Την είδε στις 8 το πρωί να μπαίνει στον καθηγητικό σύλλογο ο συμπαθητικός θεολόγος κύριος Κώστας. Αυτή φορούσε ένα λεπτό πουλοβεράκι που τόνιζε τους απαλούς και λείους της ώμους. Είχε τη ματιά της ελαφίνας μα και ένα σκοτεινό βλέμμα γεμάτο μυστήριο. Ο κύριος Κώστας κάτι τέτοια τα είχε από καιρό λύσει. Ήταν σταθερός στις ιδέες του και στην πίστη του. Η τελευταία φορά που γεύτηκε αλκοόλ ήταν στη θεία λειτουργία της Κυριακής. Επίσης καλός καθηγητής και οικογενειάρχης με δάνεια και απ' όλα. Μα τώρα όχι, τώρα περνούσε αυτή και το σκίρτημα της καρδιάς του έφερε την πρώτη και βασική ραγισματιά στο βαρύ του ιδεολόγημα. Μου εκμυστηρεύτηκε τις σκέψεις του για να τις ακούσει και ο ίδιος. Για την πεντάμορφη βιολόγο. Η απάντηση δεν βρίσκεται πουθενά μου είπε στο τέλος και εγώ τον καταλάβαινα. Είναι όπως την αποτυχημένη διδασκαλία, συνέχισε, δίνει μόνο συσσωρευμένες πληροφορίες χωρίς την ποθητή για όλους παύση. Λες να είμαστε όλοι μια αποτυχημένη διδασκαλία; τον ρώτησα. Ναι, απαντά, και το πιο τραγικό είναι πως θεωρούμε και μας θεωρούν καλούς και σπουδαίους. Γιατί δεν καταλαβαίνει το σύστημα πως οι ψηλές ταχύτητες σκοτώνουν τον διάλογο, διαπίστωσα από τον λιτό διάλογό μας και του είπα καληνύχτα.
Η ιστορία
Δεν ξέρω πού θα πάει η ιστορία μας και μπορεί να μην έχει τελικά και μεγάλη σημασία. Όσο ζούμε στη σκλαβιά και τον φόβο του να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας, που είναι και η μόνη αλήθεια, άλλο τόσο θα παραπατούμε και θα αποτυγχάνουμε να διορθώσουμε το προφανές. Που είναι στην τελική η ερωτική διάθεση και ο αυθορμητισμός. Αυτή την έλλειψη μισούν και οι μαθητές και εμείς οι άθλιοι την ονομάσαμε χάσμα, που δεν υπάρχει. Απλά το κατασκευάσαμε μέσω της λέξης και ζούμε μέσα στη φυλακή αυτής της κατασκευής. Περίεργες καταστάσεις, που στην τελική αφορούν μόνο την παιδεία. Γιατί παιδεία είναι να ξεπερνάς τον εαυτό σου και όχι να εμμένεις στο καθιερωμένο που κάποιοι απερίσκεπτα όρισαν ως τέτοιο. Γιατί μπορεί να συνήθισες και τον βόθρο και να νομίζεις πως μυρίζεσαι τριαντάφυλλα. Τώρα μπορώ να σας πω και την αλήθεια. Η βιολόγος μας είναι αληθινά ωραία. Τόσο αληθινά που στο τέλος καταργεί και την έννοια της αλήθειας, ή έτσι το σκέφτομαι τώρα.
