Το Jukebox «ΔΗΣΥ» και το μέλλον που θυσιάζεται για χάρη του

Τελικά, τι ήταν αυτό το νούμερο για… επιστροφή στο Σύνταγμα του 1960; Ήταν απλά «σχήμα λόγου», όπως είπε χθες ο υπουργός Εξωτερικών;

Ή ήταν άραγε μια πρόταση υπό διαμόρφωση όπως είχε πει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος με αφορμή την οποία ο Πρόεδρος Αναστασιάδης συγκάλεσε έκτακτη σύσκεψη του Εθνικού Συμβουλίου με τη διαπραγματευτική ομάδα, διαμηνύοντας μάλιστα στα κόμματα να μην κάνουν τοποθετήσεις πριν τους εξηγηθεί η πρόταση; (!)

Ο κουρνιαχτός που σήκωσαν τα ρεζιλίκια του Λόφου παραμένει πυκνός. Ωστόσο, μέσα από αυτή όλη την ασάφεια, μπορεί να βγάλει κάποιος μερικά συμπεράσματα.

Η δεύτερη παράγραφος του παρόντος κειμένου, αποδεικνύει πως η πρώτη δεν ισχύει. Με εξαίρεση την απομακρυσμένη -θα έλεγα- πιθανότητα μαζί με τον Πρόεδρο να μπεκρουλιάζει πλέον και το υπόλοιπο Προεδρικό, η ίδια η σύγκληση της έκτακτης σύσκεψης αλλά και η δημόσια προτροπή στα κόμματα να μην κάνουν δηλώσεις οδηγεί σε έναν συλλογισμό.

Ότι, ο υπουργός Εξωτερικών, είτε προσπάθησε να διατυπώσει με αυτόν τον τρόπο εμμέσως τη διαφωνία του ιδίου, άλλων υπουργών αλλά και ενός μεγάλου μέρους του ΔΗΣΥ με αυτή την ιδέα, μια ιδέα η οποία συγκρούεται με την ίδια τη λογική ίδρυσης του ΔΗΣΥ από τον Γλαύκο Κληρίδη και υποβιβάζει το κόμμα σε μια κακή απομίμηση του ΕΛΑΜ στο Κυπριακό, είτε ανέλαβε να μαζέψει τα ασυμμάζευτα για την κυβέρνηση.

Θα έλεγα πως το τελευταίο δεν μπορεί να ισχύει. Ο Νίκος Χριστοδουλίδης δεν θα είχε κανένα λόγο να καθαρίσει τα σπασμένα κανενός Πελεκάνου ή Αναστασιάδη (του 2021). Αντιθέτως και δεδομένου ότι ο μεν Αβέρωφ Νεοφύτου επέλεξε τη σιωπή η δε αντίδραση προήλθε από το «κληριδικό» κομμάτι του ΔΗΣΥ, ασφαλέστερο προβάλλει το συμπέρασμα ο Νίκος Χριστοδουλίδης να έκανε την κίνηση για εκφράσει με τις λιγότερες δυνατές συνέπειες τη διαφωνία του και μαζί με αυτήν, να στείλει μηνύματα σ' αυτό το «κληριδικό» κομμάτι, δεδομένου ότι ο ίδιος δεν προέρχεται από αυτό.

Σημειώνω την αντίδραση του ΥΠΕΞ με ικανοποίηση αλλά περισσότερο με βαθιά ανησυχία. Όποιο κι αν είναι το επικοινωνιακό της εκτόπισμα και η αξία, τα όσα ζήσαμε τις τελευταίες μέρες παραπέμπουν όσο πολύ λίγα στη ευρύτερη εγκληματικά ανεύθυνη στάση της κυβέρνησης στο Κυπριακό και στην απουσία πολιτικής, πλην βεβαίως των μικροκομματικών συμφερόντων της.

Και θεωρώ ότι, εκτός από την κυβέρνηση, κανέναν άλλον δεν αφορά το ζήτημα των ισορροπιών και διαφωνιών εντός της, πόσω δε μάλλον όταν επί του εδάφους καταγράφονται τετελεσμένα μη αναστρέψιμα την ώρα που ο Πρόεδρος δεν έχει καμία απάντηση να δώσει σε όλα αυτά, πλην βεβαίως των επικοινωνιακών γελοιοτήτων με τα διαβατήρια του Τατάρ και όλα τα άλλα, τα οποία απευθύνονται, εκ πρώτης όψεως, στην αντίληψη των ψεκασμένων της Ακροδεξιάς.

