Το Πόθεν Έσχες της υποκρισίας (Η άποψη του ΠΟΛΙΤΗ)

Μόνο ως εμπαιγμός της νοημοσύνης των πολιτών μπορεί να χαρακτηριστεί η χθεσινή δημοσιοποίηση του περιβόητου Πόθεν Έσχες του Προέδρου της Δημοκρατίας, του προέδρου της Βουλής, υπουργών, βουλευτών και ευρωβουλευτών. Ακόμη μεγαλύτερος θα είναι ο εμπαιγμός όταν δημοσιοποιηθούν και οι δηλώσεις χιλιάδων άλλων, αν και εφόσον τελικά εφαρμοστεί ο δεύτερος νόμος για το Πόθεν Έσχες που «πιάνει» τους υπόλοιπους αξιωματούχους και δημόσια εκτεθειμένα πρόσωπα. Η σπουδή των ελεγχομένων, εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας, να δημοσιοποιούνται όλες αυτές οι δηλώσεις, όπως κατατίθενται, χωρίς ουσιαστικό έλεγχο, ουδόλως εξυπηρετεί τη φιλοσοφία τού να ελέγχονται οι αξιωματούχοι κατά πόσον έχουν χρησιμοποιήσει τη θέση τους για αθέμιτο πλουτισμό. Η δημοσιοποίηση εξυπηρετεί μόνο το κουτσομπολιό. Το τι έχει ο καθένας και πώς το απέκτησε πριν διοριστεί ή εκλεγεί είναι ένα πράγμα και δεν θα έπρεπε να απασχολεί τη δημοσιότητα. Το ερώτημα είναι όταν φεύγει τι έχει, ή καλύτερα τι επιπλέον έχει. Το «όλα στη φόρα» είναι σύνθημα που αξιοποίησαν νομοθετική και εκτελεστική εξουσία για να απομακρύνουν τους πολίτες από την ουσία.
Έστω και αν σχολιαστεί τι και πόσα έχει ο καθένας, έστω και αν κατακριθεί, η ουσία θα παραμείνει η ίδια. Το θέμα θα ξεχαστεί, αφού κάποιο άλλο θα το καλύψει. Και αυτό το γνωρίζουν οι ελεγχόμενοι.
Αν συνεπώς θέλουν να είναι ειλικρινείς οι νομοθέτες μας πρέπει να εστιάσουν στην ουσία. Η επίτροπος Προσωπικών Δεδομένων είχε πρόσφατα εισηγηθεί στον υπουργό Δικαιοσύνης και στον γενικό εισαγγελέα η δημοσιοποίηση των δηλώσεων να γίνεται με κριτήρια, όπως συγκεκριμένο ποσοστό αύξησης της περιουσίας μετά την ανάληψη σχετικού αξιώματος. Για να διαπιστωθεί βεβαίως ποιος εμπίπτει σε αυτό το κριτήριο συνεπάγεται ενδελεχής έρευνα από την αρμόδια επιτροπή. Άρα, ο σκοπός επιτυγχάνεται χωρίς η ουσία να χάνεται στο κοινωνικό σχόλιο.
Θα τολμήσουν; Και πόσο αυτό είναι εφικτό όταν αρμόδια επιτροπή για να ελέγχει (όπως ελέγχει) τις δηλώσεις είναι κοινοβουλευτική επιτροπή με πρόεδρο και μέλη βουλευτές, δηλαδή ελεγχόμενους, με τα πρόσωπα που ορίστηκαν από τα κόμματά τους να μην έχουν εξειδικευμένες γνώσεις;