Sevgul Uludag
Τηλ.: 99 966518
Αγαπημένη μου Sheniz,
Ήσουν θύμα εκείνης της φρικτής σφαγής όταν ήσουν μόλις τεσσάρων χρονών.
Η μητέρα σου Fatma Arif ήταν 43 χρονών, η αδελφή σου Sevim ήταν 18, η αδελφή σου Seval ήταν 13, ο αδελφός σου Huseyin ήταν 11, ο αδελφός σου Goksel ήταν 10, ο αδελφός σου Yuksel ήταν 9 χρονών και η μικρή σου αδελφή Hayriye ήταν μόλις 6 μηνών και εσύ, όλοι σας σκοτωθήκατε σε εκείνο το φρικτό έγκλημα που διέπραξε η ΕΟΚΑ Β στις 14 Αυγούστου 1974 στη Μαράθα…
Επτά παιδιά και μια μητέρα… Όλοι τους ήταν θύματα αυτού του φρικτού εγκλήματος…
Η μητέρα της μητέρας σου, δηλαδή η αγαπημένη σου γιαγιά Zalihe Huseyin επίσης σκοτώθηκε σε αυτό το έγκλημα.
Από τον στενό κύκλο της οικογένειές σου, μια ολόκληρη οικογένεια εννιά ατόμων, μαζί και εσύ, αφανιστήκατε.
Δεν μπορώ καν να φανταστώ πώς ένιωσε ο αγαπημένος σου πατέρας Arif Halil Altinbardak όταν έμαθε για αυτή τη σφαγή και όταν συνειδητοποίησε ότι σκοτώθηκε ολόκληρη η οικογένειά του…
Αγαπημένη μου Sheniz,
Αν ζούσες, θα ήσουν τώρα 48 χρονών… Θα γνώριζες τον κόσμο, ίσως να παντρευόσουν και ίσως να έκανες παιδιά, ίσως να ταξίδευες στο εξωτερικό για διακοπές και ίσως να πήγαινες στη θάλασσα τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού μαζί με τον σύζυγο και τα παιδιά σου και θα κολυμπούσες…
Θα σήκωνες το κεφάλι σου και θα έβλεπες τα αστέρια…
Ίσως να ζύμωνες για να φτιάξεις πουρέκια και πίτα και ίσως να έβαζες πατάτες και κρέας στον φούρνο, ίσως να έκανες γιαχνί και κουπέπια και ίσως να έψηνες τα καλύτερα κέικ για τα παιδιά σου…
Ίσως να ήσουν δικηγόρος ή γιατρός ή δασκάλα… Ίσως να ζούσες στο εξωτερικό και να επισκεπτόσουν την Κύπρο μόνο στις διακοπές, ποιος ξέρει;
Ποιος ξέρει τι θα ήσουν, πώς θα εξελισσόταν η ζωή σου… Ποιος ξέρει τι όνειρα θα κυνηγούσες και τι θα ήθελες να έκανες…
Ποτέ δεν είχες αυτή την ευκαιρία… Σου πήραν την ευκαιρία να κυνηγήσεις τα όνειρά σου. Σκοτώθηκες στην ηλικία των τεσσάρων χρόνων και θάφτηκες σε έναν μαζικό τάφο.
Σκοτώθηκες σε έναν πόλεμο που δεν καταλάβαινες και δεν ήξερες γιατί σκοτώθηκες και θάφτηκες σε έναν μαζικό τάφο μαζί με τη μητέρα σου και τα αδέλφια σου… Παρόλο που δεν είχες καμιά «αμαρτία», το μικρό τετράχρονο σώμα σου σπρώχτηκε σε έναν μαζικό τάφο…
Οι μαζικοί τάφοι που δημιούργησε η ΕΟΚΑ Β στα χωριά Μαράθα-Σανταλάρη-Αλόα δημιούργησαν τόση οργή που κανένας δεν μπορούσε να σταματήσει αυτά που θα επέρχονταν… Αυτή τη φορά, κάποιοι Τουρκοκύπριοι με την πρόφαση της «εκδίκησης» άρχισαν να δημιουργούν καινούργιους μαζικούς τάφους και να σκοτώνουν Ελληνοκύπριους πολίτες και να τους θάβουν σε μαζικούς τάφους…
Οι σφαγές στα χωριά Μαράθα-Σανταλάρη-Αλόα πυροδότησαν τέτοια τρομερά πράγματα που το «σχέδιο διαίρεσης» συμπληρώθηκε με κηλίδες αίματος στα μυαλά των ανθρώπων… Ενώ το μικρό σου σώμα κειτόταν σε έναν μαζικό τάφο και ενώ ο αγαπημένος σου πατέρας έκλαιγε για σένα και τη μητέρα σου και τους αδελφούς και τις αδελφές σου, άλλοι αθώοι άνθρωποι σκοτώνονταν αλλού στο νησί μας και θάβονταν σε άλλους μαζικούς τάφους…
