Χαλάλι το κράξιμο που έφαγα εκείνες τις μέρες από τους ψεκασμένους του «πατριωτικού χώρου» που λέει και η καμένη (μελλοντικά, για την Ένωση).
Χαλάλι και τα όσα άκουσα από άλλους ψεκασμένους στη «μαμά πατρίς», τόσο του εκεί «πατριωτικού» χώρου όσο και από hardcore «αριστερούς» - εκτιμητές μάλλον των ύμνων που έγραφε ο Κοτζιάς -ε ναι, αυτός ήταν η αιτία για το κράξιμό μου- στη δικτατορία του Βόιτσεχ Γιαρουζέλσκι!
Χαλάλι και τα όσα μου έσουραν κάτι κύμβαλα εκτός Ελλάδος, συνάδελφοι. Οι γνωστοί. Αυτοί που έσπευδαν να συγκαλύψουν επιμελώς κάθε τρικλοποδιά που έβαζε στις συνομιλίες ο συγκεκριμένος: από το non paper με το οποίο κόντεψε να τινάξει στον αέρα τη διαδικασία, μέχρι την απίστευτη αθλιότητά του να προτείνει στη διάσκεψη των εγγυητριών, εν τη απουσία του Κύπριου Προέδρου, μια διαδικασία με την οποία απέκλειε την Κυπριακή Δημοκρατία από τη συζήτηση της ασφάλειας και των εγγυήσεων παίρνοντάς το όλο στα χέρια του και παρακάμπτοντάς μας.
Χαλάλι, λοιπόν. Μαζί και τα όσα άκουσα και από διάφορους πολιτικούς εδώ οι οποίοι ορθά εντόπισαν στο πρόσωπο του Κοτζιά έναν του είδους τους, έναν τύπο ο οποίος ξέρει πώς να παίζει επιδέξια με τις όποιες ευαισθησίες του κόσμου και να τον δουλεύει κανονικά.
Με τη βοήθεια αυτών των Κυπρίων... συναδέλφων του, οι οποίοι επωφελήθηκαν τα μέγιστα από αυτό το αισχρό πανηγύρι πώλησης πατριωτισμού, ο Κοτζιάς μετατράπηκε σε σύμβολο αυτής κακόγουστης, τάχα πατριωτικής φάρσας.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αυτός ο τύπος, όταν είχε προκαλέσει την πρώτη φορά το επεισόδιο με το non paper και εν τη απουσία εξήγησης για το τι είχε κάνει αλλά και αποσύρει τελικά, είχε βγει και δηλώσει το αλήστου μνήμης εκείνο: «Οι Θερμοπύλες είναι για εμάς. Όχι για άλλους!».
Όπως πάντα, τα εν Ελλάδι βλήτα ένωσαν το χειροκρότημά τους με τα αμέτρητα δικά μας.
«Μπράβο Νίκο Κοτζιά!», έγραφαν. «Εσείς όντως φυλάξατε Θερμοπύλες! Όχι σαν κάτι άλλους…». Και πολλά άλλα.
Μέχρι και οργανώσεις αποδήμων -αν και εκεί μιλάμε και για ρετρό ουγκανιά συνήθως, είναι 70s στην καλύτερη περίπτωση- έβγαζαν συγχαρητήριες ανακοινώσεις.
Και βροχή τα σχόλια λατρείας για τον πάλαι ποτέ υμνητή του Γιαρουζέλσκι (σ.σ. όταν προκλήθηκε για το θέμα, είπε πως ήταν μια ανοησία που του ζήτησε να τη γράψει το τότε κόμμα του, το ΚΚΕ, και απλά το έκανε!...) ο οποίος από τη δικτατορία της Πολωνίας βρέθηκε να υποδύεται τον bouncer στις Θερμοπύλες και να κρίνει ποιος αξίζει να μπει και ποιος όχι.
Στο πιο καταγέλαστο πάντρεμα του ΣΥΡΙΖΑ με τις πατριωτικές φανφάρες από την ημέρα του αξέχαστου πανηγυριού με τα τσάμικα στο Σύνταγμα. Το οποίο είχε στείλει ρίγη, όχι συγκίνησης φοβάμαι, σε όσους είχαν ζήσει τις μέρες της Επταετίας και ανάλογα καραγκιοζλίκια.
Ο άοκνος φρουρός των Θερμοπυλών, που λέτε, πήγε αυτές τις μέρες στις ΗΠΑ για τις πρώτες επαφές με την κυβέρνηση Τραμπ.
Αυτήν που το υπουργείο του και τα διάφορα κύμβαλά του παρουσίαζαν ως έχουσα άλλη γραμμή στο Κυπριακό πριν καλά-καλά καταλάβει πως έγινε το λάθος και όιτ εξελέγη ο ίδιος ο Τραμπ. Έλεγαν δε, τότε, πως δεν πρέπει να προχωρήσουμε με τις συνομιλίες διότι επί Τραμπ θα είναι καλύτερα τα πράγματα (!), βασιζόμενοι σε… πηγές τους. Σταθείτε, εδώ πάει το θαυμαστικό. Και όχι ένα, τρία !!!
Καμία ένδειξη βεβαίως προς αυτή την κατεύθυνση, όλα μυθεύματα, όλα οι γνωστές ιστορίες φαντασίας των ακόμη τραγικότερων κυμβάλων. Προκειμένου να πείσουν πως η... κακή (που ποτέ δεν έκανε κάτι εις βάρος μας) Βικτόρια Νούλαντ έπρεπε να φύγει πρώτα, οι συνομιλίες να σταματήσουν και να περιμένουμε τις πηγές τους (τάχα) και τον Τραμπ.
Πάει λοιπόν ο Κοτζιάς στις ΗΠΑ, βλέπει το νέο ΥΠΕΞ και η είδηση που έρχεται ως προς το τι έκανε ο… φρουρός των Θερμοπυλών στην πρώτη αυτή κρίσιμη επαφή του για μας, προκαλεί μεγάλη εντύπωση: «Δεν συζητήθηκε το Κυπριακό ζήτημα», ήταν η μοναδική αναφορά παντού.
Αν όμως κανείς ψάξει ολόκληρη την ενημέρωση Κοτζιά στους δημοσιογράφους (δημοσιεύτηκε σε κάποια σάιτ επίσης) διαβάζει άφωνος το εξής: «ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Και για το Κυπριακό; Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Δεν με ρώτησε για το Κυπριακό». Όπως και το: «Νομίζω ότι είναι ένα θέμα που θα το συζητήσω περισσότερο με τον σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας».
Νομίζει ότι είναι θέμα που θα συζητήσει, όχι με τον ίδιο τον ΥΠΕΞ των ΗΠΑ στον οποίο πήρε λέει χάρτες για να του εξηγήσει τη σημασία της Ελλάδας στην περιοχή κτλ, αλλά με τον σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας.
Αν τον ρωτούσε, μπορεί να του έλεγε κάτι; Δεν θα μάθουμε ποτέ αφού δεν τον ρώτησε.
Θερμοπύλες, βούρλα. Θερμοπύλες...
