Διαβάζεται και σαν τρέιλερ για επικείμενο reality και θα μπορούσε να διαβαζόταν με το γνωστό δραματικό ύφος. Ελάτε να το δοκιμάσουμε!
Τρία κόμματα… Δύο βδομάδες… Δεκάδες χιλιάδες τηλεφωνήματα… Δεκάδες χιλιάδες μπινελίκια από τους έξαλλους παρενοχλημένους αποδέκτες… Μία προεκλογική εκδήλωση η οποία βαφτίστηκε αντικατοχική… Ένα άγαλμα της Ελευθερίας… Εκατόν πενήντα νομάτοι μάξιμουμ… Καμιά δεκαριά ορθογραφικά του (Λ)Άθως Αντωνιάδη… Ξαικυνάμαι!». Και το κλείσιμο του τρέιλερ: «’Ποιου η Μάμα του Θέλει να τον Κάμει Πρόεδρο;’. Καθημερινά πλέον στις οθόνες σας!».
Σημειώστε πως, μέχρι και η ίδια η επίτροπος Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, την οποία επίσης ενόχλησε το επιτελείο Νικόλα(!), έβγαλε ανακοίνωση και έκανε παρατήρηση στο αππωμένο για τις κλήσεις. Και τελικά; Τελικά, τα τρία κόμματα με τις δεκάδες χιλιάδες των κλήσεων, κατάφεραν να μαζέψουν καμιά 150ριά άτομα. Άντε να ήταν διακόσια!
Τζάμπα πήγαν τα τηλέφωνα -όχι ότι υπάρχει τίποτα οικονομικό θέμα, μόνο και μόνο τα fees της εποχής της Beogradska Banka (βλέπε Μιλόσεβιτς) φτάνουν για γενιές ολάκερες- αλλά μεγάλο ρεζιλίκι. Εγώ νομίζω την επόμενη φορά να τους βάλουν να παίζουν μουσικές καρέκλες για να φαίνονται περισσότεροι.
Ήταν η επίσημη πρώτη του Νικόλα σε προεκλογικό ύφος έστω και εάν το ήθος ήταν εκ των πραγμάτων… αθέατο αφού η διαλυμένη παρέλαση στήθηκε στη μνήμη των νεκρών του 1974 και στις πλάτες των συγγενών τους. Εάν έστηνε ένα μπουφέ -εκεί στο άγαλμα- και τους έλεγε ελάτε για ποτό και τσιμπήματα, θα μάζευε τουλάχιστον έναν αξιοπρεπή αριθμό.
Ο Ψευτονικολής όμως, απτόητος. Συνεχίζοντας τη σύμπλευση με το Κόμμα «Αναγέννηση» στα κατεχόμενα, το κόμμα των εποίκων, ζήτησε «αλλαγή στρατηγικής στο Κυπριακό», χωρίς φυσικά να μπορέσει για άλλη μια φορά να εξηγήσει ποια θα είναι και πώς θα την πετύχουμε. Αυτό όμως το έχουμε ξαναδεί.
Αυτό που δεν ξανάδαμε ήταν η ατάκα «εμείς είμαστε με τους Ελληνοκύπριους» (sic). Που πάει να πει πως οι άλλοι δεν είναι. Αυτό βεβαίως και υπονοούσε. Είναι όμως ένα πράγμα το να ξεκατινιάζεται κανείς στο twitter κι άλλο το να βγαίνει δημόσια και να λέει μια τόσο βαριά μπηχτή, ειδικά όταν ο βίος και η πολιτεία του άλλα είναι που λένε. Διότι, μπορεί ο Νικόλας ακολουθώντας τις εντολές των επικοινωνιολόγων που πληρώνει -άμα είναι έτσι τώρα, φανταστείτε πώς θα ήταν και χωρίς αυτούς η εικόνα του- να έχει μαζευτεί σχετικά από το Κραν Μοντανά και μετά, όμως, δυστυχώς το τι έκανε πριν δεν τον βοηθά καθόλου.
Ένας άνθρωπος ο οποίος -εν αντιθέσει, ντε και καλά, με τους άλλους- «είναι με τους Ελληνοκύπριους», θα έπρεπε στοιχειωδώς να είχε στηρίξει τον ηγέτη που εκείνοι είχαν εκλέξει και τους διαπραγματευτές, χαλιναγωγώντας τόσο τα πάθη που είχε μαζέψει (σ.σ. από την εποχή που ο ηγέτης τού χάλασε το deal της Πλωτής) αλλά και τη δίψα του για την εξουσία. Από υπευθυνότητα αλλά και από την ιδιότητα αυτού που είναι «με τους Ελληνοκύπριους».
