Πέρασε στα ψιλά. Ποια ψιλά δηλαδή. Δεν πέρασε καθόλου. Όπως συνήθως συμβαίνει με όλες τις άβολες αλήθειες σε αυτήν τη χώρα.
Το «συνήθως» διότι κάποτε, σπανίως αλλά καταγράφεται κι αυτό, μερικές από αυτές περνούν. Στα ψιλά.
Θυμάστε βέβαια την ιστορία με τη Δένεια και τους γεωργούς τον Νοέμβριο. Ναι, αυτήν που κάποια Μέσα έσπευσαν να παρουσιάσουν με τίτλους, όπως «Τούρκοι στρατιώτες απειλούν Ε/Κ γεωργούς» και διάφορα άλλα.
Επειδή, λοιπόν, αυτά που δεν μας αρέσουν (και) στις εκθέσεις του γ.γ. του ΟΗΕ είτε τα θάβουμε, είτε τα περνούμε στα ψιλά -πάντα με αιχμές περί έλλειψης αμεροληψίας = στήριξης των θέσεών μας- επιβάλλεται να διαβάσουμε τι ακριβώς λέει η σχετική παράγραφος (21) στην έκθεση Γκουτέρες για την UNFICYP.
«Μη εξουσιοδοτημένες ενέργειες Ελληνοκύπριων αγροτών στην άμεση εγγύτητα των θέσεων των τουρκικών δυνάμεων οδήγησαν σε αυξημένες εντάσεις τον Νοέμβριο, ειδικά όταν τα γεγονότα διαστρεβλώθηκαν από ΜΜΕ και πολιτικούς. Υπήρξαν αρκετά τέτοια περιστατικά στην περιοχή Δένειας, δυτικά της Λευκωσίας, όπου Ε/Κ αγρότες πέρασαν τη γραμμή κατάπαυσης του πυρός των τουρκικών δυνάμεων, προκαλώντας υπερβολική στρατιωτική αντίδραση, προελάσεις και απειλές συλλήψεων».
Ένα από τα ΜΜΕ αυτά, το κυριότερο της ΑΟΖ (Αυτοδικαιωτικής Ορχήστρας Ζοππόβορτων), άρχισε τη… μικρούλικη είδησή του για την αναφορά με το εξής: «’Περίεργη’ χαρακτηρίζεται η παράγραφος 21 της έκθεσης του Αντόνιο Γκουτέρες…».
Στην ειδησούλα, δεν εξηγείται βέβαια από πού προέρχεται ο χαρακτηρισμός, ούτε καν με ένα τυπικό «κυβερνητική πηγή μας ανέφερε». Και γιατί άλλωστε; Το «περίεργη» μπήκε σε εισαγωγικά για να παραπέμπει κάπου, αλλού τουλάχιστον από τις πεποιθήσεις του συντάκτη και την ανάγκη τήρησης της γραμμής της διοίκησης του Μέσου, το οποίο για άλλη μια φορά μπήκε σε έκθεση του γ.γ. του ΟΗΕ μαζί άλλα του είδους. Και καλό για τη δημοσιογραφία αυτό δεν το λες.
Θα μου πείτε, για εμάς η γη αυτή είναι κατεχόμενη και ο τουρκικός στρατός παράνομα βρίσκεται εκεί. Μα βέβαια. Και ελπίζω να μην το συζητάμε αυτό υπό οιεσδήποτε περιστάσεις, έτσι;
Όμως, όταν συμφωνείς σε κατάπαυση του πυρός και ορίζονται οι γραμμές μέχρι να βρεθεί λύση ή να φέρει -ίντα τζαιρούς εφτάσαμεν- ο Αναστασιάδης τη «δεύτερη καλύτερη λύση» (sic) του Τάσσου, τη διχοτόμηση δηλαδή, δεν μπορείς να παραβιάζεις εσύ ή να επιτρέπεις να παραβιάζονται οι συμφωνίες και αντί να μαζεύεις αυτούς που τις παραβιάζουν να τους μετατρέπεις και σε ήρωες για το ότι έθεσαν άλλους σε κίνδυνο.
