Σε αντίθεση με εμάς, οι Ελληνοκύπριοι δημοσιογράφοι και συγγραφείς συνεχίζουν να προβληματίζονται για το Κυπριακό. Πλειοψηφούν τα άρθρα που αφορούν τον νέο Πρόεδρο Χριστοδουλίδη. Φαίνεται πως οι Τουρκοκύπριοι στραφήκαμε πιο πολύ προς το εσωτερικό μας. Ξεχαστήκαμε πιο πολύ στα εσωτερικά μας προβλήματα. Και το Κυπριακό εμφανίζεται πιο σπάνια πλέον στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Ο λαός πιστεύει ότι δεν έμεινε τίποτα που δεν λέχθηκε σε αυτό το θέμα. Λέχθηκαν τα πάντα. Γράφτηκαν τα πάντα. Όταν ο κόσμος δεν μπορεί να βγει μέσα από τα προβλήματα που μεγαλώνουν, λέει ότι «η λύση είναι ο μόνος δρόμος». Ή κάποιοι λένε «ο λόγος όλων των προβλημάτων είναι η κατοχή». Και τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν προβληματίζονται πλέον στο θέμα της λύσης. Κατευθύνθηκαν πιο πολύ στην «αναστήλωση της ΤΔΒΚ». Πάρα πολλοί εναπόθεσαν την ελπίδα τους στις εκλογές που θα διεξαχθούν στην Τουρκία στις 14 Μαΐου. Περιμένουν το αποτέλεσμα σαν να περιμένουν τον Γκοντό. Όταν αναβλήθηκε για τις 22 Μαΐου η νέα ακρόαση της ποινικής υπόθεσης για την οποία δικάζομαι ακόμα, είπα και εγώ «δηλαδή μετά τις εκλογές στην Τουρκία», όταν έβγαινα από το εδώλιο του κατηγορούμενου. Ας το ερμηνεύσει ο καθένας όπως θέλει αυτό. Αν κάποιος ενδιαφέρεται για το τι είναι αυτή η δίκη, να το πω και αυτό. Είναι μια αγωγή που κατέθεσε εναντίον μας η Διοίκηση των Δυνάμεων Ασφαλείας. Κατέθεσαν αγωγή εναντίον μας επειδή δεν δημοσιεύσαμε με το ίδιο μέγεθος γραμμάτων στην ίδια σελίδα τη διάψευση που μας έστειλαν για τον πρωτοσέλιδο τίτλο «Ξύλο διοικητή». Η ΔΔΑ μας έστειλε πολλές διαψεύσεις. Όλες τις δημοσιεύουμε με τον ίδιο τρόπο. Όμως, πρώτη φορά ζήτησαν στην ίδια σελίδα, με το ίδιο μέγεθος γραμμάτων. Δεν θυμάμαι παρόμοια υπόθεση στην ιστορία του Τύπου μας. Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει πρώτη φορά. Άλλωστε, έχουμε πολλά που συμβαίνουν πρώτη φορά εδώ. Πριν πέντε χρόνια, η ΔΔΑ προστάτευσε εκείνους που ήρθαν να μας λιντσάρουν και να μας σκοτώσουν. Πήραμε στο δικαστήριο και αυτήν και την Αστυνομία. Αλλά δεν προχωρά η δίκη. Προχωρούν πολύ αργά υποθέσεις σαν αυτήν. Διαρκούν χρόνια. Όμως, είχαν διεξαγάγει μέσα σε έναν χρόνο και τέλειωσαν με ιλιγγιώδη ταχύτητα εκείνη τη γνωστή αγωγή για τη γελοιογραφία, την οποία κατέθεσαν εναντίον μας και παραπονούμενος ήταν ο Ταγίπ Ερντογάν.