Την ώρα που η μία αρνητική εξέλιξη ακολουθεί την άλλη στο Κυπριακό, ο Πρόεδρος, αντί να εκμεταλλευτεί την ευνοϊκή συγκυρία που δημιούργησε η δήλωση του Συμβουλίου Ασφαλείας αλλά και η τοποθέτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης μετά τις προκλήσεις στην Αμμόχωστο, κατάφερε να αναστρέψει το όλο κλίμα, να θέσει εν αμφιβόλω την Τριμερή του Σεπτέμβρη, να αναβάλει την κάθοδο Λουτ και να στείλει διεθνώς το μήνυμα το οποίο Τατάρ και Άγκυρα δεν είχαν φανταστεί ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα.

Το μήνυμα ότι οι Ελληνοκύπριοι θέλουν να λειτουργούν ως ο αφέντης στο νησί, να αυθαιρετούν όποτε γουστάρουν έναντι των Τουρκοκυπρίων και γενικώς να τους μεταχειρίζονται ως πολίτες Β' Κατηγορίας, με δημόσιες δηλώσεις του τύπου «τους δώσαμε» τόσες ταυτότητες και διαβατήρια, ωσάν να μιλάμε για αλλοδαπούς.

Το μήνυμα, το οποίο ήδη αξιοποιεί η άλλη πλευρά για να αποδείξει στον έξω κόσμο πως όχι μόνο δεν αποδεχόμαστε την πολιτική ισότητα των Τουρκοκυπρίων αλλά, πλέον, δεν μας νοιάζει ούτε τα προσχήματα να κρατάμε. Και πως η αναβάθμιση της «ΤΔΒΚ» καθίσταται εκ της πραγματικότητας αυτής, μονόδρομος.

Το πώς από την ομόθυμη καταδίκη των τουρκικών προκλήσεων διεθνώς καταφέραμε να φτάσουμε στο σημείο αυτό -από μόνοι μας!- είναι κάτι το οποίο τόσο ο Πρόεδρος όσο και η υπόλοιπη κυβέρνηση αλλά και ο ΔΗΣΥ σε επίπεδο ηγεσίας οφείλουν να μας εξηγήσουν.

Διότι όλοι, όλοι όσοι παρακολουθούσαν αυτόν τον κατήφορο χωρίς κανείς τους -με εξαίρεση στελέχη του ΔΗΣΥ τα οποία τοποθετήθηκαν μεμονωμένα- να τολμά να διατυπώσει την όποια ένσταση, φέρουν ευθύνη.

Την ώρα μάλιστα που η κυβέρνηση λειτουργούσε, για να δανειστώ τη θαυμάσια έκφραση της Μαρίνας Οικονομίδου της «Καθημερινής», σε «επίπεδο νηπιαγωγείου» και με «τατσιλίκι, αλαζονεία και αυταρχισμό».

Θα διερωτηθεί κανείς εάν η κυβέρνηση, ο Πρόεδρος και η ηγεσία του ΔΗΣΥ δεν ήταν σε θέση να καταλάβουν τι προκαλούσαν στο Κυπριακό, με τη στάση τους ή την ανοχή τους. Την απάντηση σ' αυτό τη δίνει η δημοσκόπηση του «Φιλελεύθερου» την Κυριακή η οποία δείχνει κάτι ακόμα πιο ανησυχητικό: πως πέρα από τους ψεκασμένους της Ακροδεξιάς, το αρνητικό κλίμα και τα συνθήματα κερκίδας επιδρούν και στον υπόλοιπο κόσμο ένα σημαντικό μέρος του οποίου παρασύρεται διαχρονικά από κινήσεις οι οποίες δείχνουν να δίνουν δυνατότητες εξωπραγματικές στην πλευρά μας, δυνατότητες τις οποίες ακόμα και υπερδύναμη να ήμασταν, δύσκολα θα είχαμε.

Δεν υπάρχει -και το ξέρουμε καλό- τίποτα το οποίο να λειτουργεί σ' αυτό το (μισό) νησί περισσότερο ως βολικό παραισθησιογόνο από την ψευδαίσθηση ότι κανείς πέραν του ίδιου μας του εαυτού δεν μπορεί να μας πει τι θα κάνουμε και πως όποτε θέλουμε μπορούμε να κάνουμε ό,τι γουστάρουμε.

Αυτό το καμένο κύκλωμα στο συλλογικό μας μυαλό είναι και η Αχίλλειος Πτέρνα μας μπροστά στα όσα οι κάθε λογής πολιτικάντηδες μας σερβίρουν.

Για όσους δεν πείθονται, εάν μιλάμε ειδικά για το Jukebox «ΔΗΣΥ» υπάρχουν τραγούδια για όλα τα γούστα. Έτσι μένουν ικανοποιημένοι και οι μεν και οι δε, αλιεύονται θαυμάσια οι ψήφοι από το έλος της Ακροδεξιάς και των ψεκασμένων και την ίδια ώρα, όποιος θέλει θυμάται τον Κληρίδη και τη ρεάλ πολιτίκ.

Τα οφέλη στο ίδιο ταμείο καταλήγουν. Οι ζημιές στο Κυπριακό και στο αύριο των παιδιών σας.