Έσκασε στα γέλια ένας φίλος μου, ο οποίος είδε ότι έγραψα για τις επαύλεις εκατομμυρίων στερλινών του πρωθυπουργού μας Χουσεΐν Όζγκιουργκιουν στον Άγιο Επίκτητο και στο Μπέλλα Παΐς. «Γιατί γελάς», τον ρώτησα. «Φυσικά γελώ», μου είπε, «γίνεται να ρωτάς κάποιον πού τα βρήκε σε ένα τέτοιο βρόμικο σύστημα της αρπαγής;» «Ποτέ δεν ρώτησα και δεν θα ρωτήσω κάτι τέτοιο», του είπα, «απλώς έγραψα την περιουσία του». Δεν είμαι εξ εκείνων που ζητούν τη θέσπιση νόμου για το «πόθεν έσχες». Πάντα γελώ όταν ρωτάνε πού τα βρήκες. Έρχεται στο μυαλό μου πάλι εκείνο το ρωσικό ανέκδοτο. Ένας Ρώσος χωρικός βάζει τον μπαλτά στην πλάτη του και προχωρά. Ένας άνδρας τον προλαβαίνει και τον ρωτά: «Τι ωραίος μπαλτάς, πού τον βρήκες;» Ο άλλος δεν του απαντά. Δεν γυρίζει καν να τον κοιτάξει. Όμως, ο άνδρας δεν σταματά να τον ακολουθεί. Πάλι τον φτάνει και τον ρωτά: «Τι ωραίος μπαλτάς, πού τον βρήκες;» Ο άλλος πάλι δεν έδωσε σημασία, δεν απάντησε και συνέχισε τον δρόμο του. Όταν ο άνδρας επέμεινε και τον ρώτησε ξανά, ο άλλος τα πήρε στο κρανίο. Κατεβάζοντας τον μπαλτά από τον ώμο, τον έσφαξε και τον έγδαρε! Ύστερα, καθώς καθάριζε το αίμα του μπαλτά από το γιλέκο του, μονολογούσε μουρμουρίζοντας: «Πού τον βρήκες, πού τον βρήκες. Τον αγόρασα μωρέ!»
Τώρα ποιον να επιχειρήσω να ρωτήσω εδώ πού τα βρήκε; Άμα ο αδελφός μας από την Τραπεζούντα έβγαλε προς πώληση πολλά στρέμματα γης στην Καρπασία, μήπως τον ρωτάει κανείς πού τα βρήκε; Μήπως ρωτάει κανείς εκείνους οι οποίοι κτίζουν ξενοδοχεία πέντε αστέρων με θέα τη θάλασσα στην Κερύνεια πού βρήκαν τη γη; Άμα αυτά δεν ερωτούνται, γιατί να ρωτήσω τον κ. Χουσεΐν πού βρήκε τα χρήματα; Μήπως γίνεται να υποβάλλετε μια τόσο παράλογη ερώτηση όπως το «πόθεν έσχες» σε χώματα όπου ανθίζει το πλιάτσικο; Κοιτάξτε για παράδειγμα, ο Ισμέτ Χαμζά δεν πήρε τίποτα στον βορρά αν και άφησε τόση περιουσία στον νότο. Γι’ αυτό και όταν πέθανε, η κληρονομιά του γράφτηκε με μια και μόνο φράση στην ταφόπετρά του: «Ένα θύμα στέγασης»! Όχι βασιλιάς στέγασης, θύμα στέγασης. Μπορεί να ρωτήσω τον Ισμέτ Χαμζά γιατί έγινε θύμα στέγασης, αλλά δεν θα ρωτήσω τους βασιλιάδες του είδους πού τα βρήκαν. Ποτέ δεν υποβάλλω σε κανέναν ερωτήσεις, την απάντηση των οποίων γνωρίζω. Μήπως ρώτησα ποτέ πού τα βρήκε ο άνδρας, ο οποίος ήρθε με τις σαγιονάρες σε αυτό το νησί το 1974, αλλά τώρα είναι ένας από τους 5-10 δισεκατομμυριούχους μας; Γιατί να ρωτήσω πού τα βρήκε ο άνδρας, ο οποίος ενώ το 2002 είχε μια χρεωκοπημένη εταιρεία στην Τουρκία, άνοιξε ξαφνικά η τύχη του στην Κύπρο και τώρα είναι αυτοκράτορας των ξενοδοχείων και των καζίνων; Τι με νοιάζει εμένα αν κάποιος έχει γίνει ένας από τους δισεκατομμυριούχους τους οποίους δείχνουν με το δάχτυλο, ενώ κάποτε επαναλάμβανε το τροπάρι «γυρίζω και κλαίω στους δρόμους του Λονδίνου»; Μήπως γίνεται να ρωτήσει κανείς πού τα βρήκαν εκείνοι οι οποίοι τώρα θεσπίζουν νόμους που καταστρέφουν την κοινωνία στο εργοστάσιο τσιγάρων του Διανέλλου και Βεργόπουλου όπου κάποτε παράγονταν τα τσιγάρα «Lucky Dream», εκείνοι οι οποίοι δίδουν ψεύτικους τίτλους ιδιοκτησίας για τα εδάφη λάφυρα στους ερχόμενους από το εξωτερικό και γέμισαν τις τσέπες τους χάρις σε αυτό; Πόσο αδαείς είστε. Ρωτήστε τους να σας πουν! Θα σας πουν τα έκλεψα; Θα σας πουν έγινε δική μου τώρα η γη του Γιώργου, του Γιάννη, του Κωστή; Πόσες φορές σας το είπαν, αλλά φαίνεται πως δεν το έχετε καταλάβει. Χύσαμε αίμα, τα πήραμε, έγιναν δικά μας. Αυτοί οι τίτλοι ιδιοκτησίας δεν είναι ψεύτικοι. Όχι! Είναι ματωμένοι τίτλοι ιδιοκτησίας! Ο τουρκικός στρατός θα μείνει εσαεί εδώ και θα είναι ο φρουρός αυτών των ματωμένων τίτλων ιδιοκτησίας!
Σταματήστε. Μην ρωτάτε πλέον κανέναν πού τα βρήκε. Αν εσείς δεν μπορέσατε να βρείτε πουθενά, να τα έχετε με την τύχη σας. Είστε σαν εκείνο το παιδί που βρήκε μερικές εκατοντάδες λίρες, δεν τις έβαλε στην τσέπη και έψαξε τον ιδιοκτήτη των χρημάτων αυτών για να τα επιστρέψει. Είστε από τους Κύπριους των οποίων εξαλείφεται η γενιά σε αυτό το νησί. Όταν εξαλειφθείτε και εσείς εντελώς, δεν θα απομείνει κανείς εδώ από εκείνους που αποκαλούν «βλάκες». Και κανείς δεν θα ρωτάει κανέναν πλέον πού τα βρήκε. Αυτό είναι το νησί των ξύπνιων. Δεν είναι το νησί των κορόιδων. Δεν υπάρχει ψωμί για όσους δεν τρώνε και δεν τρέφονται με λάφυρα!
Τώρα στη θέση του παλιού εργοστασίου ελαιόλαδου στην Κερύνεια κτίζεται ένα ξενοδοχείο πέντε αστέρων. Γίνεται να ρωτήσει κανείς πού τα βρήκες; Τον Απόστολο Ανδρέα και τον Απόστολο Βαρνάβα, το Βαρώσι, τη Μόρφου, την Κερύνεια και την Καρπασία. Γίνεται να ρωτήσει κανείς πού τα βρήκες
