Καθαρίσαμε τα σπασμένα γυαλιά, βάλαμε στην άκρη τις σπασμένες καρέκλες και τα σπασμένα τραπέζια, στήσαμε ξανά τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές μας και βγάλαμε την εφημερίδα. Μετατρέψαμε τα παράθυρά μας σε θέσεις με πολεμίστρες. Θα μας κάψετε; Κάψτε μας! Είστε ειδικοί στο να καίτε, να γκρεμίζετε. Ενώ τα έκανα αυτά, ήρθαν στο μυαλό μου τα λόγια που μου είπε κάποτε ένας αγαπητός φίλος. Είναι φωτογράφος ο φίλος μου. Διαθέτει φωτογραφείο στον ακριβώς κάτω όροφο από τον δικό μας, δηλαδή στον πρώτο όροφο. Μια μέρα μου είχε πει το εξής όταν είχε τοποθετηθεί βόμβα στο τυπογραφείο μας πριν χρόνια:
«Το τυπογραφείο είναι αλλού και η εφημερίδα σας εδώ. Πήγα και τους είπα. Αν προτίθενται να βάλουν βόμβα στην εφημερίδα, να αλλάξουν γνώμη. Αν το κάνουν, δεν θα καεί μόνο ο δεύτερος όροφος, θα τιναχτεί στον αέρα όλο το πενταώροφο κτήριο, διότι στην αποθήκη έχω τα φωτογραφικά μου φάρμακα».
Δεν ξέρω σε ποιον το είπε αυτό. Δεν τον ρώτησα.
Τι παράξενο, μέχρι το πρωί φύλαγαν στην πόρτα της εφημερίδας μας δύο αστυνομικά οχήματα. Μήπως η Αστυνομία εξομολογείται τις αμαρτίες της; Αφότου έμεινε παρατηρητής στους τόσους βανδαλισμούς που έγιναν εναντίον μας, ήρθε να μας προστατεύσει και κατά τη διάρκεια της νύκτας; Αγαπητέ γενικέ διευθυντή της Αστυνομίας κύριε Σουλεϊμάν. Από πότε σας ανησυχεί η σωματική μας ακεραιότητα; Μήπως αυτή η θηριωδία δεν διαπράχθηκε υπό την προστασία της Αστυνομίας; Εκείνες οι τεράστιες πέτρες μήπως δεν ρίχτηκαν στα παράθυρά μας μπροστά στα μάτια της Αστυνομίας; Ιδού, κοίτα. Ένας φίλος δημοσιογράφος, που παρακολούθησε απ’ έξω τα γεγονότα, μου είπε ότι ρώτησε την Αστυνομία «γιατί δεν επεμβαίνετε;» «Επειδή δεν υπάρχει οδηγία», του απάντησε. Επομένως, εσείς δεν δώσατε καν οδηγία για επέμβαση κατά αυτών των επιτιθέμενων. Τι είδους οδηγία δώσατε; Μήπως τους είπατε «πηγαίνετε, αλλά μην επέμβετε στους διαδηλωτές»; Μήπως τους είπατε «αφήστε τους να τους σκοτώσουν, αν είναι να τους σκοτώσουν»; Άρα δεν υπάκουσαν στις οδηγίες σας μερικοί αστυνομικοί που επέδειξαν αυτοθυσία, μας έσωσαν από τα χέρια των δολοφόνων που εισήλθαν στην εφημερίδα μας από το μπαλκόνι και εμπόδισαν ένα απόλυτο έγκλημα! Τι θα τους κάνετε; Θα τους τιμωρήσετε; Ιδού, δεν υπάκουσαν στις οδηγίες σας. Δεν επέτρεψαν τον στραγγαλισμό μας. Αξίζουν την τιμωρία, έτσι δεν είναι;
Συλλάβατε δύο πρόσωπα με μαχαίρια που χρησιμοποιούνται για κόψιμο γύρου, αλλά τα αφήσατε ελεύθερα σύντομα! Και μόλις αφέθηκαν ελεύθεροι, ευχαρίστησαν τον πρέσβη της Τουρκίας! Η πρεσβεία είναι χαρούμενη! Οι δολοφόνοι είναι χαρούμενοι! Εσύ κύριε Σουλεϊμάν, μήπως είσαι χαρούμενος; Και οι αστυνομικοί που συνέλαβαν αυτά τα δύο άτομα δεν γνώριζαν την οδηγία. Μήπως ανώτατος διοικητής στην Άγκυρα σας είπε πως «δεν θα συλληφθεί κανείς»; Μου φαίνεται ότι ξεχάσατε να το πείτε αυτό σε όλους τους αστυνομικούς που άλλαξαν τη βάρδια! Και εκείνοι έκαναν αυτό που ήταν φυσιολογικό. Αυτό που έπρεπε να γίνει. Εκείνοι τους συνέλαβαν, εσείς τους αφήσατε ελεύθερους.
