Υπάρχει σίγουρα και η εύθυμη όψη του πράγματος.
Είναι η συνέχεια των όσων ζούμε στα χέρια τους από τότε που άρχισε η διαδικασία. Από τότε, που ανάμεσα στα απανωτά ψέματα και τις κατηγορίες ότι δεν ενημερώνονται παρότι είχαν πρόσβαση ακόμα και στα πρακτικά των συνομιλιών, οι ηγέτες των κομμάτων της ακροδεξιάς (του τάχα «κέντρου»), ταλαιπωρούσαν την κοινή γνώμη με εσχατολογικά σενάρια.
Πότε για το κοινό ανακοινωθέν που θα υποβάθμιζε την Κυπριακή Δημοκρατία, πότε για το… ολέθριο σφάλμα (!) αποδοχής συνομιλιών εκτός Κύπρου, διότι θα έρχονταν ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα, πότε για τη συνάντηση των δύο ηγετών -όπως και όλων των προκατόχων τους με τον γ.γ. του ΟΗΕ- η οποία τάχα θα αναβάθμιζε τον Ακιντζί και τόσα άλλα. Τίποτα από όλα αυτά και από όλα -όλα όμως- τα τοξικά και τα ανόητα που διέδιδαν για να τρομοκρατήσουν τον κόσμο δεν επαληθεύτηκε. Ούτε το ψευδοκράτος αναβαθμίστηκε, ούτε χρονοδιαγράμματα μπήκαν. Τίποτα.
Παρότι βέβαια, αυτοί, παρουσιάσαν ως χρονοδιάγραμμα ακόμα και τη διάσκεψη της Γενεύης, λέγοντας πως σε τρεις μέρες (πέντε τελικά) έπρεπε να παρθούν αποφάσεις! Προσπερνώντας τον έναν μήνα διαβουλεύσεων μέχρι τη Γενεύη (!) όπως επίσης και το ότι όσο και εάν εμείς νομίζουμε ότι είμαστε ο ομφαλός της γης, διεθνής διάσκεψη είναι. Δεν είναι πάει με το εξάμηνο, έχουν και άλλα οι χώρες του πλανήτη.
Οι φαιδρότητες και η κινδυνολογία της οκάς συνεχίστηκαν και στη Γενεύη. Εκεί όπου τάχα έπρεπε -που δεν έπρεπε με βάση το πρωτόκολλο- να έχει σημαία της Δημοκρατίας το αυτοκίνητο, εκεί όπου δεν έπρεπε να προσφωνηθεί «εξοχότητα» ο Ακιντζί, όταν πάντα αυτό γινόταν, εκεί όπου η Κυπριακή Δημοκρατία έπρεπε να δηλώσει την παρουσία της ως τέτοια και το έκανε, αλλά φυσικά αυτό δεν εκτιμήθηκε από αυτούς ούτε και σχολιάστηκε όπως ούτε και οι ξεκάθαρες αναφορές τόσο του γ.γ. του ΟΗΕ όσο και του προέδρου της Κομισιόν σ’ αυτήν.
Στα πολλά νούμερα που έκαναν στην Ελβετία οι «4», ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, Αλληλεγγύη και Οικολόγοι -διότι ακόμα και αυτή η Συμμαχία τήρησε υπεύθυνη στάση- εξέδωσαν και μια ανακοίνωση στην οποία «εξηγούσαν» γιατί δεν θα πήγαιναν ούτε στη δεξίωση του ΟΗΕ -νομίζω πως κανείς δεν έμαθε ότι είναι στη Γενεύη anyway- και η οποία, ανακοίνωση, θα μείνει στην Ιστορία ως ένα μνημείο πολιτικής ασυναρτησίας. Εάν τα εννοούσαν όλα αυτά δε και ανευθυνότητας.
Μετά λοιπόν τις εγκληματικές διαρροές σε ΜΜΕ και την παντελή απουσία στήριξης στον Πρόεδρο Αναστασιάδη -σε αντίθεση πάντα με το τι οι άλλοι ηγέτες είχαν κάνει στο Μπούργκενστοκ, εκεί όπου μας είχε οδηγήσει η οικτρά αποτυχημένη μπλόφα του Τάσσου με την επιστολή στον ΟΗΕ- οι τέσσερις πλέον του ψευδοκέντρου επεχείρησαν να διασκεδάσουν τις αλγεινές εντυπώσεις που άφησαν με αυτήν την ανακοίνωση-επίθεση.
Στηρίχθηκε σε τέσσερα σημεία: Πρώτον, ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν προσκλήθηκε στη διάσκεψη (κάτι που δεν ισχύει όπως το θέτουν και το ξέρουν) και ότι η συμμετοχή σ’αυτήν του Ακιντζί αναβαθμίζει το ψευδοκράτος (!), Κάτι που ο Τσαβούσογλου δεν τόλμησε να σκεφτεί.
