Το ψωμί που αγόρασε η κυρία Χρυστάλλα από τον φούρνο δεν ήταν της ξενιτιάς. Ήταν αυτό του διχασμού, αυτής της μάστιγας που έμαθε να μας χωρίζει πάντα σε δύο στρατόπεδα σε αυτό τον τόπο. Φυσικά, για την κυρία Χρυστάλλα μπορεί να ήταν και κάτι πέραν αυτού. Των πολλών ετών ενδεχομένως που κουβαλούσε στην πλάτη της και είχε περάσει πολλά, ή της ζέστης που την είχε χτυπήσει κατακέφαλα και δεν μπορούσε να τη διώξει ούτε καν η σπασμένη βεντάλια που της έκανε δώρο μια φίλη της από την Αστράλια (το είπε ανάμεσα στις τυρόπιτες και τα γάλατα σε μια υπάλληλο του καταστήματος). Η κυρία Χρυστάλλα ούτε καν σκέφτηκε πως δεν έπρεπε να αναφέρει δημόσια, ή έστω να μην το πει φωναχτά, πως δεν θα πάει σε ένα μνημόσυνο την Κυριακή. Και δεν θα πάει λόγω του κορωνοϊόυ.
Διαβάστε περισσότερα στο ΠΟΛΙΤΗΣ PREMIUM