Ή μάλλον, μπορείς. Αλλά θα πρέπει να υπολογίζεις ότι αυτό θα έχει και συνέπειες όταν τα ψέματά σου θα αποκαλυφθούν. Και ότι, ενίοτε, τα όσα ψευδώς εσύ ως ηγεσία ισχυρίζεσαι και ένα πολύ μεγάλο δυστυχώς μέρος του Τύπου, ως άβουλο φερέφωνό σου αναπαράγει, στη λογική μιας… πατριωτικής τάχα γραμμής, θα αποτυπωθούν. Χωρίς περιστροφές: «…ειδικά όταν τα γεγονότα έτυχαν διαστρέβλωσης από ΜΜΕ και πολιτικούς».
Μιλώντας για αποτυπώσεις -όπως βέβαια και για ψέματα- αλλά αλλάζοντας θέμα, οφείλουμε μια αναφορά στην άλλη μεγάλη ηρωίδα των ημερών, τη Φλαμπελένη η οποία αφού κατάφερε να διαλύσει το κόμμα της και να χάσει τους πλείστους των ψηφοφόρων της τσίμπησε μια θέση στο ευρωψηφοδέλτιο Στράκκας.
Στο κάτω-κάτω, πόσοι θα θυμούνται το πώς η Ελένη Θεοχάρους είχε φύγει από το ΔΗΚΟ; Πόσοι θα θυμούνται ότι ήταν επιλαχούσα και περίμενε πώς και πώς την έδρα Ματσάκη όταν εκείνος παραιτήθηκε από το κόμμα, όμως αντί να την παραδώσει την κράτησε και τα νεύρα της Ελένης έγιναν λούρες όταν κάποιοι τον έπεισαν να επιστρέψει στο ΔΗΚΟ;
Πόσοι θα θυμούνται ότι, τότε, η Ελενάρα είχε πει το... όμορφο εκείνο «αυτός επέστρεψε στο ΔΗΚΟ για να κάνει τη νεκροψία του» και ότι βρήκε αφορμή τις προεδρικές για να βρει στέγη στον ΔΗΣΥ στον οποίο έκανε λαμπρή καριέρα και δεν έφυγε, αν και στο τέλος ήταν ξένο σώμα, παρά μόνο όταν πήρε τη λίστα των μελών για τον γάμο της κόρης της και τα φακελάκια τους;
Πόσοι, επίσης, θα θυμούνται ότι, κατά την τότε μετακόμισή της στον ΔΗΣΥ, η Ελένη εξαπέλυσε μία άνευ προηγουμένου, ειδικά για τα δεδομένα της εποχής, επίθεση κατά των μέχρι τότε «συναγωνιστών» της στο ΔΗΚΟ αποκαλώντας τους «αδαείς και ξεφτιλισμένους»; (sic)
Το πλήρες απόσπασμα εδώ: «… τους ασπόνδυλους γυμνοσάλιαγκες που ανέλαβαν εργολαβικά την πολιτική μου εξόντωση. Οι αδαείς και οι ξεφτιλισμένοι που λασπολογούσαν και με έβριζαν χυδαία στις βουλευτικές του 1996, συνεχίζουν το έργο τους. Δεν γνωρίζουν τι σημαίνει περηφάνια. Παρακαλώ να μην προσμετρούν εμένα μετά των δυστυχών τούτων…».
Τώρα, λοιπόν, η Ελένη, ακολουθώντας τα χνάρια του θλιβερού εκείνου πρώην εταίρου της, του Συλλουρουθκιού, έδωσε ό,τι απέμεινε από το κόμμα, της αντιπαροχή για μια θέση στο ψηφοδέλτιο των γυμνοσάλιαγκων (σ.σ. βουρβουλλάδων στα κυπριακά). Των... αδαών και των ξεφτιλισμένων δυστυχών.
Και να σκεφτεί κανείς ότι όταν, προ τετραετίας, η Ελένη προανήγγελλε την αναχώρησή της από τον ΔΗΣΥ, χωρίς αυτή να γίνει πράξη -λόγω του γάμου- για πολλούς μήνες μετά, μιλούσε για «ανάδυση από τα σπλάχνα της κοινωνίας ενός παγκύπριου πολιτικού ανατρεπτικού κινήματος».
Βλέποντας την κατάληξη, ανατρεπτικό δεν το λες. Ούτε και για ανάδυση μπορεί να μιλήσει κανείς διότι κοτζάμ Νεύτωνα δεν τον αμφισβητούμε. Από τα σπλάχνα όμως σίγουρα βγήκε. Ας μην επεκταθούμε για λόγους ευπρέπειας.
Είναι και κόσμος που διαβάζει εφημερίδα στο πρόγευμα. Και δεν είναι πρέπον.
