Εάν ο λαϊκισμός ήταν ποινικό αδίκημα, πολλοί θα κατέληγαν στη φυλακή. Πάρα πολλοί. Αυτοί όμως θα πήγαιναν ισόβια. Μιλάμε, με τίποτα δεν θα τα γλύτωναν!
Δεν είναι τόσο το ότι λαϊκίζουν. Είναι, αφενός μεν, η συχνότητα που το κάνουν –δεν κάνουν και τίποτα άλλο όταν δεν διαστρεβλώνουν–, αφετέρου, δε, η έλλειψη της όποιας συστολής αλλά και συναίσθησης πως με κάποια τουλάχιστον πράγματα δεν γίνεται να το κάνουν.
Και το Κυπριακό, στη φάση του αυτή ακόμη περισσότερο, είναι ένα από αυτά. Όταν προσπαθούν όχι μόνο να χαϊδέψουν τα αφτιά του κόσμου, αλλά και να καλλιεργήσουν την εντύπωση ότι μπορούμε να πετύχουμε ξαφνικά πράγματα εξωπραγματικά, χωρίς φυσικά να εισηγούνται και τη μέθοδο αφού το ανέφικτο δεν έχει μέθοδο…
… και όλα αυτά, απλώς και μόνο για να κάνουν το κομμάτι τους προεκλογικά χρησιμοποιώντας την πιο κρίσιμη στιγμή για το θέμα της επιβίωσής μας ως κράτους και ως κοινωνίας, τότε αυτή η Ανίερη Τριάδα των προσωπικών φιλοδοξιών και συμφερόντων γίνεται εξαιρετικά επικίνδυνη απλώς και μόνο για να πετύχει τα δικά της.
Δεν μπορεί, λ.χ., ένας υπεύθυνος πολιτικός –πόσω δε μάλλον τρεις– να έρχεται εχθές (20/06/2017) και να θέτει ως όρο, έναν από τους πολλούς, αυτό: «Πλήρης αποχώρηση του συνόλου των ξένων στρατιωτικών δυνάμεων από το νησί πριν από την έναρξη εφαρμογής της λύσης».
Ποτέ δεν συζητήθηκε κάτι τέτοιο και όλοι μπορούμε να καταλάβουμε το γιατί, πέρα και από τη μικρή αλλά σημαντική λεπτομέρεια ότι στα «ξένα στρατεύματα» δεν περιλαμβάνεται μόνο ο Αττίλας αλλά και η ΕΛΔΥΚ, μαζί με άλλα τμήματα τα οποία επίσημα δεν ήρθαν ποτέ.
Συζητείται, λοιπόν, η αποχώρηση πριν από τη λύση του 75% των κατοχικών στρατευμάτων τα οποία, σημειώστε, ήδη μειώθηκαν πολύ μετά το πραξικόπημα στην Τουρκία. Με τα υπόλοιπα να αποχωρούν σε 18 μήνες. Και στο μεσοδιάστημα να παραμένουν σε ένα στρατόπεδο και μόνο, υπό την εποπτεία της UNFICYP.
Εάν, λοιπόν, είναι κόκκινη γραμμή και συνεπώς κάτι εφικτό η «πλήρης αποχώρηση του συνόλου των ξένων στρατιωτικών δυνάμεων από το νησί πριν από την έναρξη εφαρμογής της λύσης» και εάν οι προτάσεις της Ανίερης Τριάδας γίνονται για να ανακοπούν οι «συνεχείς υποχωρήσεις» Αναστασιάδη, μία εκ των οποίων τάχα, κατά τον Νικόλα, αφορά και αυτό το θέμα…
… τότε τι πρέπει να πει κανείς για τον πατέρα του, ο οποίος όχι μόνο δεν ζήτησε «πλήρη αποχώρηση του συνόλου των ξένων στρατιωτικών δυνάμεων από το νησί πριν από την έναρξη εφαρμογής της λύσης», αλλά τόσο στις 08/03/2004 –πριν από το δημοψήφισμα– όσο και και στις 16/05/2005, δηλαδή έναν χρόνο ΜΕΤΑ από αυτό, είχε προτείνει και συνεπώς αποδεχθεί παραμονή 2.500 Τούρκων στρατιωτών για 29 μήνες, με ορίζοντα πλήρους αποχώρησης το… 2015; Έντεκα χρόνια!
