Όταν κοιτάτε τα πάντα που συμβαίνουν στον κόσμο από την άποψη του Κυπριακού, δεν θα μπορέσετε ποτέ να λύσετε αυτό το πρόβλημα. Αυτός ο δρόμος δεν θα σας βγάλει στο φως. Απαλλαχτείτε από αυτό. Μην είστε τόσο τοπικιστές. Αποκτήστε παγκοσμιότητα. Μην αποφασίζετε κοιτώντας μόνο τη δική σας κατάσταση. Μην λέτε φίδι που δεν με δαγκώνει ας ζήσει χίλια χρόνια. Το φίδι είναι φίδι. Ο διάβολος είναι διάβολος. Ούτε το φίδι ούτε ο διάβολος μπορούν να γίνουν φίλοι σου. Μην περιμένετε χάρες από μιαν κυβέρνηση που δεν άφησε κακό που να μην κάνει στη δική της χώρα. Μήπως ένας τύραννος που κόβει τα κεφάλια άλλων θα χαρίσει σε εσάς ένα τσουβάλι χρυσάφι; Και εσείς θα καταδεχτείτε κάτι τέτοιο;
Αυτά μου περνάνε από το μυαλό όταν βλέπω όσους ανάμεσά μας εναποθέτουν όλες τους τις ελπίδες στον Ταγίπ Ερντογάν. Μάλιστα σκέφτομαι ότι εμείς οι Κύπριοι δεν αξίζουμε καθόλου την ειρήνη και τη λύση με αυτό μας το χάλι. Βουλιάξαμε στον εγωισμό. Δεν μπορούμε να σκεφτούμε τίποτε άλλο εκτός από το δικό μας πρόβλημα. Ειδικά εμείς οι Τουρκοκύπριοι. Ουδέποτε σταθήκαμε στο πλευρό των προοδευτικών κινημάτων στον κόσμο. Πάντα ρυθμιζόμαστε σύμφωνα με την Τουρκία. Όπου είναι η Τουρκία, εκεί είμαστε και εμείς. Κοιτάξτε τώρα από ποιους περιμένουμε βοήθεια. Από τη Σαουδική Αραβία. Από το Πακιστάν. Από το Κατάρ. Τα πιο αντιδραστικά καθεστώτα του κόσμου. Οι αντιπρόσωποί μας πηγαινοέρχονται εκεί κάθε τόσο. Τους ικετεύουν σχεδόν να κάνουν επενδύσεις εδώ σε εμάς, να μας στείλουν τουρίστες. Υπάρχει και η Ισλαμική Διάσκεψη. Το ένα μας πόδι είναι εκεί. Στο Πακιστάν, το οποίο οι δικοί μας αποκαλούν «φίλη και αδελφή χώρα», λίντσαραν έναν κοσμικό νέο. Τον έκαναν κομμάτια σαν άγρια ζώα. Αλλά, αν το Πακιστάν, που κολυμπάει στο μαύρο σκοτάδι ενός τρομερού ισλαμικού φασισμού, αναγνωρίσει μια μέρα την ΤΔΒΚ, πάρα πολλοί εδώ θα πετάξουν από χαρά.
Κάποιοι πολιτικοί μας αξιολόγησαν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην Τουρκία. Φυσικά και αυτό από την άποψη της Κύπρου. Αν θα μας επηρεάσει ή όχι. Αν θα μας επηρεάσει, πώς θα γίνει αυτό; Η γενική άποψη είναι η εξής: Ό,τι θέλει ας γίνεται στην Τουρκία, όποιος θέλει ας είναι, ό,τι θέλει ας αλλάξει, δεν θα αλλάξει η πολιτική της στην Κύπρο. Δηλαδή και για τους δημοκράτες. Και για τους υποστηρικτές του ισλαμικού νόμου. Και για τους φασίστες. Η κατάσταση δεν αλλάζει. Για όλους, η Κύπρος είναι εθνική υπόθεση. Η γενική άποψη είναι αυτή. Άλλωστε, μήπως αυτό το κράτος φάντασμα στον βορρά δεν είναι δώρο προς εμάς από μια φασιστική χούντα; Αλλά, ιδού που όλοι εξοικειώθηκαν. Όλοι το αγκάλιασαν. Μισούμε τον ηγέτη της χούντας Κενάν Εβρέν, αλλά δεν απορρίπτουμε το δώρο του. Απαγχόνισε τόσους νέους. Αφού μας χάρισε ένα κράτος, η κατάσταση είναι εντάξει!
Μήπως τώρα εναποθέσατε ελπίδες στην εξουσία ενός ανδρός, του Ερντογάν; Σημαίνει πως σαστίσατε σαν να μην ξέρετε ποιο φίδι θα αγκαλιάσετε. Και δεν αντιλαμβάνεστε τον επερχόμενο κίνδυνο. Εκπλήττομαι πραγματικά για το γεγονός ότι περιμένετε καλό από έναν δικτάτορα, ο οποίος το μόνο που προσπαθεί είναι να εξασφαλίσει τον εαυτό του και να σωθεί από όλα όσα θα μπορούσαν να του συμβούν. Να παρακαλείτε να μην ανοίξουν μεγαλύτεροι μπελάδες στο κεφάλι μας. Καμία εκλογική διαδικασία δεν είναι πλέον εύκολη υπόθεση για τον Ερντογάν, ο οποίος μπόρεσε να εξασφαλίσει μόλις 51% από την κάλπη με τη χρήση κάθε είδους καταπίεσης, βίας, πλαστογραφίας, απειλών και απάτης. Και άλλωστε, αν αυτό το δημοψήφισμα επαναληφθεί κάτω από δημοκρατικές συνθήκες, από την κάλπη θα βγει «όχι» τουλάχιστον 60% και μάλιστα μέχρι και 70%. Αν πάλι τεθεί απέναντί του κάποιος υγιής υποψήφιος κατά τις προεδρικές εκλογές που αναμένεται να διεξαχθούν το 2019, δεν θα μπορέσει να τον κερδίσει. Η νίκη που πέτυχε μόνο με απάτη τώρα δεν τον έχει καθησυχάσει. Κοιτάξτε την κατάστασή που βρίσκεται κατά την ομιλία του στο μπαλκόνι. Στραβομουτσούνιασε. Μήπως εκείνη η φάτσα έχει την έκφραση ενός ανθρώπου που κέρδισε; Στο εξής μην περιμένετε από αυτόν να γίνει ήπιος. Θα γίνει πιο δύστροπος. Θα γίνει πιο επιθετικός. Χρειάζεται τον εθνικισμό όσο χρειάζεται και τη θρησκεία την οποία αγκάλιασε. Πλέον δεν μπορεί να κάνει κάτι στη Συρία. Αλλά μπορεί να κάνει στην Κύπρο! Το αντιλαμβάνεστε; Ανάμεσα στους μερικούς ασήμαντους που τον συνεχάρησαν είναι και πρώην μέλη της Αλ Κάιντα. Δηλαδή, οι νέοι οπαδοί του Ισλαμικού Κράτους. Αυτή είναι μια δύναμη που έχει ως απόθεμα και πάντα θα μπορούσε να κατευθύνει όπου επιθυμεί. Εσείς ίσως να αγκαλιάζετε ένα φίδι όταν πέσετε στη θάλασσα, αλλά εκείνος αγκαλιάζει έναν δεινόσαυρο. Ποιος θέλει άλλωστε να έχει την τύχη του Σαντάμ ή του Τσαουσέσκου;
