». «Ας έχουν. Δεν θα μπει σε πόλεμο με την Τουρκία». Δεν τον ρώτησα για τη Ρωσία. Ο Πούτιν είναι φίλος του Ερντογάν. Είναι αλήθεια ότι τίθενται αντιμέτωποι τώρα στη Συρία και στη Λιβύη, αλλά κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να μην πληγεί η φιλία τους. Σε πιο επικίνδυνη θέση για όλους μας βρίσκεται η Αγγλία. Ήταν ούτως ή άλλως πάντοτε στο πλευρό της Τουρκίας από παλιά, αλλά τώρα είναι πολύ πιο κοντά. Ο Ταγίπ Ερντογάν ήταν ένας από αυτούς που χάρηκαν πιο πολύ για τη νίκη του επικεφαλής των Συντηρητικών Μπόρις Τζόνσον στις εκλογές με συντριπτική πλειοψηφία. Ως γνωστόν ο Μπόρις έχει οθωμανικό αίμα. Πιάσε πλέον τον Ερντογάν, αν μπορείς. Περιμένω κάθε είδους κακό και από την τρέλα του Μπόρις. Άλλωστε η Αγγλία είναι ο αρχιτέκτονας της διχοτόμησης στην Κύπρο. Μόνο να ενθαρρύνει περισσότερο την Τουρκία μπορεί σε αυτό τον δρόμο. Για να αφήσει την επανένωση και να εδραιώσει τη διχοτόμηση. Άλλωστε καλύφθηκε πολλή απόσταση εδώ και 45 χρόνια. Καθόλου δεν νομίζω ότι η Αγγλία θα ταχθεί εναντίον της Τουρκίας σε οποιανδήποτε σύγκρουσή της με την ελληνοκυπριακή πλευρά. Η Ευρωπαϊκή Ένωση τι θα κάνει; Τίποτα απολύτως! Ανακοινωθέντα και καταδίκες όπως πάντα! Όχι κάτι περισσότερο. Η Ευρώπη δεν έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει μέχρι σήμερα κατά της Τουρκίας. Επικράτησαν τα συμφέροντά της έναντι των παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Έκανε τα στραβά μάτια για τον φασισμό που υπάρχει στην Τουρκία. Και υπέκυψε στους εκβιασμούς του Ταγίπ Ερντογάν για τους πρόσφυγες. Του ανέθεσε το καθήκον του σκυλιού-φύλακα για να μην έρθουν οι πρόσφυγες στην πόρτα της Ευρώπης και του έδωσε χρήματα. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, φοβάται μην χάσει την Τουρκία από τη Ρωσία.

Ναι, η φετινή είναι χρονιά έντασης. Όμως, ακόμα δεν είδαμε το προϊόν. Κοιτάξτε τι θα απογίνουμε μόλις το δούμε. Είναι πιο επικίνδυνα. Πιο τεταμένα. Τα χρόνια που έρχονται.