Τις προάλλες, ακόμα ένας φίλος δημοσιογράφος, ο αγαπητός Ουλάς Μπαρίς, θεωρήθηκε «επικίνδυνος» και δεν του «επετράπη να εισέλθει» στην Τουρκία. Έτυχε και αυτός συμπεριφοράς «τρομοκράτη», όπως οι άλλοι. Μήπως όλο το φταίξιμό του είναι πως υποστηρίζει τη λύση, την ειρήνη και θέλει μια ομοσπονδιακή Κύπρο; Είναι φανερό ότι διέγραψαν πάρα πολλούς από εμάς στην Άγκυρα. Τον είχαν να περιμένει έξι ώρες στο αεροδρόμιο Κωνσταντινούπολης. Κατάσχεσαν το τηλέφωνό του. Ο Ουλάς πήγε στην Κωνσταντινούπολη με μια ομάδα καλεσμένων δημοσιογράφων. Η πρόσκληση ήταν από την ντόπια εταιρεία που νοίκιασε το αεροπλάνο Fly Kıbrıs. Διευθυντής αυτής της εταιρείας είναι ο Ραούφ Ντενκτάς, εγγονός του Ραούφ Ντενκτάς. Η ομάδα των δημοσιογράφων μας που πήγε από την Κύπρο θα συμμετείχε στην πρώτη πτήση της Fly Kıbrıs στο δρομολόγιο Κωνσταντινούπολη-Ερτζιάν. Θεώρησαν επικίνδυνο τον Ουλάς στην ομάδα των προσκεκλημένων δημοσιογράφων και τον έβαλαν σε μια γωνιά. Οι υπόλοιποι πέρασαν σώοι και αβλαβείς. Ιδού, αυτό είναι άλλωστε που με πείραξε ουσιαστικά. Γιατί πέρασαν και έφυγαν; Γιατί άφησαν μόνο τον Ουλάς; Γιατί δεν είπαν «αν το κάνετε αυτό στον φίλο μας, δεν θα πάμε και εμείς»; Αν ακόμα και οι δημοσιογράφοι μας δεν μπορούν να αντισταθούν σε αυτήν την καταπίεση, ποιος θα αντισταθεί και πώς;
Αυτό μου θύμισε τα παιδιά μας από την ομάδα βόλεϊ που πήγαν στην Τουρκία και πλακώθηκαν κάτω από τα συντρίμμια στον σεισμό που έγινε εκεί. Είχε θεωρηθεί και ένας καθηγητής τους επικίνδυνος και δεν του επετράπη η είσοδος στην Τουρκία. Τον έστειλαν πίσω στην Κύπρο. Οι υπόλοιποι πέρασαν και πήγαν. Γιατί; Γιατί δεν διαμαρτυρήθηκαν γι’ αυτό και δεν επέστρεψαν πίσω και οι άλλοι καθηγητές; Μήπως δεν θεωρείται ότι γίνεται εναντίον όλων μας ένα κακό που γίνεται εναντίον ενός μας; Ακόμα καίγεται η ψυχή μου όταν θυμάμαι εκείνη τη στιγμή. Καίγομαι που δεν διαμαρτυρήθηκαν και εκείνοι και δεν επέστρεψαν πίσω. Αν επέστρεφαν πίσω, θα είχαν σωθεί και από εκείνη την τραγωδία.
Φαίνεται ότι κανείς δεν είδε την ταινία «Λέσχη των Νεκρών Ποιητών». Κατηγορήθηκε ο καθηγητής ως το άτομο που ίδρυσε αυτήν τη λέσχη στο σχολείο. Θα τον απέλυαν από το σχολείο. Όμως, ένας μαθητής σηκώθηκε όρθιος όταν τους ρώτησαν μέσα στην τάξη «ποιος ίδρυσε τη λέσχη». Και είπε «εγώ». Μετά από αυτόν, ένας άλλος μαθητής και ύστερα οι άλλοι μαθητές σηκώθηκαν όλοι όρθιοι. Όλοι είπαν «εγώ την ίδρυσα». Αυτό σημαίνει ενότητα. Εδώ σε εμάς υπάρχουν ζωντανοί ποιητές, όχι νεκροί. Αλλά δεν υπάρχει ενότητα!
Πολιτική Δημοσίευσης Σχολίων
Οι ιδιοκτήτες της ιστοσελίδας www.politis.com.cy διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρούν σχόλια αναγνωστών, δυσφημιστικού και/ή υβριστικού περιεχομένου, ή/και σχόλια που μπορούν να εκληφθεί ότι υποκινούν το μίσος/τον ρατσισμό ή που παραβιάζουν οποιαδήποτε άλλη νομοθεσία. Οι συντάκτες των σχολίων αυτών ευθύνονται προσωπικά για την δημοσίευση τους. Αν κάποιος αναγνώστης/συντάκτης σχολίου, το οποίο αφαιρείται, θεωρεί ότι έχει στοιχεία που αποδεικνύουν το αληθές του περιεχομένου του, μπορεί να τα αποστείλει στην διεύθυνση της ιστοσελίδας για να διερευνηθούν. Προτρέπουμε τους αναγνώστες μας να κάνουν report / flag σχόλια που πιστεύουν ότι παραβιάζουν τους πιο πάνω κανόνες. Σχόλια που περιέχουν URL / links σε οποιαδήποτε σελίδα, δεν δημοσιεύονται αυτόματα.