Ανατριχιάζει αληθινά ο Κύπριος πολίτης πώς σ’ αυτήν την πολύπαθη κοινωνία ένα βρέφος τριών μηνών μπορεί να κακοποιηθεί από τους γονείς του σε τέτοιο βαθμό ώστε να καταλήξει νεκρό.
Η δημοσιογραφική φρασεολογία είναι πενιχρή για να περιγράψει το φρικώδες έγκλημα.
Μόνο η φαντασία μπορεί να ικανοποιήσει σε κάποιο βαθμό τις εικόνες του μαρτυρίου που βίωσε εντελώς εν αγνοία του ένα βρέφος ούτε εκατό ημερών.
Και η θηριωδία του πατρός; Πώς να εξηγηθεί, πώς να ερμηνευθεί, με ποια λογική να γίνει κατανοητό κάτι τέτοιο.
Αυτές τις μέρες από τα ΜΜΕ και από τα κοινωνικά δίκτυα γινόμαστε μάρτυρες της θηριωδίας των εμπόλεμων στρατοπέδων στην ισοπεδωμένη Συρία. Φρίττουμε πραγματικά με τις εικόνες που φθάνουν σε μας. Σε βαθμό που ακόμα λίγο θα εθιστούμε στην ανοχή της παράνοιας του πολέμου.
Αυτό όμως που έγινε με το βρέφος από τους γονείς του, και ιδιαίτερα από τον πατέρα του, ξεπερνά κάθε αρρωστημένη φαντασία.
Το βρέφος υπέστη τον τραυματικό θάνατο απλά γιατί ως βρέφος έκλαιγε και διατάρασσε την ηρεμία του ενήλικα, ο οποίος προφανώς πριν αποφασίσει πως θέλει παιδί, δεν μπήκε σε κανέναν κόπο να σκεφτεί πως εκτός από τα μερικά δευτερόλεπτα ηδονής που προσφέρει μια συνουσία, το αποτέλεσμα είναι απείρως πολύ πιο σοβαρό και οι ευθύνες τού να είναι γονέας ξεπερνούν κατά πολύ την αδιαφορία και την απερισκεψία της όποιας περίστασης μπορεί να προηγηθεί.
Θέλουμε να πούμε πως αυτή η ευθύνη τού να είσαι γονέας είναι η μεγαλύτερη που μπορεί να χρεωθεί ένας άνθρωπος. Πατέρας και μητέρα. Ο πρώτος όμως έχοντας πίσω του μια ολόκληρη κουλτούρα ψευδοκυριαρχίας αφήνει συνήθως στη γυναίκα και τις δικές του ευθύνες, τις οποίες φυσικά αν δεν αγνοεί περιφρονεί σίγουρα.
Μεμονωμένο περιστατικό. Βεβαίως, αλλά πανίσχυρο αποκαλυπτικό δεδομένο πως πολλοί γονείς μπορεί να μην σκοτώνουν τα παιδιά τους, αλλά πάρα πολλοί επαναπαύονται στο γεγονός της απόκτησης απογόνου αγνοώντας πως μαζί με το παιδί οφείλουν να μεγαλώνουν και οι ίδιοι, αναγνωρίζοντας τη δυσκολία της ευθύνης, και να ωριμάζουν φυσικά ταχύτερα και συνειδητά.
Είναι τεράστια η ευθύνη να είσαι γονέας. Πόσοι κατανοούν αυτόν τον δύσκολο μονόδρομο του εξανθρωπισμού;
Βεβαίως και ο κατηγορούμενος δεν είναι ένοχος μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου. Δικαιούται να εκδικαστεί και να αποκαλυφθεί η αλήθεια: τι ήταν αυτό που τον έφερε στη θέση που βρίσκεται σήμερα.
