Πραγματικά η στάση των ηγετών του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου ξενίζει κάθε πολίτη σε αυτή τη χώρα. Λίγες μέρες προτού ξεκινήσει ο νέος γύρος των συνομιλιών στο Κυπριακό και 11 μήνες πριν από τις προεδρικές εκλογές του 2018, έχουν ξεκινήσει δημόσια και κυρίως ενοχλητικά να συζητούν ποιος από όλους είναι ο καταλληλότερος για την καρέκλα του Προέδρου. Εδώ και μια βδομάδα γινόμαστε μάρτυρες αποστολής επιστολών του ενός προς τον άλλον, διά των οποίων μας λένε ποιοι ενδιαφέρονται να γίνουν Πρόεδροι και ποιοι είναι έτοιμοι να θυσιαστούν, αποποιούμενοι το δικαίωμά τους να γίνουν Πρόεδροι γιατί σκέφτονται το δημόσιο συμφέρον, χωρίς βεβαίως να μας λένε τι τράμπες έχουν κάνει σε κλειστά δωμάτια και μυστικά δείπνα, για να υπηρετήσουν από άλλα πόστα.
Βεβαίως, όπως ο κάθε πολίτης, έτσι και ο κάθε ηγέτης κόμματος έχει δικαίωμα να σκέφτεται τις προεδρικές και να προβληματίζεται. Αυτό που επιβάλλεται, πριν μπούμε σε ονόματα, είναι να δούμε ποιοι είναι οι στόχοι αυτών των κομμάτων. Ποιες συγκλίσεις έχουν π.χ. στο Κυπριακό, ποιες στην οικονομία, ποιες στην κοινωνική πολιτική. Σε κάθε χώρα αυτή η δημοκρατική προδιαβούλευση είναι αναγκαία, εφόσον, δε, υπάρξουν ικανοποιητικές συγκλίσεις, προκύπτει και το δεύτερο ερώτημα: Ποιος υποψήφιος μπορεί να φέρει σε πέρας αυτό το πρόγραμμα;
Στην Κύπρο πάντα η άμαξα είναι μπροστά από τα άλογα. Όλοι οι ηγέτες του Κέντρου διά της φασαρίας που προκαλούν σήμερα στην πραγματικότητα έχουν θέσει τους εαυτούς τους προς μέτρηση στις δημοσκοπήσεις που έγιναν, γίνονται και θα γίνουν. Θέλουν να μετρηθούν φωνάζοντας. Νομοτελειακά αυτό θα είναι και μόνο εργαλείο στήριξης της υποψηφιότητάς τους: κάποια ποσοστά.
Αυτό είναι λαϊκισμός. Και λαϊκισμός εκ μέρους των πολιτικών δεν είναι τίποτε άλλο παρά η παραπλάνηση του λαού. Οι πολιτικοί θέλουν να κριθούν από το πόσο πολύ φωνάζουν και πόσο καλά αποδομούν τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Όχι από το τι έχουν να πουν και κυρίως τι έχουν να προτείνουν προς την κατεύθυνση της επίλυσης των προβλημάτων του λαού.
Ποιο είναι το θρασύ αποκορύφωμα αυτής της στάσης; Οι πολιτικοί αυτοί, σύμφωνα με δημοσίευμα του «Φιλ» την περασμένη Παρασκευή, παρακάθισαν σε μυστικά δείπνα για να αποφασίσουν ποιος θα τρέξει για την καρέκλα και όχι για το τι πρόγραμμα έχουν να προτείνουν στον λαό. Την ίδια στιγμή, αυτοί οι ίδιοι πολιτικοί λοιδορούσαν τους Αβέρωφ Νεοφύτου και Άντρο Κυπριανού γιατί συνέφαγαν με Τ/Κ πολιτικούς με σκοπό την επανέναρξη των συνομιλιών στο Κυπριακό.
Εμείς λέμε ότι αυτοεξευτελίζονται. Και κυρίως υποτιμούν τη νοημοσύνη του κυπριακού λαού.
