Στριφογυρίζουν στο κεφάλι μου διάφοροι διάλογοι που έκανα με κόσμο τις τελευταίες μέρες. Έχω καταλήξει σε κάποια συμπεράσματα (επιπόλαια ή μη). Ένα πρώτο λυπηρό συμπέρασμα είναι ότι στην κρατική μηχανή, γενικότερα, όπως και στο τιμόνι του κράτους έχουμε άτομα που είναι παντογνώστες και που την ίδια ώρα με την αναποτελεσματικότητά τους καταδικάζουν εμένα, εσένα και όλο τον κόσμο στη στασιμότητα και την οπισθοδρόμηση.
Είχα έναν διάλογο μ' έναν βουλευτή Λευκωσίας, σχετικά πρόσφατα, που μου τόνιζε ότι πρέπει να γνοιαστούμε την πρωτεύουσα και να δώσουμε ποιότητα στους κατοίκους της. Ενθουσιάστηκα για την προσέγγισή του και τον ενθάρρυνα να μου πει πώς φαντάζεται να επιτυγχάνεται αυτό. Μου απάντησε λέγοντάς μου: «Για παράδειγμα, η εταιρία τάδε έκανε αίτηση στον Δήμο Λευκωσίας για πάρκινγκ και ακόμα θα της απαντήσουν, η ίδια εταιρεία, δε, έκανε το ίδιο αίτημα και για τα γραφεία της στη Λεμεσό και ο Δήμος Λεμεσού ανταποκρίθηκε άμεσα». Αισθήματα απογοήτευσης διαγράφηκαν στο πρόσωπό μου, γιατί προφανώς, ο συγκεκριμένος βουλευτής δεν ξέρει τι σημαίνει οι κάτοικοι μιας πόλης ή μιας χώρας να έχουν ποιότητα ζωής. Εκτός αν εννοούσε ως ποιότητα ζωής το πόσο άμεσα πραγματοποιούνται τα αιτήματα των πολιτών.
Αυτό με φέρνει στο δεύτερο λυπηρό μου (επιπόλαιο ή μη) συμπέρασμα. Κάτοικοι άλλων ευρωπαϊκών χωρών υποθέτω ότι όταν πηγαίνουν για να υποβάλουν κάποια αίτηση (ή να εξυπηρετηθούν για κάτι) σε κάποια κρατική υπηρεσία το κάνουν μια φορά! Στην Κύπρο πρέπει να πας τρεις φορές τουλάχιστον (να τριτώσει το κακό!). Οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι τρεναρισμένοι να δίνουν μια πληροφορία τη φορά σ' έναν πολίτη. Επομένως, κάθε φορά που αισθάνεσαι ότι τώρα επιτέλους θα γίνει η δουλειά σου, σου υποδεικνύουν με μια έπαρση ότι ξέχασες το τάδε για το οποίο έπρεπε να είχες μαντικές ικανότητες να προβλέψεις ότι χρειάζεται στην αίτηση. Όλους αυτούς τους επαγγελματίες που οι πλείστοι διορίστηκαν με μέσο και με τη βοήθεια της σιδεροκέφαλης κομματικής μηχανής του τόπου, τους πληρώνουμε, εγώ, εσύ και όλος ο κόσμος!
Το τρίτο λυπηρό (επιπόλαιο ή μη) συμπέρασμά μου είναι ότι, οι σπουδαιότεροι επαγγελματίες που έχουμε σε αυτό τον τόπο, είναι οι πολιτικοί αυτού του τόπου με πρώτους και καλύτερους αυτούς που διοικούν αυτό τον τόπο. Χαθήκαμε στα πλαίσια Γκουτέρες! Μάθαμε, τελικά, πόσα είναι τα πλαίσια Γκουτέρες; 44 χρόνια συζητούσαμε χωρίς πλαίσια, μόλις μας έφεραν πλαίσιο το πολλαπλασιάσαμε όχι για να βρούμε λύση αλλά διάλυση. Επαγγελματίες πολιτικοί που χτίζουν καριέρες πάνω στον φόβο και την παραπληροφόρηση του λαού. Πολιτικοί που μπλοφάρουν και κάνουν διαδικτυακές δακρύβρεχτες δηλώσεις αντί να σοβαρευτούν και να οργανώσουν άμεσα συνάντηση με τον Ακιντζί. Επαγγελματίες πολιτικοί που αναλύουν την κάθε ανάσα, λέξη, ακόμα και το μουστάκι του Ακιντζί. Επαγγελματίες πολιτικοί που ξέρουν ποιο είναι το καλό και το συμφέρον του τόπου με βασικό κριτήριο τη δική τους τσέπη και πολιτική δύναμη. Επαγγελματίες πολιτικοί που τινάζουν στον αέρα ευκαιρίες που θα ωφελήσουν την κοινωνία στο σύνολο. Επαγγελματίες Πρόεδροι που ξέρουν πριν από εμάς για εμάς ποιο είναι το καλό μας.
Επαγγελματίες για κατανάλωση παντού όπως, ακριβώς, και το παντεσπάνι….