Θα αποφύγω τον πειρασμό να εισηγηθώ τους αρμόζοντες χαρακτηρισμούς. Όχι μόνο διότι ο Τάσσος Παπαδόπουλος δεν ζει πλέον, αλλά και γιατί εδώ θα ήταν άδικο. Εκείνος, με όσα καταστροφικά και εάν έκανε και παρά την αίσθησή του ότι όλος ο πλανήτης ήταν κουτόφραγκοι και θα μπορούσε να τους κοροϊδεύει ες αεί, είχε τουλάχιστον συναίσθηση μιας πραγματικότητας. Και της γελοιότητας ακόμη περισσότερο.
Αυτοί οι τρεις, ο γιος του, ο Σιζόπουλος και η Θεοχάρους, ολοφάνερα δεν την έχουν. Ειδικά της γελοιότητας. Για αυτό και δεν θέλουν να καταλάβουν πως, ναι, αρκετοί θα διαβάσουν τις χυδαία λαϊκίστικες προτάσεις τους και θα αππωθούν νομίζοντας ότι είμαστε περίπου καμιά υπερδύναμη και πάμε στη Γενεύη να διαπραγματευτούμε από θέση ισχύος και επιβολής των όρων μας και όχι μια μικρή χώρα που κινδυνεύει να χάσει οριστικά το 40% των εδαφών της...
... πλην όμως, ο περισσότερος κόσμος θα καταλάβει ξανά πόσο επικίνδυνοι και ανεύθυνοι είναι οι τρεις με όλα τα τρελά που προτείνουν αίφνης και θα διερωτηθεί: γιατί άραγε, εάν μπορούσαν να γίνουν αυτά, δεν τα είχαν καταθέσει ενωρίτερα; Μαζί με την εξήγηση για το πώς μπορούμε να τα επιτύχουμε. Και τότε αλλά και τώρα.
Φυσικά η έγνοια τους είναι απλώς να λαϊκίσουν. Και να παρουσιάσουν εαυτούς ως τους γνήσιους πατριώτες, υπονοώντας ότι οι άλλοι υπολείπονται αυτό που έχουν εκείνοι, όπως πάντοτε κάνουν. Και το υπολείπονται ευτυχώς. Λαϊκισμό, ψέματα και εξαπάτηση πουλούν και άλλοι. Όμως είναι γεγονός πως στον βαθμό που το κάνουν αυτοί κανείς άλλος δεν μπορεί να το κάνει. Όλοι οι άλλοι, ναι. Αυτό το υπολείπονται!
Υστερόγραφο: «Στόχος η διάλυση της ΤΔΒΚ», έγραφε χθες το πρωτοσέλιδο της «Βολκάν» (φωτό). Πανομοιότυπο, σε μια πολύ άβολη σύμπτωση, με το πρωτοσέλιδο του «Φιλελεύθερου», το «Συνθήκη κατάργησης της Κυπριακής Δημοκρατίας». Το του «Φ» ήταν μια μελανή στιγμή στην ιστορία της δημοσιογραφίας μας, αλλά όσο κατάπτυστο ήταν, ήταν άλλο τόσο ανόητο και αποκύημα φαντασίας αυτού που το υπέβαλε. Τέτοιος κίνδυνος δεν υφίσταται. Η «Βολκάν» όμως καλά κάνει και ανησυχεί. Μπορεί όμως και πρέπει να ελπίζει στις προσπάθειες της Ανίερης Τριάδας και των ιδεών της για να δει την «ΤΔΒΚ» να διασώζεται. Αρκεί να θυμηθεί αυτό που ορθά είχε πει το 2004 ο πατήρ Ντενκτάς για τον πατέρα τού σημερινού υποψηφίου της: «Ο Τάσσος μάς έσωσε». Τα ίδια μυαλά, απλώς στο πολύ λιγότερο, έχει και ο γιος του.
