Διότι, Νίκο μου, όλα έχουν κάποια όρια...

Για να καταλάβω, Νίκο μου, το σχόλιο της κυβέρνησης μπροστά στην πολύ σοβαρή αποκάλυψη ότι ο Πρόεδρος συναντήθηκε μυστικά με τον «ομόλογό» σου των Τ/Κ –«ΥΠΕΞ» και εκπρόσωπο των Νέων Ιδεών, της διχοτόμησης δηλαδή– Κουντρέτ Όζερσαϊ είναι ότι μια λύση με τον Όζερσαϊ ηγέτη των Τ/Κ θα είναι δύσκολη; Αυτό;

Καλά, ναι, με τον Αναστασιάδη το θεωρώ τόσο εύκολο και πιθανό όσο και εσύ. Και επειδή καταλαβαινόμαστε, το αφήνω ώς εδώ. Στο καλαμπούρι.

Όμως, Νίκο μου, τα αστεία κάποτε τελειώνουν. Και όσο κι αν η κυβέρνηση –ή έστω κάποιοι– έχετε καλές ή και άλλες σχέσεις με τα ΜΜΕ, τα πράγματα εδώ είναι σοβαρά. Είναι πάρα πολύ σοβαρά.

Και γίνονται ακόμη σοβαρότερα όταν ακούμε, από εσένα ειδικά, γελοιότητες όπως το «επρόκειτο για κοινωνικό δείπνο, σε καμία περίπτωση μυστικό, με την παρουσία και των συζύγων τους, όπου δεν λέχθηκε τίποτα για το Κυπριακό». Μάλιστα. Ο Αναστασιάδης συνάντησε –μυστικά– τον Όζερσαϊ, έφαγαν μαζί αλλά δεν είπαν τίποτα για το Κυπριακό!

Δες το καλά, το τελευταίο. Σ’ το γράφω για να καταλάβεις πώς το εισπράττουμε εμείς ως δημοσιογράφοι. Τουλάχιστον όσοι δεν θέλουμε να ξεφτιλιζόμαστε. Και όσο πάει, να το χαρούμε τουλάχιστον.

Tι συζήτησαν άραγε (και) με τον Όζερσαϊ να σχολιάζει μάλιστα (ενωρίτερα) ότι «τέτοιου είδους συναντήσεις είναι πολλές φορές πιο ωφέλιμες απ’ ό,τι οι επίσημες συναντήσεις»; Θα ασχοληθεί και ο Όζερσαϊ οικογενειακώς με τα διαβατήρια ή τα πακέτα – ακίνητο, αυτοκίνητο κ.λπ.; Δεν το νομίζω, διότι τα διαβατήριά τους δεν τα αναγνωρίζει κανείς.

Θα παίξει κάνα κούρεμα και απέναντι και έχει τίποτα λεφτά ο συμπέθερος του Όζερσαϊ, οπότε ήθελε να τον ρωτήσει πώς να το χειριστεί, πόσα να πει ότι ήταν στην πρώτη ενδεχόμενη αποκάλυψη –ξέρω ‘γω το 1/10 του ποσού φερ’ ειπείν– και πόσα να δώσει για «φιλανθρωπίες» στο Εβκάφ;

Ήθελε ο Κουντρέτ να τον βοηθήσει ο ΠτΔ στην ερμηνεία της ατάκας «το πιστόλι στον κρόταφο»; Δεν το νομίζω. Δεν παίζει κούρεμα και δεν έχει και συμπέθερο ο Όζερσαϊ. Τι να συζήτησαν αφού –πώς αλήθεια– δεν μίλησαν για το Κυπριακό, ώστε μάλιστα ο «ΥΠΕΞ» των Τ/Κ να πει ότι είναι συχνά «πιο ωφέλιμες απ’ ό,τι οι επίσημες» αυτές οι συναντήσεις, πριν μας πετάξει τα περί ανοίγματος των Βαρωσίων υπό την «ΤΔΒΚ» –το «νέο Λας Βέγκας» (!)– και σας κάνει ρόμπες ξεκούμπωτες, Νίκο μου;

Τι; Τις Σεϋχέλλες; Τον ολιγάρχη φίλο και τις δωρεάν διακοπές στο θέρετρο για όλη την οικογένεια του (εν ενεργεία) Προέδρου της χώρας μας, το οποίο αλλού θα ήταν λόγος παραίτησης; Θυμάσαι ο Γερμανός. Μια νύχτα έμεινε σε φίλο του. Και έφυγε νύχτα. Παρότι ήταν και επιτυχημένος εκείνος και η Προεδρία του άλλα… θέματα δεν είχε.

Άκου λοιπόν, Νίκο μου. Υπάρχουν όρια σε όλα. Και στο δούλεμα επίσης. Ναι είναι αρκετοί εκείνοι –και στον δικό σας πολιτικό χώρο και σε όλους τους άλλους– οι οποίοι θα χάψουν πολύ περισσότερα κι από όσα θα υπέθετε κανείς. Εμείς όμως, πρέπει να δουλεύουμε για τους υπόλοιπους. Οι οποίοι δεν δουλεύονται.