Αντί αυτού ο Νικόλας συμπεριφέρθηκε με απίστευτη ανευθυνότητα έναντι της κρίσιμης διαπραγμάτευσης που έκανε ο ηγέτης των… δικών του -των Ε/Κ ντε- και μέχρι και τις προάλλες, θύμιζε παλιόπαιδο την ώρα που θα έπρεπε να ήταν με τους Ελληνοκύπριους. Το μασκάρεμα είναι των τελευταίων ημερών. Και από ατάκες σαν κι αυτές το μασκάρεμα πάει περίπατο!
Τι να σας πρωτοθυμίσω; Το ότι δεν βρήκε ποτέ ούτε ένα θετικό πράγμα να πει έτσι που να βοηθήσει τους Ε/Κ να καταλάβουν και να κρίνουν; Αυτό ας πούμε ότι είναι άποψη ανάλογη της δικής του αντίληψης έστω.
Το ότι παραποιούσε το καθετί για να κάνει μικροπολιτική και όταν ο Τύπος αλλά και οι άλλοι πολιτικοί τον ξεμπρόστιαζαν για τα αμέτρητα ψέματα και τις διαστρεβλώσεις του -σε κρίσιμα εθνικά θέματα- αντί απολογίας έλεγε το επόμενο ψέμα και έκανε την επόμενη διαστρέβλωση;
Ή μήπως ότι κινδυνολογούσε συνεχώς, σύγχυζε και πανικόβαλλε ένα μέρος της κοινής γνώμης με τα ψέματά του, χωρίς ποτέ να διορθώνει κάτι όταν αποδεικνυόταν συνεχώς ότι εψεύδετο και ότι το μόνο που έκανε ήταν να οξύνει συνεχώς με διαστρεβλώσεις το κλίμα, χωρίς να εισηγείται ποτέ οτιδήποτε εποικοδομητικό, σαν κοινός -καθημερινός- τραμπούκος;
Ή άραγε το ότι ταλαιπωρούσε τον τόπο λέγοντας ψέματα ότι δεν ενημερωνόταν, όταν έστελνε για ώρες ολάκερες τους δικούς του στο Προεδρικό να δουν τα έγγραφα των συνομιλιών προκειμένου να βγει μετά στο twitter και τα ΜΜΕ και να παρουσιάζει αλλοιωμένο το περιεχόμενό τους, αυτών για τα οποία κατά τα άλλα δεν τον ενημέρωναν; (!)
Ένας άνθρωπος λοιπόν ο οποίος μέχρι σήμερα δεν έχει κάνει τίποτα άλλο από του να σαμποτάρει τα πάντα και να κάνει τραμπουκισμούς, να λοιδορεί τον Πρόεδρο ακόμη και σε πολύ κρίσιμες στιγμές ότι αποδέχεται τις θέσεις των Τούρκων, να ψεύδεται και να διαστρεβλώνει σε μόνιμη βάση…
και όλα αυτά για να καταφέρει να κερδίσει μια καρέκλα μέσα από αυτήν την πρωτοφανή, ακόμη και για τα δικά μας δεδομένα, ανήθικη πόλωση που καλλιέργησε χωρίς να έχει τίποτα να προτείνει και να πει πέραν της εξύβρισης των αντιπάλων του και της μείωσης του πατριωτισμού τους νυχθημερόν, αυτός λοιπόν ο άνθρωπος είναι ο τελευταίος ο οποίος μπορεί εκ των πεπραγμένων του να εκστομίσει το «είμαστε με τους Ε/Κ».
Πέρα από το ότι και αυτό από μόνο του είναι ακραία ανήθικο ως πολιτική θέση, λόγω του υπονοουμένου που αφήνει. Και το οποίο, επιμένω, αν δει κανείς τα γεγονότα, όχι μόνο δεν στηρίζεται αλλά μάλλον το αντίθετο είναι που ισχύει εκ του αποτελέσματος.
Ο Νικόλας προσπαθεί να αντιγράψει τον Τραμπ. Και όλα όσα ανέφερα πιο πάνω, μαζί με αμέτρητα άλλα, αυτή την κακή αντιγραφή δείχνουν, όσο κι αν ταιριάζουν και απόλυτα με το πολιτικό του επίπεδο και ήθος.
Το θέμα είναι πως πέρα από την αντιγραφή, αυτά δύσκολα περνούν εδώ. Όπως βεβαίως και το να προσπαθεί να κάνει προεκλογικές συγκεντρώσεις ασελγώντας στη μνήμη όσων χάθηκαν το 1974 και στον πόνο των ανθρώπων τους, νομίζοντας πως τα λεφτά της μάμμας του και τα call centers θα καλύψουν την αθλιότητα του πράγματος.
Ελπίζω κάτι να κατάλαβε. Νομίζω πως ναι. Αλλά δυστυχώς, είναι αδίστακτος. Και απλώς δεν ενδιαφέρεται. Είναι άξιος για όλα, διότι δεν είναι ούτε με τους Ε/Κ, ούτε με κανέναν. Μόνο με τη μωροφιλοδοξία και την κενότητά του είναι. Και το προχθεσινό το αποδεικνύει για άλλη μια φορά.
