Διότι, Νίκο μου, όλα έχουν κάποια όρια...

Πάντα θα υπάρχουν πρόθυμα αντηχεία, Νίκο μου, τα οποία λ.χ. μετά το προχθεσινό Συμβούλιο -και καθώς η Τουρκία προχωρά στην ΑΟΖ, πλέον και στο Βαρώσι- είναι πρόθυμα να πουλήσουν το παραμύθι ότι ανέσυρες τάχα το βέτο και οι εταίροι μας αποφάσισαν να κινηθούν προς την κατεύθυνση «κυρώσεων» κ.λπ. Όταν, κάποιοι από εμάς και εσύ που ήσουν εκεί, ξέρουμε πως η… «πρόσκληση» στην Κομισιόν να καταθέσει «επιλογές» για μέτρα, δεν σημαίνει κάτι και πως ο λόγος που το χειριστήκατε μετά σε πολύ πιο χαμηλούς τόνους από ό,τι θα ανέμενε κανείς, ήταν το τι διαμείφθηκε. Εμείς λοιπόν, όπως και εσύ, ξέρουμε πως δεν θα φτάσουμε σε κυρώσεις διότι, εσύ δεν το μετέφερες και ούτε βέβαια τα αντηχεία το είπαν, αλλά η ξεκάθαρη θέση κάποιων κρατών -συγκεκριμένα της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ισπανίας, της Κροατίας, της Ουγγαρίας, της Πορτογαλίας, της Μάλτας, της Φινλανδίας, της Πολωνίας και της Βουλγαρίας– ήταν πως «παρά την αλληλεγγύη» προς την Κύπρο, επιβάλλεται η επίδειξη προσοχής και η εξέταση των συμφερόντων της ΕΕ με δεδομένο ότι η Τουρκία «είναι σημαντικός εταίρος» της Ένωσης. Και όχι μόνο αυτό.

Για να καταλάβω, Νίκο μου, το σχόλιο της κυβέρνησης μπροστά στην πολύ σοβαρή αποκάλυψη ότι ο Πρόεδρος συναντήθηκε μυστικά με τον «ομόλογό» σου των Τ/Κ –«ΥΠΕΞ» και εκπρόσωπο των Νέων Ιδεών, της διχοτόμησης δηλαδή– Κουντρέτ Όζερσαϊ είναι ότι μια λύση με τον Όζερσαϊ ηγέτη των Τ/Κ θα είναι δύσκολη; Αυτό;

Καλά, ναι, με τον Αναστασιάδη το θεωρώ τόσο εύκολο και πιθανό όσο και εσύ. Και επειδή καταλαβαινόμαστε, το αφήνω ώς εδώ. Στο καλαμπούρι.

Όμως, Νίκο μου, τα αστεία κάποτε τελειώνουν. Και όσο κι αν η κυβέρνηση –ή έστω κάποιοι– έχετε καλές ή και άλλες σχέσεις με τα ΜΜΕ, τα πράγματα εδώ είναι σοβαρά. Είναι πάρα πολύ σοβαρά.

Και γίνονται ακόμη σοβαρότερα όταν ακούμε, από εσένα ειδικά,...

Για να διαβάσετε το άρθρο, συνδεθείτε με την έκδοση PREMIUM ή αγοράστε τον «Π» από τα περίπτερα.