Δείτε το πρόβλημα...

Αδιαμφισβήτητα, το «αποφασίζω και διατάζω» δεν έχει χώρο σε κανένα δημοκρατικό περιβάλλον. Πόσω μάλλον σε αποφάσεις που λαμβάνονται με στόχο να κτυπηθούν προβλήματα στα θέματα της παιδείας, όπως για παράδειγμα το φαινόμενο της βίας και της παραβατικότητας, το οποίο προσλαμβάνει τεράστιες διαστάσεις.

Η εμπειρογνωμοσύνη, άλλωστε, θα έπρεπε να αποτελεί τον πρώτο παράγοντα για τον καθορισμό νέων στρατηγικών ή και αποφάσεων. Τα μέλη της Ομάδας Άμεσης Παρέμβασης (ΟΑΠ) για τη βία και παραβατικότητα στις σχολικές μονάδες παραιτήθηκαν προσφάτως, επειδή διαφώνησαν με τις αλλαγές που προώθησε ο υπουργός Παιδείας σε σχέση με τη λειτουργία και δράση της ομάδας. Δικαίωμά τους. Του καθενός η άποψη είναι σεβαστή. Και ορθώς, θεωρώ, όταν διαφωνείς με αποφάσεις που λαμβάνονται για σένα ή για το αντικείμενο που εξειδικεύεσαι και δεν σε εκφράζουν ή τις θεωρείς λανθασμένες θα πρέπει να αποχωρείς. Χωρίς πολλά λόγια. Αξιοπρεπώς, με το κεφάλι ψηλά. Το Υπουργείο Παιδείας, καθηκόντως, μετά από τη μαζική παραίτηση των μελών της ΟΑΠ προχώρησε τις διαδικασίες για την αντικατάστασή τους. Το ενδιαφέρον από εκπαιδευτικούς ήταν μεγάλο και αυτήν τη στιγμή η νέα ομάδα είναι έτοιμη να αναλάβει δράση, στη βάση των νέων σχεδιασμών, από τη νέα σχολική χρονιά.

Ουδείς αμφισβητεί πως οι όποιες αποφάσεις λαμβάνονται είναι καλύτερα να πηγάζουν μέσα από τον διάλογο. Ο διάλογος, όμως, δεν θα πρέπει πάντα να καταλήγει σε αυτό που η μια πλευρά επιθυμεί. Οι εκπαιδευτικές οργανώσεις ζητούν επειγόντως συνάντηση με τον υπουργό Παιδείας, αφήνοντας ανοικτό το ενδεχόμενο μέτρων. Λένε πως οι αποφάσεις που λήφθηκαν δεν είναι επιστημονικά τεκμηριωμένες. Και εύλογα διερωτάται κανείς εάν είναι επιστημονικά τεκμηριωμένο η ΟΑΠ να βρίσκεται κεντρικά (στο Υπουργείο Παιδείας) και όχι στις επαρχίες. Μιλάμε για ομάδα άμεσης παρέμβασης. Πόσο άμεση μπορεί να είναι η παρέμβαση από τη Λευκωσία σε σχολείο της Πόλης Χρυσοχούς; Αυτό, βεβαίως, δεν σημαίνει πως τα πρώην μέλη της ΟΑΠ δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους.

Τουναντίον, δούλευαν άοκνα -κατά γενική ομολογία- και εργάζονταν με ζήλο και αφοσίωση. Τα προγράμματα, ωστόσο, και οι δράσεις, αναλόγως και της εξέλιξης που παρουσιάζει το κάθε πρόβλημα, χρειάζονται αναδιοργάνωση. Και δεν μπορεί κάθε φορά που επιδιώκονται αλλαγές, να υπάρχουν αντιδράσεις για χάρη... των αντιδράσεων. Ιδιαίτερα, σε προβλήματα και ζητήματα τα οποία μαστίζουν τα σχολεία. Το πρόβλημα. Αυτό θα πρέπει να δουν κατάματα όλοι. Τη βία και την παραβατικότητα στα σχολεία. Και την πρόληψη του φαινόμενου. Γιατί εάν μελλοντικά θέλουμε το πρόβλημα να περιοριστεί, στην πρόληψη θα πρέπει να επικεντρωθούμε. Η καταστολή είναι ένα θέμα. Η πρόληψη άλλο. Και τα δύο, όμως, είναι άρρηκτα συνδεδεμένα...

Υ.Γ: (Εάν ευσταθεί η καταγγελία του προέδρου της ΠΟΕΔ ότι τρία άτομα από το παρατηρητήριο για τη βία στα σχολεία (ΠΑΒΙΣ) -που ασχολείται με την πρόληψη- μεταφέρθηκαν στην ΟΑΠ για να την ενισχύσουν, τότε είμαστε άξιοι της τύχης μας. Δεν μπορείς να κτίζεις έναν τομέα και ταυτόχρονα να χαλάς άλλο. Αυτό δεν είναι πολιτική, αλλά μπαλώματα για το θεαθήναι).