Δεν είστε και δεν μπορείτε να είστε χαρούμενος γι’ αυτό σας το χάλι κύριε Σουλεϊμάν. Θα μετανιώνετε πολύ γι’ αυτές σας τις ενέργειες για όλη σας τη ζωή. Θα σας ακολουθεί αυτό το γεγονός όσο ζείτε. Η μεταμέλεια για το ότι κάνατε τα στραβά μάτια σε αυτήν την υστερία λιντσαρίσματος. Θα καρφώνεται στην ψυχή σας σαν αγκάθι ακόμα και σε κάθε σας ευτυχισμένη στιγμή. Δεν θα μπορείτε καν να απολαμβάνετε τις εκδρομές, το ψήσιμο σούβλας, το να ξαπλώνετε στον ήλιο στην παραλία και το να κάνετε περίπατο στο βουνό. Αλλά πάλι είστε τυχερός. Να είστε ευχαριστημένος που δεν πεθάναμε και μείναμε ζωντανοί. Πίστεψέ με, αν μας έπνιγαν, θα ήταν ανυπόφορες οι τύψεις στη συνείδησή σου. Δεν θα μπορούσε να σε παρηγορήσει απολύτως τίποτα. Ούτε η προδοσία μας, ούτε η ιδιότητά μας ως φίλοι των Ελληνοκυπρίων, ούτε η εχθρότητά μας προς τη μητέρα πατρίδα. Καμία οδηγία δεν αξίζει να χάσει ο άνθρωπος την ανθρωπιά του. Είτε αυτή η οδηγία είναι από τον σουλτάνο, είτε από τον βασιλιά, είτε από τον σάχη. Δεν αξίζει κύριε Σουλεϊμάν, δεν αξίζει. Ακόμα και αν τώρα δεν το καταλαβαίνεις, μια μέρα σίγουρα θα το καταλάβεις. Λέω όχι τώρα. Μια μέρα. Όταν έρθεις στην ηλικία που θα κάθεσαι στον κήπο του σπιτιού σου και θα είσαι ευτυχισμένος μόνο άμα μπορείς να χαϊδεύεις τα εγγονάκια σου.
Την αποκαλέσατε μαύρη μέρα; Πολύ σωστά! Μαύρη, κατάμαυρη μέρα. Μια μαύρη μέρα σαν εκείνη που δολοφονήθηκε στη Δερύνεια ο Τάσος, ο οποίος λιντσαρίστηκε και του έλιωσαν το κεφάλι. Πάλι όμως υπήρξε ένα όφελος, έτσι δεν είναι; Όλοι είδαν με ποια Τουρκία βρίσκονται αντιμέτωποι εδώ. Το είδαν και όσοι δεν πίστευαν προηγουμένως. Είδαν το πρόσωπό της όταν έπεσε η μάσκα του κατακτητή και όχι της δημοκρατίας και του συστήματος του δικαίου και της δικαιοσύνης. Εμείς είμαστε Κύπριοι και είμαστε εδώ. Εμείς είμαστε οι πανδοχείς. Εσύ είσαι ταξιδιώτης περαστικός!