Πόσω μάλλον τόσο ξεδιάντροπα.

Στους δικούς να διοχετεύετε ό,τι θέλετε. Θα υπάρχουν πάντα πρόθυμα αντηχεία στα ΜΜΕ τα οποία λ.χ. μετά το προχθεσινό Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων της ΕΕ ήταν πρόθυμα να πουλήσουν το θεαματικό παραμύθι ότι ανέσυρες τάχα το βέτο και οι εταίροι μας αποφάσισαν να κινηθούν προς την κατεύθυνση «κυρώσεων» κ.λπ.

Όταν, κάποιοι από εμάς και εσύ που ήσουν εκεί, ξέρουμε πως η… «πρόσκληση» στην Κομισιόν να καταθέσει «επιλογές» για μέτρα, δεν σημαίνει κάτι και πως ο λόγος που το χειριστήκατε μετά σε πολύ πιο χαμηλούς τόνους από ό,τι θα ανέμενε κανείς, πέρα από το πιο πάνω, ήταν το τι διαμείφθηκε εκεί.

Εμείς λοιπόν, όπως και εσύ, ξέρουμε πως δεν θα φτάσουμε εκεί, διότι, εσύ δεν το μετέφερες και ούτε βέβαια τα αντηχεία το είπαν, αλλά η ξεκάθαρη θέση κάποιων κρατών –συγκεκριμένα της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ισπανίας, της Κροατίας, της Ουγγαρίας, της Πορτογαλίας, της Μάλτας, της Φινλανδίας, της Πολωνίας και της Βουλγαρίας– ήταν πως «παρά την αλληλεγγύη» προς την Κύπρο, επιβάλλεται η επίδειξη προσοχής και η εξέταση των συμφερόντων της ΕΕ με δεδομένο ότι η Τουρκία «είναι σημαντικός εταίρος» της Ένωσης.

Εμείς και εσύ, ξέρουμε πως ειδικά η Γερμανία και η Βουλγαρία, εξηγώντας τη στάση τους, υπογράμμισαν την κρισιμότητα που έχει για εκείνες το ζήτημα των τουρκικής καταγωγής υπηκόων τους, ενώ η Γερμανία μαζί με την Ολλανδία υποστήριξαν το αίτημα προς την Κομισιόν να διερευνήσει και νέες μορφές συνεργασίας με την Άγκυρα.

Εμείς λοιπόν, θα έλεγα και εσύ, έχουμε υποχρέωση τουλάχιστον να σεβόμαστε τον κόσμο τον οποίο εκπροσωπούμε μέσα από τη δουλειά μας. Και εσύ, ναι.

Εάν τελικά, που όλα εκεί οδηγούν καιρό τώρα, ο κύκλος κλείνει και η δήλωση Αναστασιάδη (03/01/2018), «εάν επιλέγουν να προστατεύσουν τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων σε μια ανεξάρτητη οντότητα τότε θα πρέπει να περιοριστούν εις όσα αναλογούν στην ΑΟΖ της εν λόγω παρανόμου οντότητας»…

… για την οποία θα θυμάσαι ότι προσωπικά, κακώς παραδέχομαι, είχα πιστέψει τον Πρόεδρο και το είχα πει δημόσια, είναι αυτό που η συνέχεια κατέδειξε και ο ΠτΔ είναι –και όλα δείχνουν ότι είναι– έτοιμος και συζητά ήδη τις «Νέες Ιδέες» του Όζερσαϊ και της Άγκυρας στην ξηρά αλλά και στη θάλασσα, τότε, αυτό πρέπει να ειπωθεί δημόσια και να εξηγηθεί.

Ο κόσμος, από ένα βασικό IQ και πάνω, δεν τα χάφτει αυτά. Και επειδή εδώ μιλάμε για ένα πολύ βασικό IQ, εγώ τουλάχιστον ανέμενα λίγο περισσότερο σεβασμό. Από εσένα ειδικά και, μη σου πω, ακόμα κι από αυτόν τον ανυπόληπτο πλέον Πρόεδρό σου που όλοι μας είχαμε στηρίξει κάποτε. Πιστεύοντας ότι, αν μη τι άλλο, Τάσσος δεν ήταν.

Και όντως δεν ήταν.

Ο Τάσσος έκανε αυτά που έκανε γιατί ήταν δογματικός και ακραίος. Τις δουλειές του τις φρόντιζε, στο κούρεμα άλλωστε μάθαμε τον Μιλόσεβιτς και από την καλή και από την ανάποδη, όμως συνήθως μπορούσε να ξεχωρίσει τον καβάλο από την τσέπη.

Τώρα που τα πράγματα είναι πια κρίσιμα στα αδιέξοδα που μας οδηγήσατε και με τη διχοτόμηση να είναι μια ανάσα, επιβάλλεται να μιλάμε ξεκάθαρα πια. Πολιτικοί και δημοσιογράφοι.

Πόσω μάλλον να μην προσβάλλουμε κιόλας τόσο βάναυσα τον κόσμο που μας παρακολουθεί. Έτσι;