Αυτός είσαι εσύ. Δεν βρίσκω λόγια για να εκφράσω πόσο καλός άνθρωπος δεν είσαι. Να σε πω ανηλεή; Να σε πω βάρβαρο; Να σε πω φασίστα; Να σε πω τύραννο; Να σε πω διάβολο; Τίποτα απ’ αυτά. Τίποτα απ’ αυτά δεν σε εκφράζει. Διότι είσαι κάτι περισσότερο απ’ αυτά.
Όσα ρεζιλίκια, όση απονιά, όση πλαστογραφία, όσος εγωισμός, όση αδικία υπάρχει που λέγεται δεν γίνεται να υπάρχει. Όσα πράγματα υπάρχουν που δεν χωρούν στην ανθρώπινη συνείδηση. Ό,τι υπάρχει το οποίο απεχθανόμαστε, σιχαινόμαστε, θυμόμαστε με μίσος και γεμίζει με ξεσηκωμό τις φλέβες μας είναι δικό σου έργο. Όλα. Όλα εσύ τα δημιούργησες. Μίλησες για ρητορική μίσους φίλε; Φύγε από μπροστά μου! Ιδού, είμαι γεμάτος μίσος! Έχεις να πεις κάτι; Δεν μπορείς να με εμποδίσεις να μισώ τους διαβόλους με ψυχή δολοφόνου, τους βαρβάρους, τους τυράννους και εκείνους που στέλλουν πίσω από τα σιδερένια κάγκελα μια νεαρή γυναίκα μαζί με το έξι μηνών βρέφος της. Δεν μπορείς να με εμποδίσεις να μισώ τους στρατούς με τον αγκυλωτό σταυρό που έκαψαν ανθρώπους μέσα σε φούρνους, εκείνους που πυροβόλησαν τον Τσε, εκείνους που κρέμασαν τον Ντενίζ Γκεζμίς, εκείνους που έσφαξαν ένα εκατομμύριο ανθρώπους στη Ρουάντα με ππάλες, εκείνους που έκαψαν και γκρέμισαν τη Συρία, εκείνους που δολοφονούν Παλαιστίνιους, τους πλιατσικολόγους τζιχαντιστές που κόβουν κεφάλια ανθρώπων, εκείνους που μετέτρεψαν σε κόλαση το Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λιβύη και την Υεμένη! Δεν μπορείς να με εμποδίσεις να μισώ και εκείνους που δολοφόνησαν ανθρώπους στην πατρίδα μου και τους έθαψαν σε ομαδικούς τάφους, εκείνους που μοίρασαν στα δυο αυτή την πατρίδα σαν πεπόνι, εκείνους που ξερίζωσαν τις ελιές μας και έβαλαν στη θέση τους σημαίες.
Αυτός είσαι εσύ. Δεν σε αγαπώ. Καθόλου δεν σε αγαπώ. Δεν αγαπώ και όσους σε αγαπούν. Τους καραγκιόζηδές σου. Τους κόλακές σου. Τους γλείφτες σου. Δεν τους αγαπώ καθόλου μα καθόλου. Είσαι τόσο ξεφτιλισμένος, που ρίχνεις στη φυλακή μια νεαρή γυναίκα με το εξάμηνο βρέφος της, μια δασκάλα! Είσαι απεχθής! Είσαι ποταπός! Αλλά δεν παραλείπεις να δίνεις συμβουλές σε εμάς, παρά το γεγονός ότι έχασες όλα τα ανθρώπινα αισθήματά σου. Να, πάλι είσαι εδώ. Μάζεψες πάλι τους καημένους τους κοινοτάρχες σου γύρω από ένα στρογγυλό τραπέζι. Δίδεις συμβουλές! Κάντε συνομοσπονδία! Κάντε δύο χωριστά κράτη! Μην κοιτάς αυτούς που λένε μάλιστα. Εμένα να κοιτάς! Μην νομίζεις ότι είμαι μόνος! Υπάρχουν εκατοντάδες, χιλιάδες σαν εμένα εδώ. Μην κοιτάς που παραμένουν σιωπηλοί, ήρεμοι και σοβαροί! Εγώ γνωρίζω τους συμπατριώτες μου, εσύ δεν τους γνωρίζεις. Δεν μπορούν να τους συγκρατούν εσαεί αυτές οι αλυσίδες που τους πέρασαν οι κόλακες. Μια μέρα θα σπάσουν αυτές οι αλυσίδες. Θα ξεχυθούν στους δρόμους εκείνοι που δεν θα έχουν τίποτε άλλο να χάσουν εκτός από τις αλυσίδες που τους δένουν. Οι πλατείες θα γεμίσουν με φωνές! Και θα φωνάξουν πάλι όπως φώναζαν όλοι μαζί με μια φωνή «ο στρατηγός πίσω στην Ούρφα»! Δύο χωριστά κράτη είπες; Πάρε τα και χτύπα τα στη μάπα σου! Άμα δεν μοιράζεται η Τουρκία, γιατί να μοιραστεί η Κύπρος; Μην μας συγχύζεις με την Αλεξανδρέττα, με το Αφρίν! Η Κύπρος θα ενωθεί στο τέλος. Έστω και αν σκάσεις. Έστω και αν εκραγείς!
Αυτός είσαι εσύ. Δεν βρίσκω λόγια να σε περιγράψω. Ο κακός ήρωας όλων των μυθιστορημάτων, όλων των ταινιών! Ο δήμιος της δασκάλας Αϊσέ. Και από τώρα εχθρός του εξάμηνου βρέφους. Αν δεν θα σε αγαπά εκείνο το εξάμηνο βρέφος, γιατί να σε αγαπώ εγώ; Τι σου έκανε η δασκάλα Αϊσέ; Είπε «να μην πεθαίνουν παιδιά». Δεν μπορείς ποτέ να είσαι φίλος μου επειδή θεωρείς έγκλημα το να λέγεται «να μην πεθαίνουν παιδιά». Δεν θα μπορέσεις να γίνεις! Αν απόψε ματώνει η συνείδησή μου, αν άνοιξαν βαθιές πληγές στη συνείδησή μου, είναι επειδή τα χέρια μου είναι δεμένα μπροστά σε αυτή τη θηριωδία. Δεν μπορείς να ξέρεις τι φωτιά ανάβει στην ψυχή μου η σκέψη μιας μητέρας που θηλάζει το μωρό της στη φυλακή. Αλλά, τι καταλαβαίνεις εσύ από ματωμένη συνείδηση; Εσύ είσαι εκείνος που έριξε στη φυλακή μια μητέρα που είπε «να μην πεθαίνουν παιδιά». Εσύ είσαι εκείνος που μετέτρεψε σε κόλαση μια πατρίδα που ήταν σαν παράδεισος. Είναι ψέμα ότι είμαι από την ίδια φυλή μαζί σου! Αυτές είναι λέξεις ανεπαρκείς. Έχουμε ακόμα δρόμο μέχρι την κόλαση;
