Για όσους και όσες δεν διαβάσατε την είδηση...
Επιστολή προς τον υπουργό Εξωτερικών Ιωάννη Κασουλίδη, απέστειλε ο εκπρόσωπος του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) με αφορμή τις πρωτόγνωρες διώξεις δημοσιογράφων στην Κύπρο.
Ο ΟΑΣΕ, για όσους δεν το γνωρίζουν, είναι ο μεγαλύτερος διακρατικός οργανισμός για την προστασία της ασφάλειας στον κόσμο και αριθμεί 57 κράτη μέλη, στην Ευρώπη, τον Καύκασο, την Κεντρική Ασία και τη Βόρειο Αφρική, τις ΗΠΑ και τον Καναδά. Όλες οι ευρωπαϊκές χώρες φυσικά, ανάμεσά τους και η Κύπρος.
Το όνομά του ακούγεται μεταξύ πολλών άλλων στις αποστολές που διοργανώνει για την ομαλή διεξαγωγή και την επιτήρηση εκλογών, αλλά και στις σημαίνουσες παρεμβάσεις του, εκεί όπου παραβιάζονται θεμελιώδεις αξίες και ανθρώπινα δικαιώματα.
Για πρώτη φορά υπήρξε αυτού του είδους παρέμβαση προς την Κυπριακή Δημοκρατία και ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί τι σημαίνει αυτό, όχι μόνο ως προς την κίνηση αλλά, κυρίως, ως προς την εικόνα της χώρας μας στον ΟΑΣΕ και διεθνώς.
Γνωρίζοντας την εμπειρία αλλά και την ακεραιότητα του Ιωάννη Κασουλίδη, ως ανθρώπου και ως πολιτικού με μακρόχρονη πορεία στα της διπλωματίας είμαι βέβαιος πως δεν αισθάνθηκε καθόλου όμορφα όταν, στο κλείσιμο της καριέρας του κιόλας, έλαβε αυτή την ουδόλως κολακευτική επιστολή από τον ΟΑΣΕ.
Όσο τραγικό κι αν είναι όμως αυτό από μόνο του, υπάρχουν και χειρότερα. Διότι, αν μη τι άλλο, στην παρέμβασή του ο ΟΑΣΕ σημειώνει με ικανοποίηση την αντίδραση του Προέδρου της Δημοκρατίας στη συνεχιζόμενη προσπάθεια δίωξης και φίμωσης των δημοσιογράφων του «Πολίτη» και την παρεμπόδισή τους, όπως ορθά επισημαίνει, «να θίγουν θέματα δημοσίου ενδιαφέροντος».
Και τα χειρότερα, είναι αφενός μεν η σιωπή των πλείστων ΜΜΕ και των συναδέλφων μπροστά στα τεκταινόμενα, αφετέρου δε η στάση του γενικού εισαγγελέα ο οποίος πρωτοστατεί σ’ αυτή την προσπάθεια και ο οποίος οφείλει να γνωρίζει -και γνωρίζει πολύ καλά- τα ισχύοντα στον ευρωπαϊκό χώρο και κατ’ επέκταση στην Κύπρο, με δεσμεύσεις μάλιστα που το κράτος μας ανέλαβε στον τομέα αυτό.
Και τα οποία αυτή τη στιγμή, μέσα από δικές του αυθαιρεσίες καταπατούνται σε μία υπόθεση κιόλας στην οποία εμπλέκεται ευθέως η Νομική Υπηρεσία της οποίας προΐσταται. Αυτήν αφορά. Κάτι που θα έπρεπε να του… ξυπνά άλλες ευαισθησίες, με πρώτη την τήρηση απόστασης από την περί ης ο λόγος υπόθεση έτσι που να διασφαλίζεται η δική του αμεροληψία αλλά και η διασφάλιση του κύρους της Νομικής Υπηρεσίας το οποίο επί των δικών του ημερών είναι που έχει πληγεί, ανεπανόρθωτα μάλιστα, μέσω της υπόθεσης αυτής.
Μαζί πλέον και με την εικόνα της χώρας μας διεθνώς.
Τα όσα συμβαίνουν σε σχέση με τις διώξεις δημοσιογράφων σε μια χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, άλλης… προς το παρόν τουλάχιστον από την Ουγγαρία του Όρμπαν, είναι ντροπιαστικά και αδιανόητα.
