Οι δημοσκοπήσεις πάνε κι έρχονται. Και έτσι θα συνεχίσουν τον μακρύ ανήφορό τους ώς την τελευταία εβδομάδα πριν από την Κυριακή των εκλογών.
Οι δημοσκοπήσεις τόσο πολλές εβδομάδες πριν από τις εκλογές αποκαλύπτουν μια κατανοητή βιασύνη. Τη βιασύνη να φωτογραφίσουν την προτίμησή τους ως προς το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Αυτές οι δημοσκοπήσεις δεν ενδιαφέρουν την κοινή γνώμη.
Από αυτές τις δημοσκοπήσεις όμως αποκαλύπτεται ένα πολύ σημαντικό εύρημα. Πως το ενδιαφέρον των πολιτών για την πολιτική σύγκρουση που προκαλεί η προεκλογική εκστρατεία αντί να είναι στα ύψη είναι πολύ χαμηλά.
Βέβαια, η προεκλογική ατμόσφαιρα έχει δηλητηριαστεί ήδη. Τα εκλογικά επιτελεία θα πρέπει αν δεν είναι ακόμα πολύ αργά να αποπειραθούν μια συνεννόηση αναμεταξύ τους. Έτσι όπως εξελίσσεται η σύγκρουση όλο και πιο λίγοι θα δίνουν σημασία στην όποια επιχειρηματολογία τους.
Μια σφυγμομέτρηση της κοινής γνώμης για το επίπεδο της προεκλογικής αντιπαράθεσης δεν θα έβλαπτε τα επιτελεία και τη στρατηγική τους.
Αντίθετα, ίσως και να βοηθούσε στην αναζήτηση κάποιας ποιοτικής υπεροχής του ενός από τους άλλους.
Οι πολίτες που η πλειοψηφία τους αδιαφορεί για την προεκλογική φλυαρία, στέλνουν ένα πολύ σημαντικό μήνυμα προς όλους. Όποιος είναι πιο προσεκτικός, πιο φρόνιμος και πιο λογικός θα κερδίσει την προσοχή τους. Όπως είναι σήμερα τα πράγματα με τον απανωτό ορυμαγδό των κομματικών ανακοινώσεων όλο και περισσότεροι πολίτες αποστρέφονται την κατάσταση και ασχολούνται με οτιδήποτε άλλο. Η απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών που τόσα χρόνια όλοι αποδέχονται τώρα φιγουράρει στην αδιαφορία που αποκαλύπτουν οι δημοσκοπήσεις.
Αν δεν γίνει κατορθωτή η αυτοσυγκράτηση όλων, στα πεδία των λεκτικών συρράξεων, το πιο πιθανό είναι να έχουμε μια προεκλογική εκστρατεία που θα αφορά μια απελπισμένη μειοψηφία. Και θα φτάσουμε στη μέρα της εκλογικής αναμέτρησης όπου η αποχή μπορεί να ξεπεράσει κάθε προηγούμενο.
