Τι ψηφίζουμε σήμερα; Άτομα, προεκλογικά προγράμματα, ιδεολογίες; Πώς ψηφίζουμε σήμερα; Με γνώμονα το παρόν, το μέλλον ή το παρελθόν; Είδαμε τη βδομάδα που πέρασε όλους τους κύριους υποψηφίους να παρελαύνουν από τους δέκτες των τηλεοράσεών μας. Μας έπεισε κάποιος από αυτούς ότι έχει τις λύσεις για τα προβλήματά μας. Έχει όραμα για την Κύπρο;
Το όραμα
Η χώρα μας ιστορικά, γεωγραφικά, πολιτικά, οικονομικά και πολιτισμικά χρειάζεται μια καλύτερη διαχείριση. Σε αυτό συμφωνούμε όλοι:
- Οφείλουμε να διαχειριστούμε την Ιστορία μας, δηλαδή το παρελθόν μας, για να το ξεδιαλύνουμε. Αυτό στην πράξη σημαίνει να λύσουμε το Κυπριακό. Η μη λύση είναι μια από τις κύριες πηγές των προβλημάτων μας. Κάνει τη σκέψη μας παρελθοντική, μετατρέπει την Ιστορία σε δίκοπο μαχαίρι που στρέφεται εναντίον μας, καλλιεργεί τη μικρόνοια, τον ανόητο εθνικισμό, μη επιτρέποντας στους πολίτες αυτής της χώρας να ωριμάσουν πολιτικά. Το δίλημμα είναι πλέον σαφές: είτε ολόκληρη η Κύπρος θα γίνει μέλος της ΕΕ είτε θα διχοτομηθεί οριστικά. Το βόρειο μέρος της, ανεξαρτήτως ονοματολογίας, θα λειτουργεί ως ένα προτεκτοράτο των Τούρκων και η νότια Κύπρος θα παραπαίει μεταξύ ευρωπαϊκής χώρας και οικονομικού προτεκτοράτου των Ρώσων.
- Η χώρα ως μέλος της ΕΕ οφείλει να εκμεταλλευθεί τη γεωγραφική της θέση. Η Κύπρος είναι σχετικά ένα μεγάλο νησί, με τη γεωγραφία να την ευνοεί. Πολύ μεγαλύτερη από τη Σιγκαπούρη, από τη Μάλτα και το Λουξεμβούργο. Και τις τρεις αυτές χώρες τις βλέπει πλέον με τα κιάλια. Η Κύπρος παραμένει στάσιμη, ενώ αυτές κινούνται προς το μέλλον, με αποτέλεσμα οι αποστάσεις να μεγαλώνουν και οι προοπτικές για μας να χάνονται.
- Η χώρα μας χρειάζεται εκδημοκρατισμό και ίση κατανομή βαρών και ευκαιριών. Σήμερα είμαστε όλοι εγκλωβισμένοι στα χέρια μιας κάστας λίγων οικογενειών, λίγων διεφθαρμένων πολιτικών, πολλών διεφθαρμένων δικηγόρων και λογιστών, η επιβίωση των οποίων εξαρτάται από το πόσο μικρή και ασήμαντη θα παραμείνει η χώρα μας. Αυτή η κάστα μάς οδηγεί από το 1960 και εξής σε πολιτικές περιπέτειες, σε εθνικές τραγωδίες, σε δήθεν οικονομικά θαύματα, παλινωδώντας και διανθίζοντας τις αναλώσιμες ζωές μας με νέες περιπέτειες, τραγωδίες και θαύματα.
Τι χρειαζόμαστε;
Η διαχείριση μιας χώρας όπως η Κύπρος, η οποία είναι μέλος μιας παγκοσμιοποιημένης αγοράς και κυρίως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, απαιτεί πολιτικό και τεχνοκρατικό προσωπικό που να μπορεί να αρθεί στο ύψος της πολυπλοκότητας των καιρών μας. Ποιος από τους 5 υποψηφίους του debate της περασμένης Δευτέρας μας έχει πείσει ότι είναι έτοιμος να αναλάβει αυτό τον ρόλο; Όλοι εμφανίστηκαν παντογνώστες. Σε μια σοβαρή χώρα, ωστόσο, δεν υπάρχουν καθολικά πνεύματα. Δεν μπορείς να κρίνεις μόνο τον υποψήφιο για την προεδρία, αλλά θα τον αξιολογήσεις κυρίως με βάση τα άτομα που τον περιστοιχίζουν.