Δεύτερον, ότι «δεν υπάρχει συμφωνία ή έστω ακτίνα συμφωνίας στις εσωτερικές πτυχές», όταν σχεδόν υπάρχει συμφωνία χωρίς, ναι, κανείς να μπορεί να πει ότι θα φτάσουμε εκεί. Με το οξύμωρο μάλιστα το πιο πάνω να το λένε αυτοί που υποστηρίζαν μέχρι προχθές ότι όλα είναι στημένα και συμφωνημένα. Φωνάζουν δε και για την εκ περιτροπής η οποία είναι μέρος της διαπραγμάτευσης ούτως ή άλλως. Χωρίς κανείς να ξέρει γιατί φωνάζουν.
Τρίτον, «δεν υπάρχει», λένε, «συμφωνία στο εδαφικό ενώ, παράλληλα, φυλάσσονται σαν επτασφράγιστο μυστικό οι χάρτες που κατατέθηκαν από τους δύο ηγέτες. Η απόκρυψη χαρτών από τον λαό, Ε/Κ και Τ/Κ, αποτελεί συνειδητή προσπάθεια παραπλάνησής τους και ενισχύει την παραπληροφόρηση και την κοροϊδία του λαού».
Αυτή όμως ήταν η συμφωνημένη διαδικασία και μετά από τις αλητείες των διαρροών τους, προσωπικά χαίρομαι διπλά που κλειδώθηκαν. Μπορώ να καταλάβω γιατί εξαγριώθηκαν που δεν μπόρεσε να το χειριστεί ο Νικόλας με το SIGMALIVE και έπρεπε να διαπραγματευτεί ένας τύπος… Αναστασιάδης αλλά, τι να γίνει;
Και τέταρτον: «Ελλοχεύει», λέει, «ο κίνδυνος διασύνδεσης στο τραπέζι της Διάσκεψης για την Κύπρο των άλυτων θεμάτων των εσωτερικών πτυχών με τα θέματα της ασφάλειας και των εγγυήσεων. Αυτά πρέπει να είναι και τα μόνα θέματα στην ατζέντα της Διάσκεψης για την Κύπρο». Πιθανότητα υπάρχει, είμαστε σε πάρε-δώσε ούτως ή άλλως. Η πλευρά μας όμως είναι ξεκάθαρη για τα όριά της, αλλά αυτό είναι λόγος να διαχωρίζουν τη θέση τους από τον Πρόεδρο αντί να τον στηρίζουν; (!)
Απλά τα πράγματα: Αν και κανείς δεν μπορεί να ξέρει την κατάληξη, οι συνομιλίες προχωρούν. Και αυτοί, αυτοί που προτιμούν τη διχοτόμηση -άλλωστε φέρνουν εδώ μέχρι και κουβαλητούς από την Ελλάδα για να την πλασάρουν στον λαό, χωρίς να ντρέπονται- αυτοί λοιπόν είναι πανικόβλητοι.
Διότι ξέρουν πως η λύση θα τους εξοντώσει πολιτικά. Δεν μπορούν να είναι μέρος της λύσης αυτοί οι τύποι, διότι απλώς είναι τεράστιο μέρος του προβλήματος και της διαιώνισής του. Αυτό ξέρουν να κάνουν. Ως εκεί μπορούν. Και ούτε θα συμβιβάζονταν σε μια καριέρα πολιτικής σε έναν τρίτο χώρο μακριά από τα αρχηγιλίκια και τις προσωπικές τους ατζέντες. Αυτά θέλουν και αυτά πασκίζουν να κρατήσουν με άλυτο το Κυπριακό. Τίποτα άλλο.
Υπάρχει λοιπόν και η αστεία όψη του πράγματος. Η κινδυνολογία και τα ψέματα, τα καραγκιοζλίκια όλων των ειδών, οι θεατρινισμοί και οι θεαματικές έξοδοι όπως εκείνη της Λασκαρίνας εχθές, αλλά όλα τα πράγματα έχουν κάποια όρια. Και αυτοί τα έχουν υπερβεί προ πολλού τα όριά τους. Το να υποσκάπτουν τη διαπραγμάτευση της πλευράς μας και να σαμποτάρουν τα πάντα, όπως και όποτε μπορούν, την πιο κρίσιμη ώρα, δεν είναι ούτε αστείο ούτε απλό.
Και γίνεται εγκληματικό ως συμπεριφορά.
Ομολογώ ότι αυτήν την αχρειότητα, ακόμα και εγώ που τους έχω σούρει τόσα και τόσα για τα όσα κάνουν, δεν περίμενα ποτέ ότι θα την έβλεπα. Και θα μείνω εδώ. Τον όποιο άλλον χαρακτηρισμό μπορείτε να τον δώσετε εσείς αν θέλετε.
Αλλά και πάλι, νομίζω ότι με αυτό που βλέπουμε, ούτε αυτό δεν τους αξίζει.
