Οι υποθέσεις, Μάναφορτ και Μπράουντερ έφεραν και πάλι την Κύπρο στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος, ως «φορολογικό παράδεισο» και «πλυντήριο ξεπλύματος μαύρου χρήματος». Συνήθως, σε τέτοιες περιπτώσεις, ανακαλύπτουμε ξένα σκοτεινά κέντρα που επιχειρούν να αμαυρώσουν την εικόνα της Κυπριακής Δημοκρατίας και να πλήξουν τον αγωνιζόμενο λαό μας. Τα ίδια σκοτεινά κέντρα επικαλούμασταν και όταν κάποτε φιγουράραμε στις πρώτες θέσεις της λίστας με τις χώρες που πρωταγωνιστούσαν στο διεθνές κύκλωμα εμπορίας προσώπων.
Στην πραγματικότητα ουδέποτε υπήρξαν τέτοια ύποπτα κέντρα που θέλησαν να πλήξουν την Κυπριακή Δημοκρατία. Δεν χρειάζονταν, γιατί τα καταφέρνουμε πολύ καλά μόνοι μας.
Η ΕΕ και άλλες χώρες, εδώ και καιρό χτυπάνε καμπανάκι για τις ύποπτες οικονομικές δραστηριότητες που σχετίζονται με Ρώσους ολιγάρχες που χρησιμοποιούν την Κύπρο, για όχι και τόσο διαφανείς δοσοληψίες. Μόλις πριν λίγες μέρες, 17 ευρωβουλευτές ζήτησαν να σταματήσουμε να λειτουργούμε ως μακρύ χέρι της Μόσχας εξυπηρετώντας σκοπιμότητες που αγγίζουν ακόμα και θέματα παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Φαίνεται πως δεν έχουμε αντιληφθεί ότι αυτοβούλως μετέχουμε στην ΕΕ και οφείλουμε να λειτουργούμε με τους κανόνες που έχουν συναποφασιστεί. Νομίζουμε ότι μπορούμε να πατάμε σε δύο βάρκες χωρίς τον κίνδυνο να βρεθούμε στο νερό χωρίς σωσίβιο. Αν πραγματικά θέλουμε να καταστούμε ένα κανονικό κράτος, δεν πρέπει να εναποθέτουμε τις ελπίδες μας μόνο στη λύση του Κυπριακού. Πρωτίστως πρέπει να λειτουργούμε ως κανονικό κράτος, με κανόνες οι οποίοι θα εφαρμόζονται για το δημόσιο συμφέρον, το οποίο δεν ταυτίζεται πάντα με το συμφέρον κύκλων που θεωρούν την Κυπριακή Δημοκρατία ως τον αδύναμο ευρωπαϊκό κρίκο.
Δεν μπορούμε να παραβιάζουμε αρχές αβρόχοις ποσί και παράλληλα να απαιτούμε τον σεβασμό αρχών σε ό,τι αφορά το Κυπριακό. Δεν μπορούμε να γράφουμε στα παλαιότερα των υποδημάτων μας το Συμβούλιο της Ευρώπης, την Interpol, εταίρους στην ΕΕ, γιατί νομίζουμε πως εξυπηρετούμε τα στενά συμφέροντα κάποιων ημεδαπών και αλλοδαπών. Όσες φορές επιχειρήσαμε να ισορροπήσουμε σε τεντωμένο σχοινί μεταξύ Ανατολής και Δύσης πληρώσαμε ακριβό τίμημα. Οι κίνδυνοι από τέτοιου είδους συμπεριφορές είναι τεράστιοι και όσο υποκρινόμαστε ότι δεν τους αντιλαμβανόμαστε τόσο πιο μεγάλες είναι οι πιθανότητες να βρεθούμε εκτεθειμένοι έναντι της διεθνούς κοινότητας. Οι αρχές πρωτίστως πρέπει να γίνονται σεβαστές από τα μικρά κράτη, και η Κυπριακή Δημοκρατία δεν έχει την πολυτέλεια να τις παραβιάζει.