Όλες οι ανεπτυγμένες και αναπτυσσόμενες χώρες κινούνται με ταχύτητα, επενδύοντας στην παιδεία, αγκαλιάζοντας την τεχνολογία, εισάγοντας την καινοτομία, εδραιώνοντας τη δημοκρατία και τον πλουραλισμό. Η δική μας κοινωνία πού κινείται;
- Η πολιτική μας ηγεσία εξαντλείται σε εύπεπτα συνθήματα, του τύπου «όλοι μπροστά, όλοι μαζί», στην πραγματικότητα όμως είναι υπηρέτες ενός πελατειακού και κορπορατίστικου συστήματος συμφερόντων ξένων προς τους πολίτες.
- Η επιχειρηματική τάξη έχει εκμεταλλευθεί την κρίση για να διαλύσει τη μεσαία τάξη και να οδηγήσει τις νεότερες γενιές στους μισθούς πείνας των 800 ευρώ. Οι γενεές που έρχονται δείχνουν να είναι πλέον χωρίς ελπίδα και χωρίς προοπτική.
- Η πλειονότητα των νέων ανθρώπων σπαταλιέται σε γήπεδα προσκυνώντας σώβρακα και φανέλες, με την ελάχιστη πολιτικοποίηση που έχουν να εξαντλείται στο δικαίωμα της ανωνυμίας του κάθε χούλιγκαν να ρίχνει φωτοβολίδες και να δέρνει απρόσκοπτα άλλους χούλιγκαν.
- Η παιδεία μας κατατρύχεται από παπάδες, θεολόγους, εξομολόγους σε μια προσπάθεια να σκοτώσουν και την τελευταία ικμάδα ελληνικής σκέψης και ευρωπαϊκού Διαφωτισμού που διαθέτει. Η ελληνική σκέψη γέννησε την ερώτηση και την αμφιβολία, ο Διαφωτισμός την επιστημονική σκέψη, οπότε μέσω αυτών προάγεται η συνεχής μάθηση. Αντίθετα, οι παπάδες τα ξέρουν όλα. Ό,τι χρειάζεται να ξέρεις έχει γραφεί πριν 2.000 χρόνια από κάτι ψαράδες στις όχθες της λίμνης της Γαλιλαίας. Ποιος θα βγει και θα μας πει επιτέλους ότι δεν υπάρχει ελληνοχριστιανικός πολιτισμός; Ότι από τη μια υπάρχει ο χριστιανισμός των μουλάδων και από την άλλη ο ελληνισμός και ο Διαφωτισμός ως στάση ζωής. Διαλέγετε και παίρνετε.
- Πέρα από την παιδεία, πάσχουμε και στα θέματα υγείας, αλλά και κοινωνικής πρόνοιας. Μια χώρα που δεν έχει σχέδιο υγείας, σοβαρό εκπαιδευτικό σύστημα και πρόνοια για τους μη προνομιούχους πολίτες της δεν έχει μέλλον, ούτε καν λογίζεται ως χώρα. Ποιος εξάλλου είναι ο συνεκτικός της κρίκος αν δεν είναι όλοι ίσοι σε κάτι. Τι ποιότητα και βάθος έχει η δημοκρατία της αν δεν διασφαλίζει έστω κάποια μίνιμουμ κοινά συμφέροντα για όλους;
Τι θα ψηφίσω;
Όπως αναφέρει ο συγγραφέας Ίγκερσολ Ρόμπερτς, πρέπει να υπάρχει «κάποιο λάθος στο κράτος όπου αυτοί που κάνουν τα περισσότερα έχουν τα πιο λίγα. Κάποιο λάθος υπάρχει, όταν η τιμιότητα φοράει κουρέλια και η αλητεία κοστούμια, όταν οι ευαίσθητοι, οι τρυφεροί τρώνε τα ψίχουλα κι οι πρόστυχοι την αμβροσία».
Τη βδομάδα που πέρασε όλοι ακούσαμε τους υποψηφίους για τις προεδρικές εκλογές. Σίγουρα δεν μπορώ να ψηφίσω κανέναν από τους Μιχάλη Μηνά, Χάρη Αριστείδου και Ανδρέα Ευσταθίου. Δεν μπορώ να δώσω την ψήφο μου στον Χρίστο Χρίστου γιατί διαφωνώ κάθετα με την ιδεολογία του. Δεν μπορώ να εμπιστευθώ τους κυρίους Λιλλήκα και Παπαδόπουλο διότι οι θέσεις τους στο Κυπριακό μόνο σε νέες περιπέτειες μπορούν να μας οδηγήσουν. Αναγκαστικά θα ψηφίσω στρατηγικά. Αυτή την Κυριακή και την επόμενη, ένας κάθε φορά, θα πάρουν την ψήφο μου οι κύριοι Μαλάς και Αναστασιάδης. Δεν μπορώ να απέχω από την ψηφοφορία. Ψηφίζω συνέπεια στις προσπάθειες για λύση του Κυπριακού και οικονομική σταθερότητα. Ψηφίζω όμως υπό διαμαρτυρία. Μπορούσαμε πολύ περισσότερα.