Στο Τζιάος γέμισαν το βρόμικο πηγάδι στην αυλή του τζαμιού με τα σώματα των Ελληνοκυπρίων… Στη Λίμνη στη Γαλάτεια δημιούργησαν δύο μαζικούς τάφους και έθαψαν 17 Ελληνοκύπριους πολίτες… Όταν άλλοι Ελληνοκύπριοι άκουσαν για αυτά τα πράγματα, και αυτοί αποδύθηκαν σε εκστρατεία «εκδίκησης» και αυτοί δημιούργησαν και άλλους μαζικούς τάφους όπως στο χωριό Πετροφάνι όπου σκότωσαν ηλικιωμένους, αθώους Τουρκοκύπριους και τους έθαψαν σε έναν μαζικό τάφο… Και η μανία των σκοτωμών συνεχίστηκε έτσι, και το νησί μας μετατράπηκε σε ένα νησί μαζικών τάφων και σφαγών…
Αυτό ονομαζόταν «πόλεμος»;
Όχι αγαπημένη μου Sheniz, αυτό δεν ήταν «πόλεμος» αλλά «τυχοδιωκτισμός» – όποιος είχε την ευκαιρία, σκότωνε. Κάποια μέλη της ΕΟΚΑ Β και κάποιοι Τουρκοκύπριοι που είχαν την «ευκαιρία», σκότωσαν και βίασαν και έκλεψαν… Μετά τους βιασμούς, για να μην αφήσουν πίσω κανέναν μάρτυρα, σκότωσαν όλους αυτούς που ήταν τριγύρω…
Η «εκδίκηση» δεν μπορούσε να ήταν «πρόφαση» διότι εκείνοι που σκότωσαν δεν είχαν καμία σχέση με εκείνους που σκότωσαν εσένα και την οικογένειά σου: σκότωσαν ανθρώπους που ποτέ δεν ήταν αναμεμειγμένοι σε τέτοιες σφαγές – ήταν πολίτες, αιχμάλωτοι πολέμου…
Όχι, αυτός δεν ήταν «πόλεμος» αφού οι άνθρωποι δεν πυροβολούσαν ο ένας τον άλλο από τις γραμμές τους… Τα μέλη της ΕΟΚΑ Β έτσι και αλλιώς δεν συμμετείχαν στον «πόλεμο», αλλά επέλεξαν να πάνε στην Αλόα, να αρπάξουν κάποια ζώα, να τα σκοτώσουν και να κάνουν σούβλα, τρώγοντας και πίνοντας και μεθώντας… Είχαν συλλάβει όλους τους άντρες από τα τρία χωριά –Μαράθα, Σανταλάρη, Αλόα– και τους είχαν στείλει στη Λεμεσό ως αιχμάλωτους πολέμου και τώρα περιφέρονταν σε αυτά τα χωριά. Δεν ήταν καθόλου κοντά στην Κερύνεια όπου ο πόλεμος ήταν σε πλήρη εξέλιξη, ήταν σε αυτά τα τρία αθώα τουρκοκυπριακά χωριά και σκόρπιζαν τη βρομιά τους εκεί… Και στο τέλος, για να καλύψουν τη δική τους βρομιά, τους σκότωσαν όλους – 126 γυναίκες και παιδιά και ηλικιωμένους, εκτός από ορισμένους που κατάφεραν να κρυφτούν και να σωθούν… Ναι, τους σκότωσαν όλους, έναν έναν…
Δεν έκαναν διακρίσεις όταν σκότωναν γυναίκες και παιδιά και σας έθαβαν σε μαζικούς τάφους…
Αγαπημένη μου Sheniz,
Δεν ήσουν το μικρότερο παιδάκι που σκοτώθηκε σε αυτή τη σφαγή – υπήρχαν κι ακόμα μικρότερα, και βρέφη που σκοτώθηκαν από την ΕΟΚΑ Β σε αυτά τα τρία χωριά. Το πιο μικρό ήταν μωράκι 16 ημερών που ονομαζόταν Selden Ali Osman και η μητέρα της Mualla και οι αδελφές της Gulden και Ozlem επίσης σκοτώθηκαν και θάφτηκαν σε μαζικό τάφο στην Αλόα… Η Ozlem ήταν πιο μικρή από εσένα, ήταν μόλις 2 χρονών. Η Gulden ήταν τεσσάρων όπως εσύ. Η μητέρα τους Mualla Ali Osman ήταν μόλις 36 χρονών. Η μητέρα της Shifa Hasan και ο πατέρας της Hasan Kara Huseyin επίσης σκοτώθηκαν. Έξι άνθρωποι από αυτή την οικογένεια – συμπεριλαμβανομένων δύο παιδιών και ενός βρέφους…
Αγαπημένη μου Sheniz,
Δεν υπάρχει κανένας από τη στενή σου οικογένεια πλέον για να πάρει το φέρετρό σου… Ένας από τους συγγενείς σου παίρνει το φέρετρό σου και αυτά των αδελφών σου και σε θάβουμε στις 20 Δεκεμβρίου 2018, ημέρα Πέμπτη, στο Νεκροταφείο Μαρτύρων Μαράθας-Σανταλάρη. Τα οστά σου έχουν ταυτοποιηθεί με εξετάσεις DNA από την Κυπριακή Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων μετά την εκταφή τους από τους μαζικούς τάφους στη Μαράθα… Ο μαζικός τάφος στην Αλόα δεν έχει ακόμα σκαφτεί έτσι οι κηδείες αυτές θα συνεχίζονται για πολλά χρόνια ακόμα…
