«Προκαταβολές συνολικού ύψους 48.087 ευρώ αφορούν σε έξοδα διαμονής στο Λονδίνο κατά το 2000 πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας (εκτός περιόδου θητείας του στο προεδρικό αξίωμα) [...]».
Αυτή ήταν η αναφορά στην ειδική έκθεση για το Υπουργείο Εξωτερικών η οποία βγήκε προχθές και με την οποία ξεκίνησε και συντηρήθηκε για μερικές μέρες η ψιθυρολογία αναφορικά με το ποιος ήταν ο πρώην Πρόεδρος. Αυτή που έπληξε -αδίκως- και τον Δημήτρη Χριστόφια.
Σημειώνω πως η σκωπτική αναφορά στην τελευταία Στήλη του 2017 νομίζω πως ήταν ξεκάθαρο και από τα όσα έγραψα ότι δεν υιοθετούσε και ούτε καν είχε να κάνει με την ουσία, αλλά με την αναφορά του τέως Προέδρου περί της προστασίας του κύρους του κόμματός του από τον ίδιο.
Ας το συνεχίσουμε από το «αδίκως». Διότι η ιστορία αυτή όχι μόνο δεν τιμά, αλλά, αντίθετα, διασύρει τον θεσμό του γενικού ελεγκτή. Ειδικά στη συνέχεια του χειρισμού. Ο οποίος θεσμός, και παρά τους αλαλαγμούς μαζών τις οποίες επιδέξια ξεσηκώνει ο συγκεκριμένος λαϊκίζοντας, βλέπει το κύρος του να μειώνεται μέρα με τη μέρα. Σταθερά και επικίνδυνα.
Αναλωνόμενο στα διάφορα κυνήγια μαγισσών τα οποία ξεκινά ο κ. Μιχαηλίδης συνεπικουρούμενος από φίλους του σε ΜΜΕ οι οποίοι κερδίζουν και οι ίδιοι μέσα από αυτά τα παιγνίδια, εις βάρος όμως του θεσμού και της σοβαρότητάς του.
Συγκρατούμαι εδώ και πολύ καιρό. Διότι πιστεύω στην προστασία και τη σημασία κυρίως των ανεξάρτητων θεσμών, τους οποίους άλλωστε και στηρίζω και προασπίζομαι, όταν λειτουργούν όπως πρέπει.
Των θεσμών οι οποίοι όμως ίσως χρειάζονται ακόμη μεγαλύτερη στήριξη κάποιες φορές. Ειδικά όταν μετατρέπονται σε άρμα και σε One Man Show αυτού που τους διοικεί. Και η Ελεγκτική ΥΠΗΡΕΣΙΑ είναι πλέον μια τέτοια περίπτωση. Δυστυχώς.
Όταν μάθαμε επιτέλους πως η (ανώνυμη) αναφορά αφορούσε τον Γιώργο Βασιλείου και ο ίδιος διαμαρτυρήθηκε για τα όσα συνέβησαν και τον κανιβαλισμό που υφίσταται, ο γενικός ελεγκτής αντέταξε, στο σύνηθες έντονό του ύφος -ίδιο σε προσωπικές αναρτήσεις του στο facebook και επίσημες ανακοινώσεις-, ότι η αναφορά αυτή (ανώνυμη πάντα) υπάρχει στην έκθεση της Ελεγκτικής από το 2010 (σ.σ. επί Γιωρκάτζη, σημειώνω, την οποία ο ίδιος κατηγόρησε τις προάλλες για ανεπάρκεια).
Και πως τώρα, εγώ θα πω τυχαία και παρότι ο κ. Βασιλείου είναι εκ των κύριων υποστηρικτών του Σταύρου Μαλά και ανθυποψήφιου του ηγέτη του κόμματος του γενικού ελεγκτή, του Νικόλα Παπαδόπουλου, προέκυψε και στην ειδική έκθεση για το ΥΠΕΞ.
Με κάποια ΜΜΕ (τυχαία πάντα, ίσως και εκ θαύματος για όσους τα πιστεύετε, εγώ λέω τυχαία σκέτο) να την παίρνουν χαμπάρι, παρότι ουδείς την είχε προσέξει στην ετήσια έκθεση της Ελεγκτικής όλα αυτά τα χρόνια.
