Του Χρήστου Πουργουρίδη
Η στάση του Προέδρου της Δημοκρατίας σε σχέση με την κρίση στη δικαιοσύνη επιβεβαιώνει ότι ο άνθρωπος άγεται και φέρεται από τις δημοσκοπήσεις και τις μετρήσεις των επικοινωνιολόγων. Ο Πρόεδρος δεν ηγείται, απλά διαχειρίζεται τα κοινά.
Η δικαιοσύνη βρέθηκε στο μάτι ενός καταστροφικού κυκλώνα. Η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου υιοθέτησε την άποψη ότι οι δικαστές στην Κύπρο είναι διαπλεκόμενοι και διεφθαρμένοι. Θα πρέπει να λεχθεί ότι η κοινή γνώμη ήταν έτοιμη από καιρό να ενστερνισθεί αβίαστα και αβασάνιστα την άποψη αυτή. Και τούτο γιατί ήταν βαθύτατα απογοητευμένη από τις τρομερές καθυστερήσεις στην εκδίκαση των υποθέσεων, την κακή ποιότητα αρκετών δικαστικών αποφάσεων και από αρκετά άλλα, που δεν είναι του παρόντος.
Η υιοθέτηση της άποψης ότι οι δικαστές στην Κύπρο είναι διαπλεκόμενοι και διεφθαρμένοι, σύμφωνα με τη δική μου πολυετή και πολύπλευρη εμπειρία, που καλύπτει όλο τον ευρωπαϊκό χώρο, και όχι μόνο, είναι και άδικη και λανθασμένη. Η ποιότητα των αποφάσεων των δικαστηρίων μας είναι ομολογουμένως προβληματική. Η επιχειρηματολογία που τεκμηριώνει την κατάληξη είναι σε κάποιες περιπτώσεις φτωχή και μη πειστική.
Η κατάληξη σε μερικές υποθέσεις έρχεται σε σύγκρουση με τη λογική. Με δύο λόγια, ένας αριθμός δικαστικών αποφάσεων μπορεί να χαρακτηρισθούν λανθασμένες. Και κάποιες σίγουρα έχουν αδικήσει διαδίκους. Οι λανθασμένες όμως αποφάσεις δεν οφείλονται στη διαφθορά και στη διαπλοκή. Σε αντίθεση με το τι συμβαίνει σε αρκετές χώρες του κόσμου, και αυτής ακόμη της Ευρώπης, δεν έχουμε στην Κύπρο κρούσματα δικαστών που να χρηματίζονται.
Κάποιοι δικαστές σίγουρα δέχονται αθέμιτες και ανεπίτρεπτες επιδράσεις από το περιβάλλον τους (συζύγους, συγγενείς, στενούς φίλους κ.λπ.). Αυτό, όσο ανεπίτρεπτο κι αν είναι, δεν νομιμοποιεί κανέναν να ρετσινιάζει τους Κύπριους δικαστές ως διαπλεκόμενους και διεφθαρμένους. Τέτοιου είδους επιδράσεις, σίγουρα σε πολύ μικρότερο βαθμό, δέχονται και οι δικαστές ακόμη και στις πιο «καθαρές» χώρες του κόσμου.
Το κύρος της δικαιοσύνης στην Κύπρο έχει καταρρακωθεί. Αυτό θα έχει ολέθριες συνέπειες στην ποιότητα της ζωής των πολιτών, στην οικονομία και στη δημοκρατία. Μια κοινωνία που δεν εμπιστεύεται τη δικαιοσύνη δεν μπορεί να ευημερήσει και ούτε να απολαύσει το αγαθό της ευτυχίας. Οι ξένοι δεν κάνουν επενδύσεις σε χώρες που η δικαιοσύνη δεν εμπνέει εμπιστοσύνη. Χωρίς αξιόπιστη δικαιοσύνη, τα ελλείμματα στο δημοκρατικό πολίτευμα συνεχώς θα διευρύνονται.
Κάθε πολίτης που νοιάζεται για την ευημερία και την ευτυχία αυτής της κοινωνίας έχει καθήκον και υποχρέωση να αγωνιστεί για την προάσπιση του κύρους και της αξιοπιστίας της δικαιοσύνης. Στυλοβάτης και ηγέτης αυτού του αγώνα πρέπει καθηκόντως να είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Με επιτελάρχη τον υπουργό Δικαιοσύνης. Ο Πρόεδρος και ο υπουργός Δικαιοσύνης, επικαλούμενοι το κούφιο και ανόητο επιχείρημα της διάκρισης των εξουσιών και της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης, σιωπούν μπροστά στον κτηνώδη βιασμό του κύρους και της αξιοπιστίας της δικαιοσύνης. Αφήνουν κάθε πολιτικάντη να διαλαλεί κάθε είδους αισχρότητα σε βάρος των δικαστών αυτού του τόπου. Επιτρέπουν σε ανθρώπους που βρήκαν την ευκαιρία να εκτονωθούν, να ασελγούν ανενόχλητοι πάνω στο σώμα της δικαιοσύνης.
Τα περί διάκρισης των εξουσιών και ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης είναι κούφια και ανόητα, γιατί η πρωτοφανής κρίση που ξέσπασε δεν έχει να κάμει το παραμικρό με σύγκρουση των εξουσιών του κράτους ή με την ανεξαρτησία των δικαστών. Ένας Πρόεδρος ηγέτης δεν συμπορεύεται με την κοινή γνώμη και ούτε σιωπά για να μην προκαλέσει τα αισθήματα των πολιτών όταν αυτοί ασχημονούν ή υιοθετούν θέσεις και απόψεις στρεβλές, αβάσιμες και λανθασμένες.
Ένας Πρόεδρος γνωρίζει ή οφείλει να γνωρίζει αν υπάρχει ή δεν υπάρχει διαπλοκή και διαφθορά στον χώρο της δικαιοσύνης. Αν υπάρχει, οφείλει να ενημερώσει λεπτομερώς τον λαό περί τούτου, και, ταυτόχρονα, να εξαγγείλει τα μέτρα που θα λάβει για την αντιμετώπιση του καρκινώματος. Αν δεν υπάρχει, έχει καθήκον και ιερή υποχρέωση να μιλήσει. Και να υπερασπιστεί την αλήθεια. Η σιωπή τον καθιστά συνεργό των συκοφαντών και ελεεινολόγων.
Ο ηγέτης δεν βρίσκει κάλπικες δικαιολογίες και δεν επιστρατεύει κούφια επιχειρήματα για να δικαιολογήσει τη σιωπή του την ώρα που διαδραματίζονται δραματικές και καταστροφικές εξελίξεις. Μπροστά σε τέτοιες εξελίξεις ο ηγέτης «μιλά» στο μυαλό, στην ψυχή και στην καρδιά των ανθρώπων. Τους υποδεικνύει το αληθινό και δεν διστάζει να αναδείξει το κάλπικο. Ζητώ, θα μου πείτε, πολλά από τον Αναστασιάδη. Έχετε δίκαιο. Απαιτώ πράγματα που ξέρω ότι μόνο ένας ηγέτης μπορεί να κάμει.
