Η απόφαση για (μονομερή) προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάρης μπορεί να γίνεται κυρίως για λόγους τακτικής, καθώς δεν αναμένει κανείς πως θα φτάσει στην εκδίκαση. Όμως γέμισε χαρά όσους ήθελαν να δουν την Κυπριακή Δημοκρατία να είναι πιο επιθετική διπλωματικά.
ΣΤΗΛΕ
Οι ίδιοι θεωρούν πως αυτό είναι κάτι που η ε/κ πλευρά δεν έχει κάνει αρκετά, παραγνωρίζοντας ίσως πως για δεκαετίες μετά την εισβολή η κυπριακή διπλωματία κατάφερε να αποτρέψει αναγνώριση του ψευδοκράτους και την έναρξη της συζήτησης για λύση δύο κρατών. Ναι, η ε/κ πλευρά μπορεί να έχασε έναν πόλεμο, όπως λέει και το μοιρολατρικό επιχείρημα πολλών από εμάς, αλλά κέρδισε τη διπλωματική μάχη.
Ή τουλάχιστον την κέρδιζε, μέχρι που η γραμμή της διεκδίκησης του νομικισμού επί του διεθνούς δικαίου και της αποτροπής της αναγνώρισης έφτασε στα όριά της. Πρώτα το 2004 όταν ο διεθνής παράγοντας δεν πείστηκε πως ήμασταν έτοιμοι για λύση, και ξανά (και ίσως τελειωτικά) το 2017, όταν μια κυβέρνηση πέταξε στο καλάθι των αχρήστων όσα η ίδια είχε πετύχει και έδωσε το περιθώριο στην Τουρκία να λέει (μέχρι πρόσφατα) δεξιά και αριστερά πως είναι ώρα για άλλες λύσεις από την ομοσπονδία.
Ένα στερεότυπο του Κυπριακού θέλει όσους ασχολούνται με αυτό να χωρίζονται σε δύο ομάδες: στους «σκληρούς» και τους «συναινετικούς». Η κάθε πλευρά θεωρεί τον δικό της δρόμο ως τον ρεαλιστικό, ή ακόμα και τον ιδεολογικό/ ρομαντικό (κάποτε και τα δύο μαζί, όσο παράδοξο και αν ακούγεται).
Όμως, η συναίνεση και η επανασύνδεση με την τ/κ κοινότητα δεν σημαίνει πως δεν μπορούμε να είμαστε σκληροί και αξιοπρεπείς απέναντι στην Τουρκία. Και η καταγγελία της Τουρκίας δεν σημαίνει πως μπορούμε απλά να αγνοήσουμε τους Τουρκοκύπριους.
Από τη μία, θα πρέπει η ε/κ πλευρά να θωρακίζει τη θέση της και την κυριαρχία της σε όλα τα διεθνή φόρα και τα λοιπά, κατά τα γνωστά κλισέ του Κυπριακού που έχουν φτιάξει τόσες και καριέρες βουλευτών, προέδρων της Βουλής, αρθρογράφων και πανελίστων.
Από την άλλη όμως, στο εσωτερικό της χώρας (γιατί και τα κατεχόμενα είναι εσωτερικό της χώρας) θα πρέπει η ε/κ πλευρά να ανοίγει πόρτες και να κάνει θαρραλέα βήματα, που δεν δείχνει πάντα τη διάθεση να κάνει.
Ας πάμε στη Χάγη, και ας μην βγει πουθενά, πέρα από το να μας δώσει ακόμα ένα χαρτί στον διπλωματικό πόλεμο. Αλλά, ταυτόχρονα, ας κοιτάξουμε τη Λευκωσία την οποία αποφασίσαμε να... στρατικοποιήσουμε, ενώ είναι η πιο ασφαλής περιοχή της πόλης, ας κοιτάξουμε την παιδεία μας και τον εύκολο εθνικισμό μας. Κι ας κοιτάξουμε, επιτέλους, πώς θα αφαιρέσουμε όλες τις δικαιολογίες από την Τουρκία.
Από Χάγη, Λευκωσία
ΤΑ ΑΚΙΝΗΤΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
Πολιτική Δημοσίευσης Σχολίων
Οι ιδιοκτήτες της ιστοσελίδας www.politis.com.cy διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρούν σχόλια αναγνωστών, δυσφημιστικού και/ή υβριστικού περιεχομένου, ή/και σχόλια που μπορούν να εκληφθεί ότι υποκινούν το μίσος/τον ρατσισμό ή που παραβιάζουν οποιαδήποτε άλλη νομοθεσία. Οι συντάκτες των σχολίων αυτών ευθύνονται προσωπικά για την δημοσίευση τους. Αν κάποιος αναγνώστης/συντάκτης σχολίου, το οποίο αφαιρείται, θεωρεί ότι έχει στοιχεία που αποδεικνύουν το αληθές του περιεχομένου του, μπορεί να τα αποστείλει στην διεύθυνση της ιστοσελίδας για να διερευνηθούν. Προτρέπουμε τους αναγνώστες μας να κάνουν report / flag σχόλια που πιστεύουν ότι παραβιάζουν τους πιο πάνω κανόνες. Σχόλια που περιέχουν URL / links σε οποιαδήποτε σελίδα, δεν δημοσιεύονται αυτόματα.
