του Niyazi Kızılyürek
Με την Κυπριακή Δημοκρατία μαζί γεννηθήκαμε και μαζί χωριστήκαμε. Την Κύπρο, όπως και τη ζωή μου, τη μοίρασαν ο εθνικισμός και οι πόλεμοι. Εγκαταλείποντας το χωριό μου, την Ποταμιά, το 1964, άρχισα να ζω ως πρόσφυγας στη Λουρουτζίνα. Και σε αυτόν τον θύλακα τελείωσα το δημοτικό και το γυμνάσιο.
Ο πόλεμος του 1974 με πήρε από τη Λουρουτζίνα στη Λευκωσία και απ’ εκεί στο Αργάκι. Τέλειωσα το λύκειο στη Μόρφου και το 1977 ταξίδεψα στη Δυτική Γερμανία για σπουδές.
Η χώρα μου τότε ήταν τόπος εκτύλιξης ενός μεταπολεμικού δράματος. Σχεδόν το ένα τρίτο των ανθρώπων, που συμβίωναν για χρόνια, εκτοπίστηκαν από τα μέρη τους για να στοιβαχτούν στον Νότο και τον Βορρά της διαιρεμένης χώρας.
Εκείνα τα χρόνια η Ευρώπη επούλωνε τα τραύματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, συνεχίζοντας τις εντατικές και δημιουργικές προσπάθειές της για τη δημιουργία του μεγάλου ειρηνευτικού της σχεδιασμού: της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οι εμπειρίες μου από τα φοιτητικά μου χρόνια στη Γερμανία χαράχθηκαν ανεξίτηλα μέσα μου. Το Πανεπιστήμιο της Βρέμης, όπου ολοκλήρωσα τις πτυχιακές και μεταπτυχιακές μου σπουδές, αποτελούσε ναό της κριτικής σκέψης. Εκεί τα πάντα βρίσκονταν υπό αμφισβήτηση και γίνονταν θέματα για κριτικό στοχασμό. Πολύ περισσότερο, εξετάζονταν οι λόγοι που εγκλώβισαν τη Γερμανία στον τυραννικό φασισμό. Γινόταν αυτοκριτική ώστε να μην επαναληφθεί άλλη μια πολεμική τραγωδία και εκφραζόταν η ειλικρινής απολογία σε χώρες που έγιναν θύματα του γερμανικού Ναζισμού. Μάλιστα, ο Γερμανός πρωθυπουργός Willy Brand, κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στην Πολωνία, επέλεξε να γονατίσει μπροστά στο μνημείο του αγνώστου στρατιώτη προκαλώντας τον παγκόσμιο θαυμασμό.
Η Γερμανία ανέπτυξε μια δραστήρια πολιτική επαναπροσέγγισης, ιδιαίτερα με τη Γαλλία με την οποία βρισκόταν σε πόλεμο για περισσότερα από 100 χρόνια, και έθεσε σε εφαρμογή αποτελεσματικούς σχεδιασμούς για τη συμφιλίωση των δύο λαών. Μαθητές και νέοι των δύο χωρών αντάλλαζαν επισκέψεις γνωριμίας και έχτιζαν γέφυρες επικοινωνίας. Όλο και περισσότεροι Γερμανοί μετέβαιναν στη Γαλλία και όλο και περισσότεροι Γάλλοι ταξίδευαν στη Γερμανία. Την αιχμή της ουσιαστικής πρωτοβουλίας για επαναπροσέγγιση των δύο χωρών αποτέλεσε η ίδρυση του τηλεοπτικού καναλιού ΑRTE, το οποίο είναι κοινό και μεταδίδει σε Γαλλικά και Γερμανικά. Η επαναπροσέγγιση των δύο χωρών συνοδεύτηκε με θαρραλέα βήματα προς την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη διάλυση των σκοτεινών σύννεφων του πολέμου.
Εγώ, συγκλονισμένος από τις εξελίξεις στην Ευρώπη, προβληματιζόμουν για τα όσα έπρεπε να γίνουν ώστε και η δική μου χώρα να φτάσει μια μέρα στην επανένωση και την αδελφοσύνη.
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον άρχισα να μαθαίνω Ελληνικά. Οι δάσκαλοι των Γερμανικών έλεγαν ότι η χώρα μου απαιτεί τη γνώση και των δύο γλωσσών -Τουρκικών και Ελληνικών- και είχαν δίκιο.
Tο πρώτο βιβλίο μου το έγραψα στη Γερμανία το 1983 και το αφιέρωσα στην ειρήνη και την αδελφοσύνη στην Κύπρο.
Η ισχυρή μου πίστη υπέρ της ειρηνικής συμβίωσης των δύο κοινοτήτων με έφερε στη Λευκωσία το 1988. Η πρώτη μου ομιλία ενώπιον Ελληνοκυπρίων έγινε στην Πύλη Αμμοχώστου. Εκεί αναφέρθηκα στην «Ολική Κύπρο» και υποστήριξα την αναγκαιότητα η Κύπρος να καταστεί κοινή πατρίδα όλων μας.
Στη συνέχεια εγκαταστάθηκα στη Λευκωσία, ως έμπρακτο παράδειγμα συμβίωσης, και άρχισα να διδάσκω στο Πανεπιστήμιο Κύπρου.
Εκείνη την περίοδο, τέτοιες αποφάσεις είχαν το κόστος τους. Η διχοτομιστική τουρκοκυπριακή ηγεσία με αποκήρυξε χωρίς δεύτερη σκέψη, ενώ ανάμεσα στους Ελληνοκυπρίους υπήρχαν πάντοτε αυτοί που ενοχλούνταν με τον διορισμό μου.
Ωστόσο, εγώ συνέχισα τον δρόμο μου ανεπηρέαστος, με μοναδικό οδηγό το όραμα της Ολικής Κύπρου.
Στο μεταξύ, η ΕΕ ολοκλήρωνε την οικονομική της ενοποίηση και όδευε προς την πολιτική της ολοκλήρωση.
Η μέρα έφτασε και η Κύπρος έγινε πλήρες μέλος της ΕΕ.
Κατά μια έννοια, η επανένωση της Κύπρου και η διασφάλιση της μόνιμης ειρήνης στη χώρα μας προϋποθέτουν την καλλιέργεια των αξιών με τις οποίες δημιουργήθηκε η ΕΕ. Η απαλλαγή από τον εθνικισμό και τον ρατσισμό, ο σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα και τη διαφορετικότητα, η αναγνώριση και υιοθέτηση πολλαπλών ταυτοτήτων και η προηγμένη δημοκρατική αντίληψη είναι οι κυριότερες εξ αυτών.
Η Ολική Κύπρος και η Ενωμένη Ευρώπη αποτελούν τα δύο μεγάλα οράματά μου και ο διαχρονικός μου αγώνας για την πραγματοποίησή τους με οδήγησε στα έδρανα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Πολιτισμού.
Σήμερα, έλαβα την απόφαση να κατέλθω ως υποψήφιος στις ευρωεκλογές του 2019, με στόχο να προωθήσω αυτόν τον αγώνα ακόμα περισσότερο. Έχοντας συνάψει εκλογική συνεργασία με το ΑΚΕΛ, κατέρχομαι ως υποψήφιος με το ψηφοδέλτιο του κόμματος.
Η τελική απόφαση ανήκει στους πολίτες της Κύπρου…
#ΗΕυρώπηΕίναιΤοΜέλλονΜας #OurEuropeOurFuture