Στις 20 Δεκεμβρίου 2018, θάβουμε συνολικά 15 Τουρκοκύπριους, μαζί κι εσένα και τα αδέλφια σου – όλοι σκοτώθηκαν στην ίδια σφαγή στη Μαράθα… Έγιναν εκταφές σε τρεις διαφορετικούς τόπους ταφής όπου η ΔΕΑ βρήκε τα οστά 89 «αγνοουμένων» ατόμων. Είσαι στην τέταρτη ομάδα που θάβουμε μετά από τις εξετάσεις DNA… Η πρώτη ομάδα τεσσάρων Τουρκοκυπρίων τάφηκαν τον Αύγουστο του 2017 και άλλα 6 άτομα τον Δεκέμβριο του 2017. Φέτος τον Σεπτέμβριο είχαμε θάψει ακόμα 12 «αγνοουμένους» σε αυτό το νεκροταφείο…
Τώρα σε αυτή την τέταρτη κηδεία στη Μαράθα, καθώς τα 15 μικρά φέρετρα είναι τοποθετημένα στη σειρά στην αυλή του τζαμιού, σε αποχαιρετούμε με τα δάκρυά μας…
Γίνεσαι δάκρυ και κυλάς στα μάγουλά μας…
Κλαίμε για τις μέρες που δεν έχεις ζήσει ποτέ…
Κλαίμε για τη θάλασσα που ποτέ δεν είδες…
Κλαίμε για τα αστέρια που ποτέ δεν μπορούσες να κοιτάξεις…
Κλαίμε διότι δεν μπορούσες να τρέξεις με χαρά από το σχολείο στο σπίτι σου, έχοντας μάθει να διαβάζεις και να γράφεις…
Κλαίμε διότι ποτέ δεν σου επέτρεψαν να μεγαλώσεις…
Και καταριόμαστε εκείνους που έχουν σκοτώσει ένα τόσο μικρό παιδί όπως εσύ…
Για πολλά χρόνια τώρα, αγωνιζόμαστε έτσι ώστε να μην διαπράττονται τέτοια εγκλήματα σε αυτό τον νησί – γράφουμε, κάνουμε εκδηλώσεις, προσπαθούμε να κάνουμε ό,τι είναι δυνατό για την ειρήνη…
Θα συνεχίσουμε να το κάνουμε αυτό…
Διότι η μόνη διέξοδος για όλους μας είναι η ειρήνη, όχι η ένταση…
Θα ήθελα πολύ να σε αγκαλιάσω αγαπημένη μου Sheniz, σε αυτό το νησί όπου δεν υπάρχει ειρήνη και που είμαστε αναγκασμένοι να ζούμε υπό συνθήκες κατάπαυσης του πυρός…
Θα ήθελα πολύ να κρατήσω το χέρι σου και να σου δείξω πόσο όμορφη επίσης μπορεί να είναι η γη μας…
Αντιμετώπισες το πιο φρικτό πρόσωπο των ανθρώπων – αντιμετώπισες τη σφαγή από τους φασίστες και η ζωή σου τερματίστηκε.
Όσοι από εμάς απομείναμε ακόμα αγωνιζόμαστε για ένα καλύτερο νησί και για έναν καλύτερο κόσμο με αυτή τη θλίψη μέσα μας…
Έτσι ώστε να μην χρειαστεί τα άλλα παιδιά να περάσουν αυτά που πέρασες εσύ…
Πάντοτε θα σε κουβαλώ στην καρδιά μου αγαπημένη μου Sheniz, πάντοτε στην ψυχή μου, πάντοτε δίπλα μου…
Ποτέ δεν θα σε ξεχάσω – αυτοί που ζουν σε αυτό το νησί πιστεύω ότι σου χρωστούν τουλάχιστον αυτό…
Εσύ, μικρό μας κορίτσι, μικρή μας πεταλούδα, μικρό μας μωρό που ποτέ δεν έζησες τη ζωή σου…
Εσύ, όμορφο μαργαριτάρι που έχουμε χάσει…
Εσύ, η πιο αγνή και καθαρή μορφή της ανθρωπότητας που είχε να αντιμετωπίσει το χειρότερο πρόσωπο της ανθρωπότητας, παιδί μας…
Sheniz μας….
Πολλές Sheniz σαν εσένα…
Λεζάντες για φωτό:
- Οι 15 Τουρκοκύπριοι που δολοφονήθηκαν στη Μαράθα από την ΕΟΚΑ Β, η κηδεία των οποίων έγινε στις 20 Δεκεμβρίου 2018.
- Η 4χρονη Sheniz Arif που δολοφονήθηκε από την ΕΟΚΑ Β.
- Το μικρό φέρετρο της μικρούλας Sheniz.
- Συγγενείς κλαίνε στην κηδεία.
- Δεκαπέντε μικρά φέρετρα στη σειρά.