Και το ίσως τραγικότερο όλων είναι πως δεν γίνεται αυτός ο βιασμός της δημοκρατίας και των ελευθεριών του Τύπου να καταγγέλλεται και να επισημαίνεται πρώτα από το εξωτερικό, την ώρα μάλιστα που εδώ υπάρχει μόνο ο φόβος και η σιωπή έναντι της αυταρχικής συμπεριφοράς του γενικού εισαγγελέα, σε ένα θέμα το οποίο όχι μόνο είναι δημοσίου ενδιαφέροντος αλλά ενδεχομένως να εμπεριέχει και ευθύνες, σοβαρότατες ευθύνες, για τον ίδιο τον δημόσιο αξιωματούχο ο οποίος πρωταγωνιστεί στις διώξεις εναντίον των δημοσιογράφων οι οποίοι το έφεραν στην επιφάνεια.
Πέρα λοιπόν, από την τουλάχιστον άνευρη και θλιβερά αντισυναδελφική στάση των πλείστων ΜΜΕ στη χώρα μας τα οποία δεν δείχνουν να αντιλαμβάνονται πως όταν η ελευθερία του Τύπου σε τέτοια μάλιστα θέματα ακρωτηριάζεται, το σκοτάδι που επιβάλλεται είναι εκτός από δική μας γιορτή και δική τους παραμονή, κατά τη λαϊκή ρήση…
…το ερώτημα που προκύπτει για άλλη μια φορά και το οποίο το διατυπώνουμε με ορατό τον κίνδυνο να κληθούμε και εμείς στην Αστυνομία για ανάκριση -στην Κύπρο της ΕΕ όχι την… Τουρκία του Ερντογάν- είναι ένα και βασικό: τι κάνουν οι άλλες εξουσίες για να προστατέψουν θεμελιώδη δικαιώματα του Τύπου στη διεκπεραίωση της αποστολής του;
Και παράλληλα, τι κάνουν για να διαφυλάξουν το πολίτευμα από την αυταρχική συμπεριφορά αξιωματούχων οι οποίοι δεν δείχνουν να αντιλαμβάνονται -όταν επηρεάζονται και οι ίδιοι ακόμη χειρότερα- πως το κράτος ούτε είναι, ούτε και μπορεί να γίνει φέουδό τους;
Πού πάει η δημοκρατία κύριε Αναστασιάδη, κύριοι υπουργοί, κύριοι βουλευτές και λοιποί και πώς νιώθετε αλήθεια να διοικείτε μια χώρα στην οποία το μοναδικό στήριγμα του Τύπου που τολμά να αγγίζει τέτοια θέματα έναντι αυτής της άλλοτε αδιανόητης καταστρατήγησης της ελευθεροτυπίας, είναι ο ΟΑΣΕ που σας εγκαλεί αυτή τη στιγμή;
Ως πότε αλήθεια θα κρύβεστε πίσω από το δάχτυλό σας φοβούμενοι την αντίδραση αυτών που αυθαιρετούν με αποτέλεσμα να περιορίζονται οι ελευθερίες συνεχώς και το κράτος που εσείς διοικείτε και το οποίο κάποτε περηφανευόταν για τις επιδόσεις του στις ελευθερίες αυτές να διασύρεται -και δικαίως- διεθνώς;
Εγώ στη θέση όλων σας και του καθενός και καθεμίας ξεχωριστά, θα ένιωθα ντροπή και ανεπάρκεια. Εσείς φυσικά, να μου πείτε, γιατί να το νιώσετε; Σάμπως θα σας τραβάει κανείς αύριο για ανάκριση;
Μπορεί και εσείς να έχετε τα… δίκιά σας. Το ρεζίλεμα το νιώθει κανείς όταν θέλει και μπορεί. Είναι κάτι σαν τη συνείδηση κι αυτό.
Αν υπάρχει, υπάρχει. Αν όχι, δεν επιβάλλεται. Για αυτό, συνεχίστε να σφυρίζετε αδιάφορα. Στην ανάγκη βγάλτε και καμιά ανακοίνωση. Έτσι, για το ξεκάρφωμα. Μέχρι που να ξυπνήσετε και να είναι αργά. Γιατί κάτι μου λέει πως ούτε και μετά από αυτό το ρεζίλεμα θα φροντίσετε να καταλάβετε ή να κάνετε κάτι; Έχω δίκιο;
