Μέρες που δικάζουν και λαγοί σε καπέλο

Κλιματικές αλλαγές, τρομοκρατία, μετανάστευση, Brexit, ανισότητες μεταξύ γυναικών και ανδρών, άνοδος της Ακροδεξιάς. Και το μέλλον που θέλουμε για την Ευρώπη. Αυτά θα ανέμενε κανείς να απασχολούν τη δημόσια ατζέντα –και στη χώρα μας– λίγους μήνες πριν από τις ευρωεκλογές. Ναι, είμαστε τρεις μήνες πριν τις ευρωεκλογές. Και καλούμαστε ως ψηφοφόροι για τέταρτη φορά από το 2004 να επιλέξουμε εκείνους ή εκείνες (οι γυναίκες παραμένουν θλιβερά υποεκπροσωπούμενες) τους/τις έξι που θα μας εκπροσωπήσουν την επόμενη πενταετία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ωστόσο τους/τις ζυγίζουμε ακόμη (όσους και όσες έχουν εξαγγείλει, γιατί έχουμε πλέον το φαινόμενο των υποψηφιοτήτων σε δόσεις) με τις χειραψίες, τους γάμους και τις κηδείες στις οποίες παρίστανται. Τους/τις ζυγίζουμε για τη θέση του κόμματος που εκπροσωπούν για το πρακτικό –χαμένο, κρυμμένο ή ανύπαρκτο– της 4ης Ιουλίου, γενικότερα για τη στάση τους στο Κυπριακό που πάει πίσω στον Μακάριο και στον Γρίβα. Ευθύνη σαφώς έχουν και τα ΜΜΕ και εμείς οι δημοσιογράφοι για τις ερωτήσεις που υποβάλλονται, για το πού οδηγείται μια συζήτηση, για τα όσα αναδεικνύονται στα πάνελ.

Ωστόσο για το κατάντημα αυτό την κυριότερη ευθύνη φέρουν τα πολιτικά κόμματα, αυτά που δεν βρήκαν μια λέξη για να σχολιάσουν τα αποτελέσματα του τελευταίου ευρωβαρόμετρου, που έδειξε πως η πλειοψηφία των Κυπρίων ερωτηθέντων δεν τα εμπιστεύεται σε ποσοστό 84% – από τα ψηλότερα της ΕΕ. Φταίνε τα κόμματα γιατί βολεύονται με ατέρμονες αντιπαραθέσεις στο εθνικό μας ζήτημα που δεν αγγίζει όμως την καθημερινότητα των πολιτών, βρίσκοντας εύκολη λύση για συσπείρωση του κομματικού πυρήνα, αυτού καλή ώρα που αναμένουν να πάει στην κάλπη. Φταίνε γιατί αυτά αποφασίζουν με τον τρόπο που αποφασίζουν μεταξύ ποιων υποψηφίων θα επιλέξουμε. «Ποιος ασχολείται με τις ευρωεκλογές, αφού θα πάνε μόνο οι κομματικοί; Θα βάλουμε έναν από επαρχίες, έναν πρόσφυγα, έναν να συγκρατήσει ψήφους προς το Α ή το Β κόμμα, μια γυναίκα, έναν εν ενεργεία βουλευτή» μου εξηγούσε πρόσφατα υψηλόβαθμο στέλεχος κόμματος. Αυτή είναι η λογική τους!

Πάμε όμως πίσω στις δικές μας ευθύνες. Των πολιτών. Οφείλουμε να πάμε στην κάλπη. Οφείλουμε μέσα από τις επιλογές που μας δίνονται να επιλέξουμε αυτούς/ές που θα κρίνουμε ότι θα φέρουν λίγη από την Ευρώπη και τις καλές της πρακτικές στην Κύπρο. Αυτούς/αυτές που θα δείξουν ενδιαφέρον για ζητήματα που αφορούν τους Ευρωπαίους συναδέλφους τους, που θα κάνουν συμμαχίες για κοινές δράσεις σε διάφορους τομείς ή αποτροπή πολιτικών γιατί στην τελική μας επηρεάζουν άμεσα. Η εκπροσώπηση της Κύπρου με μονοθεματικές γραφικότητες, που περπατάνε στους διαδρόμους των Βρυξελλών και του Στρασβούργου έχοντας μονίμως στο στόμα τους το Κυπριακό, προκαλώντας έτσι δυσφορία, θα είναι και δική σου ευθύνη αν δεν επιλέξεις κάτι άλλο. Θα είναι και δική σου ευθύνη η άνοδος της Ακροδεξιάς.

Υ.Γ.: Έρχονται πια, οι μέρες που δικάζουν, θα μετρηθούν τα ποσοστά μας... μα δεν υπάρχουν λαγοί μέσ’ στο καπέλο (από τις «Μέρες που Δικάζουν» σε στίχους Ο. Ιωάννου).
Και όμως υπάρχουν λαγοί. Αυτοί που όταν προσφέρονται προς βρώση στους ψηφοφόρους, ειδικά σε χωριά, δίνουν ψήφους στην Ακροδεξιά.