Ο Γιώργος Βασιλείου εξήγησε πως ουδέποτε ενημερώθηκε για αυτή την οφειλή η οποία αφορούσε τα έξοδα παραμονής της οικογένειάς του όταν ο ίδιος είχε μεταβεί στο Λονδίνο διαγνωσμένος με όγκο στον εγκέφαλο και χρειάστηκε να μείνει εκεί για κάποιον καιρό.
Τα έξοδά του, ως πρώην Προέδρου της χώρας και διαπραγματευτή μας τότε με την ΕΕ, τα κάλυψε το Δημόσιο. Και αυτή ο ίδιος θεώρησε ότι ήταν μέρος τους αφού ουδέποτε το κράτος τού ζήτησε να καταβάλει τα χρήματα αυτά ή τον ενημέρωσε. Και για να φύγει η οικογένειά του από το ξενοδοχείο, κάποιος ανέφερε πως θα καλυφθούν αυτά τα έξοδα.
Δικαίως θα διερωτηθεί κανείς: Είναι φτωχός ο Βασιλείου; Κάθε άλλο. Εάν είχε κληθεί να τα πληρώσει και αρνηθεί, δεν θα το συζητούσαμε καν. Αλλά ουδέποτε του υποδείχθηκε πως το κράτος αποφάσισε να μην του καλύψει αυτά τα έξοδα -κι αυτό επιβεβαιώνεται από τις δηλώσεις του ίδιου του γενικού ελεγκτή!- και μια καλή πρωία είδε το όνομά του να διασύρεται στα ΜΜΕ, διότι ενεφανίσθη αίφνης σε ειδική έκθεση για το ΥΠΕΞ, έναν μήνα πριν τις εκλογές.
Τυχαία πάντα, το τσίμπησαν κάποια ΜΜΕ, τυχαία έγινε τώρα ζήτημα και τυχαία, υποθέτω, ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης, αντί να αισθανθεί μια κάποια ντροπή για τις διαστάσεις που πήρε η νέα παράστασή του στα Μέσα με το θύμα να μην γνωρίζει καν, βγήκε και πάλι σε ρόλο Ιαβέρη. Και υπεραμύνθηκε κιόλας, ως αλάνθαστος πάντα, του νέου λαϊκίστικου κατορθώματός του!
Με επισημάνσεις επιπέδου τόσο ποταπού που τρομάζει: «Το πιο πάνω ποσό περιλαμβάνει, εκτός από τα έξοδα διαμονής, και διάφορα άλλα έξοδα στα εν λόγω ξενοδοχεία (π.χ. mini bar, εστίαση, τηλεφωνήματα, καθαριστήριο, φιλοδωρήματα)».
Οι ανεξάρτητοι θεσμοί, λοιπόν, είναι πολύ σημαντικοί. Τόσο που πρέπει όλοι μας να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μην διασύρονται από τις εμμονικές συμπεριφορές οιουδήποτε τους διοικεί και νομίζει ότι δικαιούται να τους υποβιβάζει πότε σε προσωπικό του θίασο για προβολή κοιτάζοντας στο μέλλον και πότε, μέσα από τέτοια περιστατικά, σε κοινό πλυσταριό.
Εκεί όπου σε άλλες εποχές οι κατίνες περνούσαν την ώρα τους βγάζοντας άπλυτα, υπαρκτά ή φανταστικά, και χυδαιολογούσαν με υπερβολές και αθλιότητες. Τόσο εκστασιασμένες που κάποτε, στο… σπίτι, το φαΐ καιγόταν. Ενίοτε μαζί με το σπίτι.
Είναι ντροπή. Και κάποια στιγμή, αυτό το κακόγουστο νούμερο και ο χυδαίος λαϊκισμός πρέπει να αρχίσει να ελέγχεται. Διότι δεν είναι μόνο η προστυχιά με την υπόθεση Βασιλείου που μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι τα πράγματα έχουν ξεφύγει πλέον και οδηγούμαστε σε παράλληλες δομές.
Είναι κι άλλα πολλά. Και είναι πολύ ανησυχητικά για τη δημοκρατία. Πάρα πολύ.
